De laatste tijd is mijn moeder bijna altijd kwaad. Als ik haar niet versta of als ik even niet weet wat ze bedoelt met iets begint ze meteen te schreeuwen of duwt ze me weg omdat ik “haar tijd probeer te verdoen”.
Gisteravond moest ik haar ergens mee helpen. Ze vond dat ik iets fout deed, maar ik begreep haar niet. Opeens schreeuwt ze in mijn oor dat ik in de weg sta.
Ik heb aan haar gevraagd waarom ze zo boos is en waarom ze zo gauw gaat schreeuwen, maar zij zegt dat ze nooit schreeuwt. Sterker nog: kinderen met hechtingsstoornis denken altijd dat er tegen ze geschreeuwd word.
Mijn vader weigert te erkennen dat mijn moeder vaak schreeuwt. Hij zegt dat ik “dan maar niet zo’n grote kankerbek moet hebben”. Ter verduidelijking: mijn moeder schreeuwt al naar me als ik vraag “Wat bedoel je?”.
