Hoi allemaal,
I ben nieuw op dit forum en zie dat iedereen in deze categorie het fijn vind om zijn/haar persoonlijke verhaal doet. Dus ik dacht ik doe hetzelfde, want i guess why not.
Het begon allemaal rond april 2018 (± 1 jaar geleden dus). Mijn vader werd ziek. In eerste instantie was dit heftige buikgriep. Helaas bleek dat niet zo te zijn. Na veel gedoe bij de huisarts zijn we bij het ziekenhuis terecht gekomen. Daar kwamen we op de "spoedeisende hulp". Na veel wachten op de "spoedeisende hulp" kon mijn vader een scan laten maken. Daar werd ons verteld dat hij een plekje had op zijn hersenen wat mogelijk een tumor was. Dus na heel veel gedoe in het ziekenhuis kon mijn vader naar het hospice toe, omdat de tumor kwaadaardig was en uitgezaaid. Na een hele mooie tijd in het hospice was hij overleden op 19-07-'18.
Zijn er mensen die iets soortgelijks mee hebben gemaakt en behoeften hebben om erover te praten? Laat een reactie achter!
Bladzijde 1 / 1
Hoi
Je vader kreeg een ernstige diagnose, en is helaas overleden. Jammer dat je op zo'n jonge leeftijd afscheid van hem hebt moeten nemen
Ik vind het dapper hoe je je verhaal deelt, en anderen de kans biedt hier hun gedachten en ervaringen over kwijt te kunnen.
Zelf ben ik m'n oom verloren aan kanker. Hij werd zo'n drie jaar voor zijn overlijden gediagnosticeerd, en heeft een lange tijd dapper doorgezet. Na deze lange periode was zijn lichaam op, en is hij vredig ingeslapen, omringd door zijn familie.
Heb je goede herinneringen aan je vader? Halen jullie deze herinneringen weleens op met het gezin? Heb je advies over hoe je kan omgaan met het verlies van een dierbare?
(je hoeft deze vragen uiteraard niet te beantwoorden, als je je daar niet goed bij voelt)
Groetjes
Kenshin
Je vader kreeg een ernstige diagnose, en is helaas overleden. Jammer dat je op zo'n jonge leeftijd afscheid van hem hebt moeten nemen
Ik vind het dapper hoe je je verhaal deelt, en anderen de kans biedt hier hun gedachten en ervaringen over kwijt te kunnen. Zelf ben ik m'n oom verloren aan kanker. Hij werd zo'n drie jaar voor zijn overlijden gediagnosticeerd, en heeft een lange tijd dapper doorgezet. Na deze lange periode was zijn lichaam op, en is hij vredig ingeslapen, omringd door zijn familie.
Heb je goede herinneringen aan je vader? Halen jullie deze herinneringen weleens op met het gezin? Heb je advies over hoe je kan omgaan met het verlies van een dierbare?
(je hoeft deze vragen uiteraard niet te beantwoorden, als je je daar niet goed bij voelt)
Groetjes
Kenshin
Jongen... het spijt me voor je verlies. Ik wil graag mijn verhaal met je delen.
Voor mij was het 2017 in de voorjaars vakantie. Ik werd om 2 uur 's nachts wakker.. ik hoor gepraat beneden, mijn moeder aan de telefoon. Ik hoorde dat ze iets aan het uitleggen was, maar ik viel al snel in slaap. Mijn vader bleek zich heel slecht te voelen en moeite hebben met ademhalen. Mijn moeder heeft mijn opa gebeld zodat ze naar het ziekenhuis konden voor onderzoek. Ze hadden niks gevonden en me vader terug naar huis gestuurd.
Ik werd wakker, zag dat mn vader ziek was, maar ach een normale dag verder. En ondertussen ik mijn leven leefde was het voor mijn vader vechten om te leven. Hij was doodziek en had meer moeite met ademen. Dus hup, weer naar de huisarts... ik zag me vader toen ik beneden was en zag hoe ziek hij was. Ik voelde me zelf helemaal niet goed worden omdat ik voelde dat niet goed was...
nee hoor, het was een griepje niks meer, ga maar weer naar huis En neem een paracetamol. Maar toen is mijn moeder met volle gas tegen de huisarts in gegaan en heeft ze gezegd dat het erger was. Maar de huisarts bleef volhouden dat hij niks kon vinden etc. Maar mijn moeder bleef maar door gaan van dat het niet klopt. Toen zijn ze naar het ziekenhuis gestuurd. Die konden ook niks vinden en zeide ook dat ie naar huis moest. Uiteindelijk kwam er een dokter die met een camera in zijn strot is gegaan om te kijken...
Het bleek dus dat er een bacterie zat dat de luchtpijp dicht maakte waardoor hij geen adem meer kon krijgen... toen is hij met spoed opgenomen.
