Hey,
Mijn tante is een halfjaar terug overleden aan een hersentumoor. Het was een enorm ziek bed. Ik ben ergens blij voor haar, omdat ik weet dat ze het nu beter heeft, maar soms is het gw zo zwaar. Op verjaardagen bijv of andere momenten dat we met de familie bij elkaar zijn. Dan is iedereen er. Behalve m'n tante. Ik mis haar, maar ik wil haar zo graag trots maken. Ik heb hierdoor wel motivatie gekregen om verder te gaan. Eig vraag ik niet perse om advies, maar wilde gw even m'n verhaal kwijt en voor iedereen die in een zelfde soort situatie zit: Sterkte! En blijf erover praten!
