Skip to main content
Hey hey,



de laatste tijd gaat het super slecht thuis als ik ruzie heb met papa dan loopt dat meestal uit op schreeuwen en heel af en toe ook een klap van pa... dit is nu al sinds men 14 bezig ben nu 16. Het is niet vaak maar vandaag is het uit de hand gelopen. Ik werd wel is vaker uit de auto gezet alleen vandaag schrok ik er van het ging ruw papa duwde me uit de auto omdat we een discussie hadden of dat mijn vriend zondag langs zou mogen komen. Hij riep me nog na met ondankbaar kreng. Dus ik liep richting huis belde mijn vriend overstuur wat er aan de hand is en hij wist ook ff niet wat hij moest andwoorden. Men pa kwam er aan rijden dus ik deed men telefoon snel weg voor dat hij hem zag want hij is zwaar tegen telefoons ook al zit hij 9/10 x op zen telefoon... ik stapte de auto in en hij zei je bent een ondankbaar wicht een verwent nest hoe kun je nou zo brutaal zijn terwijl ik alleen had gezecht dat het van mama kon (afspreken met vriend). Ik heb zelf een vrij kort lontje dus het was al knap dat ik nog niks had terug gezecht... ik pakte men telefoon om even te laten weten dat ik weer gwn kn de auto zat maar toen zei pap NU DAT DING WEG !! dus ik deed hem terug in men jas zak, maar zo eigenwijs als ik ben pakte ik hem weer en weer zei tie DOE NU GODVERDOMME DAT DING WEG! Dus ik doe hem weer weg maarja ik kon het natuurlijk niet laten om nog een poging te doen om men vriend snel te appen. Men pa schreeuwd hoevaak moet ik dat nou nog vragen 1000x ofs en zo eigenwijs als ik ben zei ik 3 x toen was het weer ff stil even later begint pap weer over dat ik vroeg of men vriend mocht komen en men lontje was echt ver op 😕 en pap gaat beetje schreeuw achtig tegen me praten toen begon ik ook te schreeuwen van waarom zou het niet kunnen jullie willen hem toch ook ontmoeten ?! En toen riep papa stop stop stop stop en ik ging door want ik draaide ff helemaal door hij trapt keihard op de rem en begint me te slaan en te duwen tegen de deur ik riep bang/overstuur ik wil weg ik wil niet bij je in de auto dus ik wil uitstappen hij zei jij gaat nergens heen verwent kreng en hij trok aan men jas ik moest huilen van angst en woede. Ik kwam thuis ik was binnen en vroeg aan men pa wrm defuck deed je dat dat doet een vader toch niet ?! Hij en ik wisten dat hij t vaker deed maar niet zo heftig gelukig. Hij zei je hebt zown grote mond je bent zo brutaal als het maar zijn kan en wij moeten je bedienen als een koningin terwijl dat helemaal niet zo is. Mama ging zich er ook mee bemoeien ik moest van mama perse gaan praten... dat liep ook best wel fout papa bleef me maar uitschelden en ja ik heb op dat moment geen emotie op men gezicht want ze mogen niet weten dat dit pijn doet denk ik dan. Zeggen men pa en ma even later heb je wel gevoelens maar van het een kwam het ander ik weet niet precies er ik kwamen maar ik zei overstuur HOUDEN JULLIE WEL VAN ME?! Ik kreeg geen andwoord...

dit is vandaag gebeurt normaal gebeurde er niet zulke heftige dingen maar vandaag wel het heeft me nu echt laten inzien dat ik mischien aan de bel moet trekken. Ik ben op men 14 door thuissituatie gaan snijden.... halfjaartje later ontdekten ik softdrugs wiet en hasj ik taaltje verslaafd ff het gezeik niet meer. En toen ging het fout ze vonden men wiet spullen dus grinder en wiet ens. Ik kreeg 3 maandje huisarest en ze vertrouwen me nogsteeds niet een halfjaar later. Dat doet me pijn heel veel. Ik heb thuis ook dat ik mezelf niet thuis voel ik voel me niet veilig niet op men gemak ik heb dit al paar x proberen te bespreken met men ouders maar ze negeren het net als men anderen problemen... nu is men vraag hoe kan ik dit oplossen ? Praten is niet de oplosing dat loopt uit op ruzie of men vader zegt dit is ik elk huishouden eerst geloofde ik dat tot ik vrienden kreeg die zeiden dit kan echt niet. Ik zou graag uit huis willen maar kan dat ?
ik denk dat je nogmaals een gesprek aan moet gaan. Het is erg moeilijk omdat je zelf de reactie van je ouders denkt te weten. Ik heb geen idee of je dit al een keer hebt geprobeerd zodra de woede en ruzie is gekalmeerd. Overleg met je ouders dat jullie beide aan het woord mogen en niet door elkaar heen gaan praten. Vertel tegen je ouders dat het afgelopen dag niet lekker zat en dat het je pijn en verdriet heeft gedaan. Denk zelf ook na of jij de volgende keer misschien anders moet reageren. Zodra je daar ook wat op weet kan je ook aan je ouders vertellen dat jijzelf ook inziet dat je bijvoorbeeld iets verkeerds hebt gedaan (zeg niet dat dat zo is). Probeer vooral tijdens het gesprek met je ouders rustig te zijn en zodra je voelt dat je kwaad/koppig word melden tegen je ouders dat je zo verder wilt praten. Misschien is het voor jezelf fijner om eerst een apart gesprek te hebben met je moeder als je daar een betere band mee hebt. En vraag je vader na waarom hij liever niet heeft dat je vriend bij je thuis komt. Heeft dat bepaalde redenen? Als je het echt niet meer ziet zitten kan je zelf hulp inschakelen en kunnen andere mensen je situatie bekijken. Uit huis gaan op je 16e lijkt mij erg lastig😅
@Anoniempje_m2000 nouja kijk ik heb al zovaak een gesprek met men ouders aangegaan of aan proberen te gaan dat ik elke mogelijke optie wel heb en nee niet iemand die helpt met praten daar heb ik slechte verledes mee en nadenken voor ik iets zeg doe ik zeer zeker ja het doet me fk veel pijn als ze zoiets zeggen maar af en toe floepen er gwn dingen uit kan ik zelf tbh ook niet zo goed beheersen. Ik weet dat deze hel door mij komt dat ik heb veroorzaakt heb maarja het zal zo zijn toch ik hoop gwn dat ik snel weglak en bedankt voor je advies 😘
Zo moet je absoluut niet denken, er is voor alles een oplossing en dan bedoel ik positief. Als je zelf geen oplossing meer kan bedenken zou je dan zelf echt niet hulp zoeken buiten huis? Je meld zelf dat je geen uitweg meer ziet en niet normaal met je ouders kan praten. Mij heeft het erg geholpen. Er kwam iemand bij mij thuis en die heeft ook een goed gesprek gehad met mijn ouders. Het is een vervelende stap om te zetten maar zodra je die hebt genomen is het misschien achteraf erg fijn! Doe jezelf niks aan want er zijn veel betere oplossingen dan dat! En het zal vast niet door jou alleen komen. Jullie leven met elkaar in 1 huis en zullen er samen uit moeten komen en soms is daar hulp bij nodig. ☺️



