*aangepast door de Kindertelefoon, in verband met leesbaarheid
Ik word volgende week donderdag 16 , nou was alles geregeld naar mijn idee. Er zouden wat mensen rond 19 uur komen en taartje eten. Nu hoorde ik vandaag mn moeder zeggen tegen mn oma ja tot volgende week donderdag 20 uur. Ik zei zo hzo 20 uur, het was toch 19 uur?
Maar me moeder zei nee en onderweg in de auto naar huis had ze het er over dat ze allemaal kleine taartjes had besteld van de hema, met een foto er op van mij. Ik zei maar je weet dat ik dat niet wou. ik wou een taart van tipis taarten en niet van de hema, maar nee dat kon niet ofzo zei ze ik boos en teleurgesteld. ik had gehoopt op een leuke verjaardagstaart zoals ik elk jaar krijg en toen had ze het over mn verjaardags feestje met me 2 vriendinnen, ze zei dat ze nog moest na denken over het koste plaatje enzo en begon over dat mijn broer en zusje hun eten en drinken voor hun feestje met vrienden zelf moesten betalen. ik zei ja dat snap ik en dat vindt ik geen probleem, maar toch in mijn hoofd was het niet goed en werd ik verdrietig en boos ik probeerde dat weg te stoppen en me moeder vroeg ben je nu boos ik zei ja en barste in huilen uit. ik moest uitleggen van me moeder wat ze mis had gedaan ik zei nee laat maar hoeft niet maar ze werd steeds bozer en wist maar niet wat ze fout had gedaan. ik zei het ligt gwn aan mezelf nu goed en we waren thuis en ze schreeuwde uit boosheid naar me ik doe potverdomme hard mn best om het voor jou naar je zin te maken en dan krijg ik zo’n reactie terug ik zei ja dat weet ik maar ik kon gwn niet uitleggen waarom ik zo boos en verdrietig was, nou even later mn vader loopt naar buiten na dat me moeder boos naar binnen was gelopen en de deur hadt dicht gegooid en hij vroeg aan me wat is er ik zei niks, weet ik niet. hij werd boos en ongeduldig want ik moest uitleggen wrm ik zo deed maar ik kon dat niet en ik heb zo goed mogelijk geprobeerd uit te leggen wrm ik zo deed en ik liep al huilend en hyperventilerent de trap op met mn spullen.
ik in me kamer even later komt me vader binnen ik nog eens alles uitgelegd en hij liep weg en zei je stelt je aan. ik zei huilend ja dat weet ik paar minuten later me moeder komt binnen ik was net beetje rustig en begon weer te huilen en zei sorry en legde uit dat ik het lastig vond dat je alles al had besteld zonder te overleggen met mij en dat er opeens van alles veranderd en me moeder zo vragen wil je wel jarig zijn ik antwoorde weet ik niet. ik zei ja sorry ik weet het ook niet en toen gaf ik haar een knuffel en zei sorry ik weet niet wat ik wil en ze zei is al goed poets je gezicht nou maar eerst en pak je spullen uit en me moeder liep weg nog geen seconde later. begon ik weer te huilen en mijn hoofd zat vol met gedachten van toen er 2 meisjes uit me klas 16 werden een een feestje gaven en ik als enige van de klas niet uitgenodigd was en later op tiktok allemaal leuke foto’s voorbij zag komen met leuke kleren gezelligheid alcohol en ik weer helemaal huilen en maar denken dit wordt een K*T verjaardag net zoals vorig jaar en ik maar blijven huilen en denken wat moet ik doen ik wil helemaal niet jarig zijn wil helemaal geen feestje of cadeautjes sla mijn verjaardag maar over het is niet belangrijk. (vond/vind ik) ik verpest het toch altijd.
ik wil een leuke sweet 16 feestje, maar geen roze of wat dan ook ik ben weer de gene die totaal anders is als de rest van mijn leeftijdsgenoten als meisjes ik draag geen jurkjes, rokjes, mascara, drink geen alchol zoals de meeste meiden van mijn leeftijd. ik ben een meisje van bijna 16 houdt van Freek Vonk houdt van trekkers, mest en wil het liefst 24/7 tussen de kalfjes koetjes staan zoals de meeste van mij leeftijd lekker gaan dansen op hun verjaardag en ik ik ga het liefst bowlen, klimmen, survivallen, golfen, springen in een trampoline park en zo
dat was mijn verhaaltje moest het even kwijt hier als je dit ziet en je het bericht helemaal gelezen hebt dankjewel dat je even mijn verhaal wou lezen 🥰
oja ps. ik wil er niks mee ik weet niet wat ik doormiddel van dit verhaal wil bereiken maar ik wou het gwn even kwijt