Hey,
ik ben een meisje van 17 jaar, ik ben over een paar dagen 18. Mijn moeder is een aantal jaar geleden overleden, zij was echt het anker van onze familie.
Mijn vader dronk al veel voordat mijn moeder overleed, mijn moeder vond dit ook erg vervelend en heeft daar vaak uitspraken over gedaan. Ik en mijn zussen vinden dit ook erg vervelend, en hebben er ook vaak uitspraken over gedaan. Ik vind mijn leefsituatie niet fijn omdat het erg veel op die van mijn moeder lijkt. Mijn vader die drinkt nu samen met mijn nicht zowat elke dag wel een krat bier leeg, ik kots hem echt uit. Het mag dan mijn vader zijn maar ik vind het echt een vies mannetje. Ik wil graag uit huis maar financieel gezien gaat dat gewoon niet, begeleid wonen zou ik wel willen maar aangezien mijn vriend elke dag bij mij slaapt lijkt dat niet handig omdat verschillende instanties daar meestal niet akkoord mee gaan. Ik heb al gesprekken bij de psycholoog. Voor mij voelt het echt alsof ik mijn moeder 2.0 aan het worden ben, elke dag teleurgesteld in mijn vader, en ik zit zowat elke dag thuis. ( op stage na dan ). Mijn vader als hij dronken is, is gewoon irritant. Hij denkt dat hij grappig is, hij praat ineens heel veel, ik voel er niks bij omdat ik totaal geen band met die man heb. De huisarts weet er van dat hij veel drinkt, maar hij doet niks met mensen die hem daar bij helpen willen. Zelfs als 1 van zijn dochters zegt dat hij minder moet drinken zegt hij dat hij zijn eigen leven wel bepaald en dat soort dingen, maar hij word wel boos op ons als wij ons eigen ding zouden doen. Ik ben er echt klaar mee, het zit me echt tot aan mijn bovenkamer. Ik wil echt super graag uit huis, gewoon voor alleen de rust al.. Mijn thuissituatie maakt mij niet gelukkig, ik ben de jongste hier thuis maar ik zorg wel voor iedereen in dit huis. Ik was hun kleren, ik maak eten, ik maak schoon en krijg van niemand hulp. Mijn zus begint ook steeds meer te drinken, ze zat laatst om 11 uur s’ ochtends al aan de vodka.