Groetjes
@Anoniempje_m2000 kijk weetje wat het is bij mij als ik er iemand bij haal ok te praten met ons dan worden men ouders gillend gek en televisie gooiend boos waarschijnlijk. want heb het x over gehad en ze zeiden het is maar een corrigerende tik ik zo die blauw is. Dusja ik ben best bang voor men pa en ma omdat ze me niet alleen fysiek (men pa) pijn doet soms maar bijna elke dag wel mentaal om het ff zo te noemen ze maken me helemaal gek af en toe dat weten ze ook omdat ik meestal dan begin te schreeuwen omdat ik dan niet weet wat ik moet doen . Iemand buiten huis is echt niks voor mij de vorige die ik had gwn een psycholoog die heeft alles verteld aan men ouders ook al hebben ze zweigrecht 🙂
Jeetje dat is wel erg naar. En als je tijdens die ruzie met je ouders het opneemt? En een foto maakt van de blauwe plek of andere verwondingen die je krijgt. Heb je wel beeldmateriaal om aan te tonen dat dit niet Oke is. En als je met een vertrouwenspersoon op school gaat praten of met je mentor/coach. Dat je daar alles uitlegt onder vier ogen zonder je ouders erbij en dat je duidelijk vertelt dat je niet alles durft te delen? En dat je ook aangeeft dat je nare ervaringen hebt met gesprekken maar je hier zelf niet uit komt? Ik heb zelf ook heel vaak dikke ruzies gehad en liep zelf te schreeuwen en te schelden naar mijn ouders toe. Wat daarna flink uit de hand liep. Maar ik heb alles een keer opgenomen met mijn telefoon en zelf geluisterd hoe ik reageerde. Ik vond van mezelf dat ik heftig reageerde en daar ben ik zelf mee bezig gegaan. Zelf kwam ik er niet uit en ben ik in gesprek gekomen met mijn mentor van mijn school. Ik vertelde dat ik heel wat klappen heb gehad dat mijn benen blauw waren en mijn schoolboeken uitelkaar waren gescheurd. Mijn mentor heeft gelijk iets ingeschakeld weet zo 1 2 3 niet meer wat en alles is goed gekomen! Ik hoop dat je de stap durft te ondernemen en hulp buiten huis. Praat er desnoods met een ander familielid over. Vertel je nare gevoelens en krop niet alles bij jezelf op!

(….) . Ik zou graag uit huis willen maar kan dat ?

Jee, wat erg. Als dit vaker door gaat, mag je bij jeugdzorg vragen of je in een pleeggezin mag gaan wonen als het heftiger wordt.


ik zit denk ik ook in zon situatie, ben ooit ook gaan snijden, maar geen wiet.

mn tel enzo word allemaal gecontroleerd en als mijn moeder boos word lijkt het net alsof ze me helemaal neer wil hebben, ook zegt ze vaak dingen die erg veel van binnen pijn doen. ze weet ook dat ze niet mag slaan en een keer vroeg ze daarover:"je wilt toch niet weg van me?" ik zei nee en toen zei ze dat ik het maar beter niet moest vertellen. ze is wel heel aardig maar oook té pijnlijk :/


-Onnodige quotes verwijderd -

hoi hoi 

 

Ik heb juist het zelden als jouw voor heel veel ruzie met men moeder.

het is makkelijker als je ouders gescheiden zijn. Ms heb ik het niet goed gezien   wand ik probeerden zo snel mgl te reageren. praat met vrienden en mensen van het CLB die kunnen je vast helpen of met je dossend 

van mij al veel sterkte💪

praat er over!!!!!!!


Reageer