Ik heb er ooit eerder een topic over geschreven dat mijn moeder bodyshaming gebruikte als straf als ik volgens haar iets had gedaan of gezegd wat niet goed was. De laatste tijd begint het steeds meer systematisch te worden.
Net ook weer. We wilden allebei het laatste beetje chips hebben, en toen drukte mijn moeder me aan de kant en noemde ze me een “Vies, vet varken".
Ik weet wel dat mijn gewicht/lengte verhouding wel klopt (65.2 kilo en 1.69m) maar toch hakt het er echt in als ze zulke dingen zegt. De laatste tijd vergelijkt ze me ook heel vaak met hoe zij eruitzag toen ze mijn leeftijd had. In haar tienerjaren heeft ze meerdere keren te maken gehad met beginnende eetstoornissen, waardoor ze altijd onder de lijn van ondergewicht zat. Ze was dan ook graatmager en paste in kleine maatjes. Tot zo’n twintig jaar geleden zat ze daarmee. Ze heeft kleding bewaard van die tijd omdat ze aan sommige outfits nog mooie herinneringen heeft.
Net werd ze ook weer boos en vroeg ze of ik mee wou komen naar boven. Daar liet ze me een jasje van 20 jaar oud zien en hield ze het naast me omhoog. “Kijk nou hoe dik jij bent!” zei ze. “Toen ik jouw leeftijd was, was het jasje te groot!”
Geen idee of ze het jasje toen al had, maar daar gaat het niet om. Het gaat mij er echt om dat ze zo ver gaat om mij me slecht te laten voelen. De laatste tijd ben ik al op een streng dieet en sport ik via online video's om maar te bewijzen dat ik echt niet het “luie trutje" ben dat zij denkt dat ik ben. En toch is het nooit goed genoeg.
Ze zegt dat ik een goed doel moet stellen. Zo rond de 55 kilo. Ik heb het opgezocht en met mijn lengte zou dat geen goed gewicht zijn, maar zij vindt van wel. Kan ik hier wat mee?