Hee lieve lezer,

 Je zegt dat je 14 jaar bent. Je moet wel begrijpen dat je grenzen hebt, en ja ik weet dat je deze grenzen te extreem vind. Eerst zal ik je eens wat over mezelf vertellen. Ik (18 jaar) heb zelf een erg strenge moeder. Toen ik 14 was toen had ik een eerste vriendje en had ik een vreselijk rebelse fase. Ik stond tegen haar op, maar ik had (en heb!) heel veel geheimen voor haar, mijn moeder gaf en geeft me nooit het gevoel dat ik openhartig met haar kan praten over allerlei onderwerpen. Iets zegt mij dat jij dat ook hebt bij je ouders. Misschien weten je ouders zelf ook wel dat het vaak averechts werkt, al die regels. Ik wil je wat dingen meegeven die ik van mijn afgelopen tienerjaren heb meegekregen. Wees vooral heel behoedzaam voor jezelf, ik weet hoe slopend dit kan zijn. Ik hoop echt, écht voor je dat als je ouder bent het allemaal wat soepeler gaat. En als dat niet zo is, ik lees dat je gymnasium doet en dat je (denk ik) naar de uni gaat. Mijn tip voor de toekomst is dat je dan je eigen plek zoekt als dat mogelijk is. Mijn tip voor nu is als je het nodig hebt om te praten over wat je dwars zit, doe dat alsjeblieft! Dit kan een vertrouwenspersoon zijn, mentor/vriendin etc. Ik raad dit je erg aan want opkroppen is nooit een goed idee. Heel veel liefs en sterkte met dit probleem, en onthoud: je bent nooit alleen meid. Liefs!