De Kindertelefoon.nl

Dat klinkt niet echt fijn @Dutchguy!
Wat ik zou doen is een gesprek met je moeder houden over wat jou dwars zit, vertel haar duidelijk waarom je boos bent en wat je verwacht van haar

Hopelijk komen jullie tot een conclusie

Gr. Baku

Ja dat had ik dus al vaker geprobeert maar iedereen die mijn moeder ook kent weet dat je met haar geen normaal.gesprek kan voeren omdat ze alleen maar door je heen praat en zij heeft altijd gelijk vind ze, ik zit te twijfelen om dit met me vader te bespreken maar ik ben bang dat die het gaat zeggen tegen de rechter want ze hebben allebei een advocaat voor de scheiding en gebruiken ook een rechter en kinderrechter en mijn ouders gunnen elkaar hellemaal niks dus ik denk dan dat mijn vader het doorgeeft aan de rechter en het verhaal 10x erger maakt en ervoor zorgt dat ik mijn moeder niet meer zie.

Ik merk zelf ook dat ik me heel erg ongewenst hier voel, ik heb het gevoel dat me moeder veel meer met me broer bezig is dan met mij, ik heb heel me leven een hele hele goede band gehad met me moeder maar sinds de scheiding steeds slechter en slechter, ze heeft volgensmij ook niet door hoe erg ze mij kwetst ik hoor elke dag dingen aan zoals je bent een walgelijk kind, je bent een brutaal kut joch, je moet niet brutaal doen maar ik praat gewoon normaal, mijn zelfvertrouwen is ook hellemaal weg, dit merk ik ook omdat laatst mijn andere broer ging verhuizen en ik helpte met dingen tillen en verplaatsen, ik ben zo gewend om dingen verkeerd te doen en dat alles mijn schuld is dat mijn broer me erop aansprak, ik vroeg namelijk met alles wat ik deed, is dit goed? Moet het hier? Wat moet ik nu doen? Uiteindelijk was het zo erg dat me broer de nieuwe bank liet vallen en dat ik sorry begon te roepen, hij zei waarom zeg je sorry ik lsst het vallen waarop ik zei ja maar ik had gewoon moeten helpen, toen heeft hij me echt erop aangesproken dat ik niet zo onzeker en bang moet doen en toen begon ik het echt te merken

Hoi @Dutchguy,

wat een ellende is een scheiding toch, soms of vaak is het misschien uiteindelijk wel het beste als ze uit elkaar gaan, maar als je er zoals jij middenin zit en eigenlijk niemand kwijt wil dan is het echt kut. Zeker als jij overal de schuld van krijgt, wat natuurlijk onzin is, want het is echt niet jouw schuld.

Ik merk aan alles dat jij echt je best doet om iedereen het naar de zin te maken en toch wordt dat niet door iedereen gewaardeerd.

Natuurlijk heeft je moeder stress van de scheiding en alles er omheen, maar het is niet eerlijk om zo tegen jou te doen.

Dan heb je ook nog het ‘probleem’ dat de rechter zich met de scheiding 'gaat bemoeien’ en dat lijkt op zich wel fijn, omdat de rechter probeert om een zo goed mogelijke beslissing te maken, ook voor jou als kind van, dus over bij wie je mag wonen en van die dingen. Het lastige is dan dat als je iets met je vader wilt bespreken dat de kans is dat jouw vader dat dan weer tegen jouw moeder wil gaan gebruiken en dat wil jij natuurlijk niet, omdat jij van allebei houdt. Wow, wat een rot situatie, dat gun  ik niemand, maar hoe kan ik je helpen…

Praten lukt niet met je moeder, maar wat zou je er van vinden om een brief te schrijven aan je moeder en misschien (later)  ook aan je vader. Je kunt schrijven dat je van haar houdt en begrijpt dat het niet goed gaat tussen jouw vader en moeder en dat je je best doet om te helpen en je met alles je best doet, maar dat het ook niet makkelijk is voor jou en dat je soms ook niet weet wat je moet doen en hoe je het het beste kunt doen, maar dat je haar niet wil missen en dat je rust wil voor iedereen en goede afspraken en alles wat je kwijt wilt.

Dan kun je rustig nadenken over wat en hoe je dat allemaal op kunt schrijven. Dan ligt het ook soort van vast wat je gezegd hebt en kan je moeder niet zeggen van 'zo heb je het niet gezegd’. Bewaar ook een kopie van de brief voor jezelf. Dan weet je precies wat je geschreven hebt en kun je het ook aan iemand anders laten lezen als je dat wilt of als dat handig is.

Kun je er met andere familieleden over praten? Iemand die niet per se partij kiest voor of je vader of je moeder? Of een mentor op school ofzo. De huisarts?

Of misschien kun je eens kijken op ‘Villa Pinedo’:

De Villa Pinedo methode draagt bij aan het voorkomen en verlagen van negatieve impact van de scheiding van ouders op kinderen door het bieden van herkenning, erkenning en hoop door de inzet van ervaringsdeskundigen. En door het empoweren van deze kinderen en jongeren, worden hun kansen in onze maatschappij vergroot.

Je kunt er meer over lezen op:

https://www.villapinedo.nl

Je kunt daar met een buddy (iemand die zelf ook een scheiding heeft meegemaakt en weet waar ie over praat) praten ….kijk er eens rond en hopelijk heb je er iets aan.

Ik dacht ik ga nog snel even wat sturen, zodat je hopelijk snel wat hebt om over nadenken en dichter bij een oplossing kan komen.

Ik heb wel eens op school van iemand over Villa Pinedo gehoord, maar ik heb er zelf geen ervaring mee.

