Skip to main content

Hai allemaal,

De laatste tijd gaat het erg stroef tussen mij en een deel van de schoonfamilie.

Ik zal vertellen hoe het begon.

Ik heb tot nu toe al iets langer dan 1 jaar een relatie met een jongen. Het gaat erg goed tussen ons. Zijn familie heb ik al vaker gezien. Hij heeft een broertje en gescheiden ouders. Tussen mij en zijn vader is er nog nooit iets misgegaan. We kunnen het prima met elkaar vinden. Ook tussen mijn schoonbroer en mij gaat het onderling goed. Tot aan afgelopen zomer kon ik het ook goed vinden met de moeder van mijn vriend. 

Totdat ze een discussie begon over dat ik niet alles met mijn eigen moeder deel. Dit komt omdat ik een slechte band met mijn eigen moeder heb en ik niet mezelf kan zijn bij haar, ze lijkt alleen maar tegen mijn persoonlijkheid te zijn. Jarenlang is dit al zo, en nooit anders geweest. Het gaat steeds bergafwaarts. De discussie met mijn schoonmoeder ging de hele dag maar door, en door urenlang te hebben gehuild en de gespannenheid kreeg ik die dag + de dagen erna erg last van hoofdpijn en misselijkheid.

Door deze discussie die ik met mijn schoonmoeder had, is onze relatie vanaf dat punt verslechterd. Nu proberen we het weer op te bouwen. Wel merk ik van mijn kant dat ik haar nog steeds niet kan vergeven dat ze met mij die hevige discussie was begonnen en er urenlang op door was gegaan. Bovendien kan ik ook alsmaar niet vergeten, dat ze haar eigen kinderen heeft geslagen toen ze nog ongeveer 10 jaar waren. Mijn vriend heeft me eerder al verteld hoe zwaar dit voor hen was en hoe hun moeder het keer op keer had gedaan. Nu zit ze in therapie en slaat ze haar zonen niet meer. Maar ik kan alle dingen die mijn vriend erover verteld heeft niet vergeten. Het doet me erg pijn en ik kan me niet voorstellen dat beide onze moeders eerst kinderen nemen om ze vervolgens fysiek en mentaal pijn te doen.

Maar deze zorg lijkt misschien een kleine zorg, want ze heeft er spijt van en probeert dit deel van haar verleden af te sluiten. Mijn schoonmoeder heeft iemand leren kennen in mei en ze hebben zich na twee weken al verloofd ( ik noem hem A). En mijn schoonbroertje heeft sinds februari een vriendin (N), die alsmaar de aandacht naar zichzelf toe wil trekken. Ze doet een musical-opleiding, dus ze wil alsmaar willen opvallen. De partner van mijn schoonmoeder lijkt een bepaald ideaalbeeld te hebben van wat er moet gebeuren en lijkt N steeds op te hemelen met dat ze kan zingen. Hij lijkt erg de baas te willen zijn. Hij heeft zelf ook twee jongere kinderen en wil een soort van '’happy family'’ beeld opdringen.

Mijn schoonbroertje, zijn vriendin, schoonmoeder en haar partner zijn extroverts. Mijn vriend en ik zijn introvert. Mijn vriend irriteert zich ook een beetje aan N, maar niet zo veel als ik. Mijn vriend houd zich best op de achtergrond. Met zulke meiden heb ik nooit close willen staan, zelfs niet in familieverband. Nu is dat toch het geval. Bovendien heb ik dus ook niet zo'n klik met A. Alleen lijkt iedereen het wel met elkaar te kunnen vinden. Ik vind het onterecht dat iemand die zo graag wil opvallen met haar persoonlijkheid, iemand die pas een paar maanden binnen is gewalst en iemand die haar kinderen sloeg zoveel erkenning lijken te krijgen. Ik heb er erg moeite mee om me niet aan hen te storen als ze aanwezig zijn. Tegelijkertijd ben ik zo gelukkig met mijn vriend. Hij kan er voor me zijn en ik kan erg leuke momenten met hem hebben. De band met mijn schoonmoeder en schoonbroertje wil ik ook goed behouden.

