Hoii iedereen, ik ben een meisje van 17 jaar.
ik woon eigenlijk al mijn hele leven alleen met mijn moeder maar sinds dit jaar heeft ze dus een nieuwe vriend… het is vaak ook wel gezellig maar het is meer dat het niet leuk is dan wel leuk..
De laatste paar weken heb ik namelijk veel ruzie en dat komt omdat het weer kerst word… zelf heb ik er elk jaar nare heringeringen aan en ben ik eigenlijk altijd verdietig . Ook is mijn moeder met kerst heel snel boos.. verdietig of ziek.
De laatste paar dagen hebben mijn moeder en haar vriend allemaal best dure cadeautje gehaald.. super lief.. maar alsnog lig ik elke dag huilend in mijn bed, omdat er elke dag wel ruzie is. “Bijvoorbeeld : vraag ik gewoon om te praten met mijn moeder of om iets met haar te kijken.. dan zegt ze of dat ze ziek is en dat ik niet mag praten of dat ze druk bezig is met andere dingen.. ze zeikt ook best vaak tegen mij . over van alles.. soms zeg ik daar dus wat van.. maar het eindigt vaak dat ik ondankbaar ben en dat ze nooit cadeautje voor mij moesten halen. Ze blijven er elke keer maar over door gaan. ( hoe vervelent ik dus ben) de vriend van mijn moeder doet heel erg mee met mijn moeder. Met zuchten en wat nou het probleem is omdat hun zoo hun best doen en allemaal dure dingen hebben gehaald..
maar geloof me … die spullen boeien mij niks zolang ik het maar gezellig heb en hun gewoon aardig zijn en mijn steunen omdat elke kerst al moeilijk is vanwege mijn trauma..als ik iets doe of iets zeg waar hun het niet mee eens zijn.. ben ik ondankbaar en een vervelend kind.
Zelfs als ik verdrietig aan tafel zit omdat de zweer niet leuk is.. vragen ze nog waarom ik niet gezellig ben.. naa alles wat hun wel niet hebben gehaald qua eten en cadeuatjes.. en dan ben ik in hun ogen weer ondankbaar waardoor ik echt boos word en mezelf zwaar moet inhouden want als ik boos word krijg ik sowieso niks meer.. en gaat kerst waarschijnlijk niet eens meer door.. dan is het natuurlijk weer mijn schuld dat ik hun kerst heb verpest en dat loop de vriend van mijn moeder sowieso weg… en dat gaat mijn moeder nooit vergeven waardoor ze mij uit eindelijk meer gaat haten :( … ik kan niks doen dan alleen maar nep te lachen en door alle kwetsende woorden en gezeik door te blijven gaan.. alsof er niks aan de hand is.. elke dag huil ik in mijn bed met alle woorden en dingen die mijn moeder mij heeft genoemd.
. ik vroeg mij daardoor af of ik de enige ben met kerst? En wie er nog meer dit voelt of mee maakt :(
