Skip to main content

Hoi ik heet Astrid (voor nu) en ben 13 jaar

ik heb een oudere zus (15) en ik heb een broertje (11).

mijn zus heeft altijd ruzie met iedereen bij mij thuis 

het begint dan meestal heel onschuldig dat mijn zus begint met het irriteren van mijn broertje tot hij boos word en naar zijn kamer gaat en de deur opslot doet.

daarna word mijn moeder boos op mijn zus dat ze normaal moet doen mijn vader bemoeit zich er niet veel mee omdat die niet goed tegen de stress kan ik probeer dan altijd mijn moeder en zus weer rustig te krijgen maar meestal lukt het niet meer ze blijven dan altijd maar door schreeuwen en mijn zus gooit hele vervelende woorden naar mijn moeder uiteindelijk gaat het soms zo ver dat ze elkaar gaan duwen en soms bijna vechten als dat gebeurt kan ik er niet meer tegen en kom ik er tussen mijn zus en moeder zijn allebei best wel sterk dus het lukt Nooit goed meestal voorkom ik wel dat ze elkaar klappen geven ik probeer dan altijd eerst mij moeder te kalmeren want ze kan niet goed met stres omgaan want dat kan haar hart niet aan ik ben gewoon bang dat ze elkaar een keer echt pijn doen of mijn moeder houd het niet meer en haar hart er mee stopt hetzelfde voor mijn vader maar ik wil en kan ook niet alle schuld aan mijn zus geven want zij is diep van binnen een heel goed mens ik vind het ook erg voor mijn broertje dat die steeds het geruzie moet horen ik weet niet meer wat ik het doen…. ik kan er niet meer tegen om mijn moeder op haar kamer te zien huilen kan iemand laten weten wat ik hier tegen kan doen?

 

 

Hey,

Wat vervelend zeg!

Ik snap het, maar voor je moeder is het ook niet fijn. Misschien is het fijn om het tegen iemand te vertellen. Heb je bijvoorbeeld een docent op school waar je goed mee kan praten, of een vriendin. Meestal is dat best moeilijk maar het lucht ook op! Ik weet het zeker! Ik heb het zelf ook wel eens heel moeilijk gehad en half depressief geweest, en toen moest ik ook de stap maken: of ik zoek hulp en ga praten of ik ga gewoon zo verder. Ik heb er toen met een vriendin over gepraat en het luchtte enorm op! Zo praten we vaker met elkaar, wat heel fijn is!

Je kunt wel denk dat het niet je zus haar schuld is, maar het is het wel gedeeltelijk (wat je waarschijnlijk zelf ook weet, maar niet wilt geloven). Ik zou eens rustig met je zus proberen te praten. Je kunt rustig beginnen door te vragen hoe het gaat, en dan vraag je hoe voel je je? en dan steeds iets verder gaan met vragen zoals: weet je wat je je moeder aandoet? en wat als ze nog zieker word? enz. Ik hoop voor je dat dat bij haar wat raakt zodat ze er op gaat letten.

Ook kun je met je broertje gaan praten. Vragen wat hij ervan vind enzo. Je zult merken dat je dan niet de enigste ben die zo denkt, want waarschijnlijk merkt je broertje het ook en vind hij het ook niet leuk.

Als laatste zou ik ook nog even met je moeder praten en haar steunen.


Reageer