Nu weet ik niet wat ik moet doen. Ik voel me door die onderlinge relaties van de partners van deze helft van de schoonfamilie vrij ongelukkig. Mijn vriend staat er tussenin en ik wil hem niet steeds belasten met dit onderwerp. Ik wil N en A steeds onder ogen te komen bij verjaardagen en feestdagen, omdat ik me zo ongelukkig voel door hun aanwezigheid. Ik wil niet dat door hun invloed mijn relatie met mijn vriend, schoonbroer en schoonmoeder verslechtert.

Is er iemand die zich hierin kan herkennen? Of iemand die er met mij over wil praten en misschien advies heeft? Ik ben ten einde raad en kan het verder bij niemand in mijn directe omgeving kwijt.

In ieder geval bedankt voor het lezen en ik hoop dat we er voor elkaar kunnen zijn.

 

Voorbeelden

  • In de groepsapp zegt A dat mijn vriend een muziekvideo van N moet filmen. (Mijn vriend is namelijk goed in filmen en doet daarvoor nu een opleiding.) Ik zei dat mijn vriend dat zelf kan bepalen, want mijn vriend (R) is niet van het zingen + het feit dat hij totaal anders is dan N. Uiteraard mag ik N niet, dus het bericht van A maakte me boos waardoor ik wel wat wilde zeggen. A zei dat het leuk kon zijn en ze in hun eigen vakgebied het wel kunnen. Daarop ging ik erop door dat R zelf ideeën voor video's kan bedenken op basis van zijn eigen interesses. Uiteindelijk reageerde mijn schoonmoeder met een bericht dat R creatief genoeg is voor zijn schoolopdrachten wat mijn hele punt was. Mijn vriend begreep mijn reactie, maar vond het niet waard dat ik erop in was gegaan. Terwijl ik zelf juist vind dat ik zelf er ook iets van mag zeggen. 

 

  • Tijdens de discussie met mijn schoonmoeder bemoeide A zich hier ook mee. Terwijl we elkaar niet goed kennen. Hij stond mijn schoonmoeder bij en praatte ook met mij, maar hij kende mijn situatie nog minder dan mijn vriend en schoonmoeder. A probeert zich alsmaar er tussen te wurmen.

 

  • Mijn vriend en ik waren bij zijn vader. Toen kwam mijn vriend erachter dat hij iets was vergeten mee te nemen van zijn moeder's huis, een cadeau wat ik eerder voor hem had gekocht. Ik wilde toen dat hij het op zou halen, omdat hij reeds was verhuisd naar zijn vader. Ik wachtte om de hoek van het huis en mijn vriend wilde via de achtertuin het huis binnenlopen. De gordijnen waren open en zag hij zijn broertje en diens vriendin naakt op de bank. Gelukkig zag R alleen hun ruggen, maar liep meteen om om via de voordeur binnen te lopen. Deze gedachte maakt me ook zo boos, omdat schoonbroer en N niet voorzichtig zijn en zomaar in de woonkamer van hun moeder’s huis bezig zijn. Nou heeft mijn vriend dat ook nog op zijn netvlies staan en mijn frustratie lijkt alsmaar toe te nemen. Ik zou zo graag willen voorkomen dat dit weer gebeurt…

 

Mijn vriend begrijpt mijn irritatie naar N, maar wil niet dat ik er alsmaar over praat en die irritatie uit. Mijn vriend wil volgens mij de vrede bewaren in de familie, wat ik begrijp. Maar R weet wat mij irriteert. Het is niet zomaar dat ik me zo voel. Omdat hij niet wil dat ik er zo op doorga, kan ik er niet met hem over praten zonder de angst te voelen dat hij boos wordt of interesse in me verliest. Hij heeft me namelijk altijd bijgestaan in mijn moeilijke tijden, en dit heb ik nooit eerder bij iemand gehad.


Reageer