De ziekte die hij had kan iemand in 30 min aan overlijden en hij heeft meer dan 12 uur daar mee gezeten. Toen zat hij nog een tijd aan de beademing apparaat. Dat was heel moeilijk om te zien.
Ik ben blij dat mijn vader nog leeft... Maar hij is nooit meer hetzelfde toen hij daarvoor was. Hij is veranderd (negatief). Nu heeft hij elk jaar wel een lichamelijk probleem, 2018 slijmvlies ontsteking in zijn schouder ofzo...? En 2019 is hij slechtziend geworden aan 1 oog.
Ht was een duistere tijd wat ik nooit zal vergeten. Maar we leven en daar zijn we dankbaar voor. Helaas heeft dit niet bij jullie mogen zijn.
Sterkte
Voor mij was het 2017 in de voorjaars vakantie. Ik werd om 2 uur 's nachts wakker.. ik hoor gepraat beneden, mijn moeder aan de telefoon. Ik hoorde dat ze iets aan het uitleggen was, maar ik viel al snel in slaap. Mijn vader bleek zich heel slecht te voelen en moeite hebben met ademhalen. Mijn moeder heeft mijn opa gebeld zodat ze naar het ziekenhuis konden voor onderzoek. Ze hadden niks gevonden en me vader terug naar huis gestuurd.
Ik werd wakker, zag dat mn vader ziek was, maar ach een normale dag verder. En ondertussen ik mijn leven leefde was het voor mijn vader vechten om te leven. Hij was doodziek en had meer moeite met ademen. Dus hup, weer naar de huisarts... ik zag me vader toen ik beneden was en zag hoe ziek hij was. Ik voelde me zelf helemaal niet goed worden omdat ik voelde dat niet goed was...
nee hoor, het was een griepje niks meer, ga maar weer naar huis En neem een paracetamol. Maar toen is mijn moeder met volle gas tegen de huisarts in gegaan en heeft ze gezegd dat het erger was. Maar de huisarts bleef volhouden dat hij niks kon vinden etc. Maar mijn moeder bleef maar door gaan van dat het niet klopt. Toen zijn ze naar het ziekenhuis gestuurd. Die konden ook niks vinden en zeide ook dat ie naar huis moest. Uiteindelijk kwam er een dokter die met een camera in zijn strot is gegaan om te kijken...
Het bleek dus dat er een bacterie zat dat de luchtpijp dicht maakte waardoor hij geen adem meer kon krijgen... toen is hij met spoed opgenomen.
De ziekte die hij had kan iemand in 30 min aan overlijden en hij heeft meer dan 12 uur daar mee gezeten. Toen zat hij nog een tijd aan de beademing apparaat. Dat was heel moeilijk om te zien.
Ik ben blij dat mijn vader nog leeft... Maar hij is nooit meer hetzelfde toen hij daarvoor was. Hij is veranderd (negatief). Nu heeft hij elk jaar wel een lichamelijk probleem, 2018 slijmvlies ontsteking in zijn schouder ofzo...? En 2019 is hij slechtziend geworden aan 1 oog.
Ht was een duistere tijd wat ik nooit zal vergeten. Maar we leven en daar zijn we dankbaar voor. Helaas heeft dit niet bij jullie mogen zijn.
Sterkte
Hey, als eerst Gecondoleerd. Super heftig.
zelf is mijn vader 10 jaar geleden aan long kanker overleden. Ik was toen 7.
Eerst had ik er nooit moeite mee maar na der hand dat ik ouder werd gedoe thuis had en na dat mn moeder 3 weken in coma heeft gelegen door der hersenbloeding hebbik er nu wel veel last van.
Ik heb ptss door alles wat er gebeurt is maar heb ook veel goeie therapieën. Dat helpt me heel veel. Als ik het moeilijk hen denk ik altijd aan hoe zou mn vader dit hebben opgelost en ja dat geeft mij altijd veel kracht.
ik wens je nogmaals veel sterkte x
zelf is mijn vader 10 jaar geleden aan long kanker overleden. Ik was toen 7.
Eerst had ik er nooit moeite mee maar na der hand dat ik ouder werd gedoe thuis had en na dat mn moeder 3 weken in coma heeft gelegen door der hersenbloeding hebbik er nu wel veel last van.
Ik heb ptss door alles wat er gebeurt is maar heb ook veel goeie therapieën. Dat helpt me heel veel. Als ik het moeilijk hen denk ik altijd aan hoe zou mn vader dit hebben opgelost en ja dat geeft mij altijd veel kracht.
ik wens je nogmaals veel sterkte x
Hoi
mijn vader is overleden aan kanker toen ik 7 was. Toen had ik er niet zo veel last van maar nu komt steeds meer het besef van hoe erg het eigenlijk is wat ik heb meegemaakt. Sterkte voor alle anderen die iets soortgelijks hebben meegemaakt
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