Oh, kun je met die ene broer die je geholpen hebt met verhuizen praten of kiest hij ook voor je moeder of vader of wil hij een oplossing voor iedereen? Hij lijkt me wel oké over te komen in jouw reactie...toch?

Je kunt ook met de Kindertelefoon bellen of chatten, rechtsboven aan bijna elke pagina staat info waar je op kunt klikken.

Ik ga nog wel kijken of ik iets meer kan vinden , maar ik ga je dit alvast sturen en ik hoop dat het niet in de check komt, want anders moet je nog wachten….

Ik geef je alvast een hug en ik hoop dat je snel weer een normaler contact hebt met elkaar.

Welterusten voor strakjes.  Ja, I know, het valt niet mee, maar probeer wat te slapen. Ik denk aan je en ik lees het wel als er iets is wat je kwijt wilt.

Gr. MickeyMouse

@MickeyMouse 

Hoi @Dutchguy ,

er zitten nu 2 reacties van mij in de check, dus die moeten eerst gecontroleerd worden en dan komen ze hierboven te staan.

Gr. MickeyMouse

@MickeyMouse 

Ik heb nog nooit iemand gehad die het zo goed heeft beschreven waar ik nu in zit het lijkt alsof niemand het snapt maar jij wel. Ik heb me zus waar ik mee kan praten daar heb ik een hele goede band mee alleen is die in een paar dagen weg en die gaat verhuisen naar Curacao en die zou ik de komende 4 jaar niet zien want ze heeft een vriend in de marine uitgezonden is naar daar, me ander broer waar jij het over had die heeft hellaas een hele slechte band met me ouders, het is eigenlijk een halfbroer en we hebben dezelfde vader. Alleen mijn moeder en vader hebben met bijna iedereen in de familie ruzie omdat er overal wel iets is gebeurd dus hij zou waarschijnlijk met alles wat ik zeg over me ouders niet snappen omdat hij ze niet echt kent. Ik heb verder nog 1 zus en dat is precies hetzelfde verhaal die heeft ook ruzie, ook heb ik een minder goeie band met haar ook omdat ze ver woont en je kan met haar moeilijk een gesprek hebben omdat ze altijd het om haar wil laten gaan en het eindogt altijd met dat zij de zielige is en wij niks mee hebben gemaakt, me moeder heeft wel eens gevraagd of ik met een profecioneel wil praten en dingen kwijt wil maar ik heb haar nooit latej zien dat het mij iets uit maakt. Ik heb altijd gezegt dat het me niet uitmaalt wat er gebeurd en ik het wel zie. Ik ben heel goed in een masker opzetten overal denkt iedereen dat ik heel gellukig ben terwijl ik elke avond gebroken lig, ik praat nooit met me ouders echt over serieuse dingen dus ik vind het heel heel heel moeilijk om oppeens te zeggen dat ik wel hulp wil en dat ik wil praten, wij zijn nooit van de serieuse gesprekken en om dan oppeens een gesprek aan te gaan wil ik eigenlijk ook niet. Me ouders hadden een paar maanden geleden echt mega veel ruzie dat bijna uitliep op vechten, mijn broer die bij mij thuis woont was toen toevallig bij me zus (de zus waar ik ook een goede band mee heb) en het ging er echt te heftig aan toe dat ik mijn broer heb gebeld om te vragen of die me aub zo snel mogelijk kon ophalen en hij stond met 10 minuten aan de deur en we gingen naar me zus, me zus ving me toen heel goed op en ik heb me toen zo goed gevoelt en zij wist ook hellemaal niet dat mijn ouders ging scheiden maar ze wist ook niet dat het al een paar maanden bezig was, ik heb toen alles vertelt en ze toonde mega veel begrip voor me en dat was echt fijn. Ik weet ook dat me broer die bij me woont echt wel voor me klaar staat maar zoals ik al zei ik ben heel goed in een masker opzetten omdat ik niet wil dat mensen weten dat ik het moeilijk heb, hij heeft het daarom ook niet door en zit alleem maar een beetje te kloten met me maar stiekem ben ik heel erg geraakt door alles wat er is gebeurd en hij weet het gewoon niet, ook zijn vriendin weet ik dat ze echt klaar staat voor me. Ik weet ook als het nog een keer fout gaat en me broer of zus is er niet dan bel ik haar en ze staat er binnen een paar minuten om me op te halen en af te leiden, ze heeft zelf ook gescheiden ouders en weet dus hoe het is en wat je moet doen om er niet aan te denken, het is ook 1x mis gegaan in huis dat me moeder me vader oppeens begon te slaan terwijl die op bed lag en hij kreeg een bloed neus en een gebroken neusbotje. De enige die toen thuis waren was ik en me broer zijn vriendin, ik was in me onderbroek en rende naar boven naar me ouders om ze uit elkaar te halen en ik werd weg gehaald door me schoonzus en ze heeft kleding voor me gepakt en heeft me mee naar buiten een rondje laten lopej met haar en heeft me daar echt zitten troosten omdat ik hellemaal in tranen was, maar ik had hellaas nergens anders om heen te gaan dus ik moest weer naar huis en ik wist al als ik thuis aan kom moet ik een heel gesprek aangaan waar ik geen zin in had en het gebeurde ook, ik kwam binnen ik zei al gelijk nee nee ga weg ik ga naar boven blijf uit me buurt maar me moeder snapt het gewoon niet en komt toch me kamer in en gaat een gesprek aan en als ik dan zeg kan je weg gaan ik wil het mu niet word ze weer boos