Skip to main content

Ik heb er ooit eerder een topic over geschreven dat mijn moeder bodyshaming gebruikte als straf als ik volgens haar iets had gedaan of gezegd wat niet goed was. De laatste tijd begint het steeds meer systematisch te worden.

Net ook weer. We wilden allebei het laatste beetje chips hebben, en toen drukte mijn moeder me aan de kant en noemde ze me een “Vies, vet varken". 

Ik weet wel dat mijn gewicht/lengte verhouding wel klopt (65.2 kilo en 1.69m) maar toch hakt het er echt in als ze zulke dingen zegt. De laatste tijd vergelijkt ze me ook heel vaak met hoe zij eruitzag toen ze mijn leeftijd had. In haar tienerjaren heeft ze meerdere keren te maken gehad met beginnende eetstoornissen, waardoor ze altijd onder de lijn van ondergewicht zat. Ze was dan ook graatmager en paste in kleine maatjes. Tot zo’n twintig jaar geleden zat ze daarmee. Ze heeft kleding bewaard van die tijd omdat ze aan sommige outfits nog mooie herinneringen heeft.

Net werd ze ook weer boos en vroeg ze of ik mee wou komen naar boven. Daar liet ze me een jasje van 20 jaar oud zien en hield ze het naast me omhoog. “Kijk nou hoe dik jij bent!” zei ze. “Toen ik jouw leeftijd was, was het jasje te groot!”

Geen idee of ze het jasje toen al had, maar daar gaat het niet om. Het gaat mij er echt om dat ze zo ver gaat om mij me slecht te laten voelen. De laatste tijd ben ik al op een streng dieet en sport ik via online video's om maar te bewijzen dat ik echt niet het “luie trutje" ben dat zij denkt dat ik ben. En toch is het nooit goed genoeg.

Ze zegt dat ik een goed doel moet stellen. Zo rond de 55 kilo. Ik heb het opgezocht en met mijn lengte zou dat geen goed gewicht zijn, maar zij vindt van wel. Kan ik hier wat mee?

Dit is geestelijke kindermishandeling en is uiterst kwalijk. Je moeder haalt je, zeer onterecht, naar beneden, waarschijnlijk omdat ze zelf problemen heeft, onder andere ook nog steeds deze eetstoornis. Ze probeert haar problemen op jou af te reflecteren en dat mag je onder geen enkel beding laten gebeuren: je mag niet je moeder worden of nog erger. 

Ik zou dit bespreken met een ander familielid: je vader, opa & oma, broers of zussen... Iemand die je kan vertrouwen, en je kan zo nodig kinderbescherming inschakelen. 


De tekst is aangepast omdat deze in strijd was met forumregel 6: plaats in je bericht geen persoonsgegevens

Kleine update: net stonden we allebei brood te smeren voor morgen, zij voor werk en ik voor school. Ze had net de kaasschaaf tussen ons in gelegd, dus ik ging ervan uit dat ze die niet meer nodig had. Ik pakte de kaasschaaf op en toen haalde ze opeens naar me uit. In die hand had ze een mesje waarmee ze tomaten aan het snijden was.

Haar reactie op het feit dat mijn hand meteen begon te bloeden (niet heel erg gelukkig) was dat ik weg moest van het eten. Ze vond het niet erg dat ze me zojuist open had gehaald.

Ze verbood me om de pleisters in het keukenkastje te gebruiken dus heb ik er maar een van de badkamer gepakt.

Dit is toch niet normaal?

Ik heb er met een vriendin over gepraat, maar omdat zij christelijk opgevoed is, is haar antwoord alleen maar dat ik mijn ouders onvoorwaardelijk moet respecteren en liefhebben. Misschien heel arrogant, maar ik kan geen respect opbrengen voor die agressie. 


 

Dit is toch niet normaal? Dit is inderdaad niet normaal 

Ik heb er met een vriendin over gepraat, maar omdat zij christelijk opgevoed is, is haar antwoord alleen maar dat ik mijn ouders onvoorwaardelijk moet respecteren en liefhebben. Misschien heel arrogant, maar ik kan geen respect opbrengen voor die agressie. Onvoorwaardelijk respect en liefhebben moet van beide kanten komen, dus met alle respect voor je über-christelijke vriendin, maar dat je het gewoon moet pikken is onzin. Ik had het trouwens over geestelijke mishandeling, dit is fysieke mishandeling. Dit is een steekincident. Nogmaals mijn advies is om andere familieleden hierbij te betrekken om je moeder de hulp te geven die ze nodig heeft en om kinderbescherming in te schakelen: ze is gewoon niet in staat om een goede moeder te zijn. 

 


Mijn familie is voor mij geen optie. Ze zijn allemaal of ver weg, of ze kiezen altijd de kant van mijn ouders, specifiek mijn moeder. 


hoiii MissyAnoniem,

dit mag je echt niet laten gebeuren! Het is waarschijnlijk net zoals Angovis zegt, dat je moeder haar problemen nog steeds heeft en dat ze die aan het afreageren is op jou. Dat zou je kunnen vergelijken met als jij een pest dag hebt dat je dan ook ongezellig doet tegen de rest van je gezin, alleen is dit van jou moeder wel een hele heftige vorm van afreageren. Het is strafbaar wat ze aan het doen is dus je zou de kinderbescherming kunnen inschakelen. Ik snap wel dat je dat waarschijnlijk niet zo snel zou doen, want ja het is en blijft je moeder. Wat ik zou aanraden is om in elk geval na te denken over een eventueel vlucht plan. Als dit dan uit de hand loopt dat je niet onvoorbereid weg kunt gaan. Stop dan bijvoorbeeld in een tas wat extra kleding, contant geld, paspoort en een lijstje op papier met belangrijke telefoon nummers. leg die tas dan op een veilige plek bijvoorbeeld bij een vriendin. Ik weet niet of je het al doet maar zeg het tegen iemand, bij mijn probleem weet een docent er van. Zij is heel aardig en begrip vol, maar gaat niet gelijk naar anderen toe pas als het uit de hand dreigt te lopen. Docenten hebben hier ook over moeten leren. Je zou ook nog naar de huisarts kunnen gaan, die heeft geheimhoudingsplicht dus als je aangeeft dat je ouders niet mogen weten dat jij daar bent geweest is die verplicht om zijn mond te houden. Die huisarts kan jou nieuwe inzichten geven. 

 

blijf er niet te lang alleen mee rondlopen! mensen geven om je en zijn alleen maar blij als ze je kunnen helpen! 

 

Heel veel sterkte!


Het snijden ging niet expres, maar de verbale mishandeling is wel expres. 


Het lijkt me verstandig als je contact opneemt met Veiligthuis (anoniem en gratis bellen en chatten). Daar kan je je verhaal doen aan professionals en dan gaan jullie samen kijken hoe deze situatie opgelost kan worden. 


Reageer