Skip to main content
Hoi, ik ben dus nieuw hier op dit forum maar het zit dus zo,

mijn vader is gister gebeld door mijn mentor en hij was echt super boos en hij was zo boos dat hij me heeft geslagen en hij heeft dus binnenkort een gesprek met mijn mentor over mij op school. Omdat het weer slecht gaat enzo maar mijn vader heeft dus gezegd dat hij niet naar dat gesprek gaat en hij heeft ook tegen mij gezegd ik ben je vader niet meer. En dat raakte me echt want ik geef wel om hem ook al slaat hij maar ik voel me nu dus zo waardeloos en ik heb hier zo geen zin meer in en ik weet niet of het ooit nog goedkomt of mijn vader ooit nog bijdraait van zijn boosheid. Ik wil ook echt niet leven als het zo blijft want dan heb ik er niks meer aan. En ik ben dus ook zo bang voor dat gesprek met mijn vader op school. En het blijft maar door mijn hoofd heen gaan en ik kan niet stoppen met erover na te denken wat er allemaal gaat en kan gebeuren. Er zijn ook heel veel dingen die er gebeurd zijn die op dit moment nog in mijn hoofd zitten dat maakt het er niet makkelijker op. En mijn vader weet hier niets vanaf maar dit vertel ik hem liever ook niet. Ik heb ook vaak gesprekken op school maar het helpt niet het lijkt steeds erger te worden. Ik heb geen hoop meer en ik wil het gewoon opgeven ook voor school. School levert me ook niks meer dan gezeik op.
Beste Zara,



Ik weet hoe het voelt als het niet goed gaat op school. Ik heb precies hetzelfde gehad. Ik zit nu in havo 5 en ik ben mijn cijfers net een beetje weer aan het verbeteren, maar het was eerst zo erg dat ik waarschijnlijk niet eens mijn examens kon of ging halen. Ik het de laatste tijd ook steeds vaker dat mijn ouders dus de hele tijd op mijn cijferlijst kijken en de hele tijd dingen vragen over de roede cijfertjes. Ze begonnen zich er steeds meer aan te ergeren, het was zelfs zo erg dat ik gewoon drie dagen ruzie heb gehad met mijn ouders. Maar ik ben ook door een moeilijke periode heen gekomen, ik lijdt namelijk aan lichte depressie, en dit komt gewoon puur doordat ik vorig jaar mijn hele vriendinnen groep ben verloren. De oorzaak was: Drank. Zij wilden zich helemaal lam zuipen en daar wilde ik niet aan meedoen en daarom werd ik zonder pardon zo uit de groep gegooid en sinds dien praten ze nooit meer met mij en hebben ze mij op alle sociale media geblokkeerd. Ik ben van mij zelf nog al wat verlegen en ik vind het moeilijk om nieuwe vrienden te maken. Misschien kun je in gesprek gaan met je beste vriendinnen, die zullen je vast wel begrijpen. Maar wat mij vooral heeft geholpen is, gewoon al die andere shit negeren en zorgen dat je goede cijfers haalt zodat je vader niet meer boos op je wordt, desnoods kun je dit ook nog met je mentor bespreken.



En bedenk het heeft geen zin om met school te stoppen, hoe sneller je klaar bent met school hoe sneller je zelfstandig kunt werken en leven. Ik heb dit alles opgelost door een gesprek aan te gaan met mijn ouders, ik heb al mijn emoties bij ze geuit en ik heb alles uitgelegd, nu begrijpen ze mij beter en snappen ze waarom ik het moeilijk had met school. De beste oplossing is om in gesprek te gaan met je vader (wel op een goed moment) en het goedmaken, en leg hem de hele situatie uit zodat hij je ook beter kan begrijpen.



Groetjes,

Lucy
Hoi



Wat naar dat je vader zich zo gedraagt. Niet ok dat hij je kwetst.



Het lijkt me goed dat je mentor op de hoogte is van het gedrag van je vader. Je zou je mentor kunnen vertellen hoe je vader reageerde na dat telefoongesprek. Voel je je goed bij je mentor?



Weet school hoe het er thuis aan toe gaat? Je thuissituatie kan invloed hebben op je schoolresultaten. Als school weet wat er thuis gebeurt, kunnen ze daar rekening mee houden.



Als je graag wat meer te weten komt over hoe om te gaan met geweld, kan je de site van Veilig Thuis eens doorlezen. Je kan er lezen over soorten huiselijk geweld, of anoniem bespreken wat er thuis gebeurt.



Groetjes

Kenshin

Reageer