Skip to main content

Heyy,

ik wil graag mijn verhaal kwijt en hoop dat jullie misschien een oplossing weten zodat het voor mij iets makkelijker word. 
mijn thuissituatie is namelijk best wel slecht en ik en mijn moeder hebben daar best veel veel ruzie over. mijn moeder heeft een burn-out en heeft het moeilijk op werk. Ik heb het lastig op school (geen vrienden, altijd alleen zitten, punten en heb laatst ook een paar problemen gemaakt) mijn beste vriendin woont 2,5 uur rijden van mij, ik heb diabetes type 1 en ik snijd mezelf.. financieel hebben we het ook slecht. Nou is er echt al een tijdje best veel spanning en ruzie in huis.. na mijn diagnose van diabetes heeft het ziekenhuis ons ingeschreven voor gezinstherapie want hun merkte ook al dat het thuis niet zo goed ging. Nou we hebben die therapie gehad (20 gesprekken) en we zijn niks vooruit gekomen, the psycholoog heeft gezegd dat we beide geen stabiele basis hebben en dat we eerst individuele therapie nodig hebben. Nou heeft mijn moeder die al, ik nog niet maar ik heb wel gesprekken op school. Nou thuis is het iedere dag wel ruzie en spanning en ik heb echt het gevoel dat ik op mijn tenen moet lopen rond mij moeder.. volgens mij wilde ze me eigenlijk nooit hebben en dat merk ik gewoon als ik een simpele vraag stel over wanneer het eten klaar is bijvoorbeeld, vaak reageert ze koud en geïrriteerd.  En ik snap dat ze een burn out heeft maar als ik haar met rust laat en naar mijn kamer ga is het ook niet goed want dat word er weer geschreeuwd dat ik nooit iets doe etc. Elke keer als ik iets fout doe slaat en scheld ze me eigenlijk altijd wel uit. Ook als ik haar met iets vertrouw en iets aan haar vertel of als het bijvoorbeeld bij mijn vader niet zo lekker loopt en als ik dan een nachtje bij haar wil slapen gebruikt ze dat later in een ruzie tegen mij. Op school loopt het ook niet goed want ik zit in een nieuwe klas en praat eigenlijk met niemand. Ik word echt heel zenuwachtig als ik wel moet praten en laatst bij gym had ik ook gehuild omdat al die druk gewoon te veel werd. Ik heb ook wel eens school geskipt of door dat ik gehuild had of door andere dingen en nu heeft school dat ontdekt en kreeg ik 2 weken vierkant rooster.. ik ben daar niet heen gegaan en nu is school daar ook achter gekomen (waar ik echt heel erg veel spijt van heb) dus ik heb nu echt veel problemen. Door al dit gezeik snijd ik mezelf ook soms, Niet elke dag. Sorry voor dit super lange bericht maar weten jullie misschien iets waardoor het wat lekkerder thuis kan lopen? Ik ben bij een psycholoog geweest , heb het geprobeerd uit te praten, te negeren, op een briefje te schrijven.. niks helpt

Wat ik er trouwens nog bij wil zeggen is dat mijn oude psycholoog, de vrouw waarmee ik gesprekken heb op school en mijn ouders niet weten dat ik mezelf snijd 


Hey Liessje

 

Wat jammer dat je het niet gemakkelijk hebt. Niet prettig dat het er thuis en op school zo naar aan toe gaan. 

 

Allereerst lijkt het me verstandig om op school aan te geven dat je het niet gemakkelijk hebt. School maakt het je namelijk niet eenvoudig, maar als ze op de hoogte zijn van je situatie, zou het kunnen dat ze wat meer begrip kunnen opbrengen. Voel je je goed bij de persoon waar je de gesprekken op school mee voert?

 

Je moeder en jij hebben met z’n tweeën al therapie gevolgd. Echter had je niet het gevoel dat dat hielp. Denk je dat je het opzoeken van een andere therapeut graag een kans zou geven? Het kan namelijk soms gebeuren dat het eenvoudigweg niet klikte met de therapeut waar je moeder en jij terecht kwamen.   

 

Je lijkt al een hoop goede initiatieven genomen te hebben tot het verbeteren van de situatie. Uitpraten, het schrijven van een briefje, etc. Hierom lijkt verdere, professionele hulp me noodzakelijk. Verder zou je op moeilijke momenten voor een vertrouwelijk, anoniem gesprek alvast terecht kunnen bij de Kindertelefoon. Dat lijkt me bijvoorbeeld nuttig wanneer je de drang naar zelfbeschadiging voelt. 

 

Gr. Kenshin


Reageer