Hoi ik ben een jongen van 14 jaar en heb soms wat probleempjes met mijn vader. Als ik niks zit te doen is hij heel erg chagrijnig en kan hij zo ontploffing en hard tegen je schreeuwen. Zelfs als ik op mijn kamer zit (die is helemaal beneden nog onder de woonkamer) kan ik de spanning voelen. Maar ik weet niet echt hoe ik het kan oplossen of überhaupt tegen mijn vader zeggen. Hier is een stukje dat ik een tijdje geleden heb geschreven maar nooit heb durven te sturen terwijl ik op mijn kamer zat te schuilen:
Hoi papa, ik hou heeel erg van je maar sommige dingen vind ik minder leuk. Mijn dag ziet er nu ongeveer zo uit; ik ga eerst naar school en als ik thuis kom heb ik meteen het idee van oehh ik hoop dat papa in een goede bui is want ik heb vandaag niks te doen. Het is niet dat ik niks wil doen. Integendeel, ik zou heel erg graag meer willen doen! Maar dat lukt niet. Ik denk ook dat het aan deze tijd ligt (Corona en 14jaar). Geen één vriend wil afspreken. Ze vinden het wel goed zo na een schooldag en gaan even relaxen. Maar echt relaxen kan ik niet. Als ik thuis ben zit ik vaak erg gespannen in mijn kamer zodat jij me niet ziet en denkt, wat is Ties toch een sukkel hij doet geen ene Fuck! Dat denk ik namelijk wel bijna elke dag. Soms kan ik niet eens slapen omdat ik al weet dat ik de volgende dag niks ga doen en dat jij dat niet leuk zou gaan vinden. 's Nachts ben ik vaak verdrietig omdat ik zelf ook denk dat ik meer moet gaan doen. Maar de volgende dag is het weer hetzelfde verhaal. De laatste maanden ben ik best wel verdrietig geweest en heb gedacht dat ik mijn leven aan het verneuken ben. Ik weet dat je het allemaal aardig bedoeld maar het helpt me niet. zoals ik al zei; ik hou wel heel erg van je
Zoals je leest heb ik ook wat probleempjes met mij zelf. Doordat mijn vader zo graag wil dat ik iets doe denk ik er ook zo over en voelt het zelf ook heel erg slecht om niks te doen. Zo slecht zelfs dat ik zelfmoord neigingen heb gehad... Ik hoop dat iemand mij hiermee kan helpen.
