Hoii,
Ik ben een meisje van 15 en ik heb alles even een beetje lastig, ik weet echtbniet wat ik moet doen.
Ik heb nu voor 9 maanden een relatie met een jongen, alleen merk ik dat die jongen het steeds lastiger vind om zichzelf te kunnen zijn thuis en merk ik dat hij echt heel veel problemen heeft.
Zijn ouders zijn harstikke streng. Ze vertrouwen hun eigen zoon niet. Alles moet gecontroleerd worden, magister, hoe goed hij heeft geleerd, projecten, huiswerk etc. Terwijl hij altijd zijn best doet voor school
Hij mag niks. En alles moet op de manier van zijn ouders gebeuren. Ook worden ze uit het niks boos. Heeft hij (16 jaar) een bedtijd (21.00).
Even een voorbeeld ;
Hij moest voor een toets een 7,0 halen, haalt hij lager werd zijn telefoon ingenomen en zou hij allemaal gesprekken moeten voeren met zijn ouders over 'slecht' gedrag. Hij had voor die toets een 6,9 gehaald en zijn ouders waren extreem boos en gaven hem straf.
hij kan ook niet eens een cake bakken en het recept op de achterkant volgen, want dan doet hij het niet goed genoeg.
Het huishouden waar hij in leeft is harstikke toxic, zijn ouders hebben een perfect plaatje van een kind in hun hoofd en daar sturen ze hem naar. Als dat niet lukt worden ze boos. Zo erg dat ze best recent nog hebben gezegd dat ze hem niet meer als hun kind willen.
Hij heeft het zelf ook door. Hij zegt ook dat hij niet denk dat zijn ouders trots op hem zijn of uberhaupt van hem houden. Hij kan niet eens hemzelf zijn, want dat krijgt hij al boze ouders.
Ik heb vaker tegen hem gezegd dat hij hulp moet zoeken, maar hij stelt het elke keer uit. ik snap het want het is moeilijk om tegen je ouders in te gaan, maar hij wordt er echt niet gelukkig van. Ik heb vaak van hem gehoord dat hij weg wilt lopen van zijn huis, omdat zijn ouders echt verschrikkelijk zijn.
ik snap ook dat pupers hun ouders verschrikkelijk vinden soms, maar het is echt heel erg dit. Al helemaal omdat het echt een brave jongen die die keihard leert, braaf de regels volgt , geen drugs doet, geen alchol drinkt, en niet rookt. toch vertrouwen zijn ouders hem niet.
maar nu zit ik hier, toekijkend wat ik kan doen, want ik weet me geen raad. ik wil helpen , maar ik wil het ook niet erger maken.
iemand die weet wat ik kan doen?
