Hoi @TrueJoy,
We lezen dat je in een lastige situatie zit: voor zowel je zus als jou kan dit erg ingewikkeld zijn. Je kunt De Kindertelefoon elke dag van 11:00 tot 21.00 uur bellen (0800-0432) of met ons chatten als je anoniem je verhaal wil delen. Ook kan je voor hulp of ondersteuning contact opnemen met 113 Zelfmoordpreventie via www.113.nl.
Groet Lotte (de Kindertelefoon)
Hey!
Eerlijk? Je dringt te veel aan, vind ik. Dingen als 'je gaat nu gewoon zeggen waarom' en 'dat is gewoon je eigen schuld' gaan te ver om te zeggen. Ik snap echt dat jij het als zus zijnde heel erg goed bedoelt, maar het gaat je zus niet helpen. Waarom zou ze tegen jou zeggen wat er aan de hand is? Als ze je vertrouwde had ze het allang gedaan. En wie zegt dat het haar eigen schuld is dat ze er alleen voor staat? Dingen zijn niet altijd zoals ze lijken.
Ik wil niet stom of wreed zijn, zo bedoel ik het ook niet.
Mijn ouders zijn super lief, maar ze zijn er nooit echt voor mij geweest. Ik kan niet bij hun terecht en ik kan ze niet in alle dingen vertrouwen. En dan kan iedereen wel zeggen dat ik er niet alleen voor sta en dat ik met pa en ma moet praten, maar dat doet pijn bij mij. Er zijn dingen die alleen ik weet en voel. Ik sta er alleen voor, want ik kan niemand vertrouwen en niemand is er echt voor mij. En dat kan ook zo zijn bij je zus, misschien heeft ze een reden om je niet te vertrouwen? Misschien zijn er dingen gebeurd (in haar hoofd), waar jij niks vanaf weet? Misschien kan zij wel niemand vertrouwen?
En dwingen om te zeggen wat er gebeurd is gaat nergens tot leiden. Pa en ma dwingen mij ook om te zeggen waarom ik wegliep, uiteindelijk leidt het tot dat ik maar 1 heel klein dingetje heb gezegd van wat er echt aan de hand is. Ze denken het nu te weten, maar ze weten echt niks. Als je je zus gaat dwingen om te zeggen wat er is, dan kan het zijn dat ze gaat liegen of maar 1 klein dingetje zegt.
Ik weet dat je het echt goed bedoelt, maar ik denk dat je zus iets anders nodig heeft dat jouw 'bemoeienis'. Sorry, wist geen beter woord.
Nogmaals, je zult een goeie zus zijn, maar aandringen werkt soms echt het tegenovergestelde van wat je wilt bereiken. Kun je met de moeder van Kate praten en het aan haar uitleggen, misschien kan zij kijken voor therapie ofzo?
En ik wilde me reactie niet over mij maken, maat met voorbeelden hoopte ik iets duidelijker te hebben wat ik bedoelde.
Sterkte en ik hoop dat het goedkomt!
Hey!
Eerlijk? Je dringt te veel aan, vind ik. Dingen als 'je gaat nu gewoon zeggen waarom' en 'dat is gewoon je eigen schuld' gaan te ver om te zeggen. Ik snap echt dat jij het als zus zijnde heel erg goed bedoelt, maar het gaat je zus niet helpen. Waarom zou ze tegen jou zeggen wat er aan de hand is? Als ze je vertrouwde had ze het allang gedaan. En wie zegt dat het haar eigen schuld is dat ze er alleen voor staat? Dingen zijn niet altijd zoals ze lijken.
Ik wil niet stom of wreed zijn, zo bedoel ik het ook niet.
Mijn ouders zijn super lief, maar ze zijn er nooit echt voor mij geweest. Ik kan niet bij hun terecht en ik kan ze niet in alle dingen vertrouwen. En dan kan iedereen wel zeggen dat ik er niet alleen voor sta en dat ik met pa en ma moet praten, maar dat doet pijn bij mij. Er zijn dingen die alleen ik weet en voel. Ik sta er alleen voor, want ik kan niemand vertrouwen en niemand is er echt voor mij. En dat kan ook zo zijn bij je zus, misschien heeft ze een reden om je niet te vertrouwen? Misschien zijn er dingen gebeurd (in haar hoofd), waar jij niks vanaf weet? Misschien kan zij wel niemand vertrouwen?
En dwingen om te zeggen wat er gebeurd is gaat nergens tot leiden. Pa en ma dwingen mij ook om te zeggen waarom ik wegliep, uiteindelijk leidt het tot dat ik maar 1 heel klein dingetje heb gezegd van wat er echt aan de hand is. Ze denken het nu te weten, maar ze weten echt niks. Als je je zus gaat dwingen om te zeggen wat er is, dan kan het zijn dat ze gaat liegen of maar 1 klein dingetje zegt.
Ik weet dat je het echt goed bedoelt, maar ik denk dat je zus iets anders nodig heeft dat jouw 'bemoeienis'. Sorry, wist geen beter woord.
Nogmaals, je zult een goeie zus zijn, maar aandringen werkt soms echt het tegenovergestelde van wat je wilt bereiken. Kun je met de moeder van Kate praten en het aan haar uitleggen, misschien kan zij kijken voor therapie ofzo?
En ik wilde me reactie niet over mij maken, maat met voorbeelden hoopte ik iets duidelijker te hebben wat ik bedoelde.
Sterkte en ik hoop dat het goedkomt!
Heyyy, haar stiefvader is nogal apart en word snel boos, vooral op haar. Ik probeer al 3 jaar op een rustige manier haar te helpen, maar nu wordt het heel vervelend. Ik probeer het dus al 3 jaar en ja, het doet me heel veel pijn dat ze me na 13 jaar nog steeds niet toelaat in haar gedachtes.
Ik snap dat het inderdaad nogal gemeen overkomt om te zeggen dat het haar schuld is. Dat besef ik nu ook wel…
Ik wil zeg maar uitleggen aan haar dat ik haar al zolang rustig vraag hoe het gaat etc zonder te pushen en dat ze altijd ok of niet goed zegt, voor de rest wil ze er niet op in...nu gaat ze vervolgens zeggen dat ik haar niet wil helpen enzo. dat is wat me zo irriteert!
bedankt voor je reactie trouwens
xxx
Snap ik, maar je kunt mensen helaas niet dwingen om te zeggen wat er aan de hand is.
Jullie hebben dezelfde vader toch? En dan allebei een andere moeder? Want als je zegt dat die stiefvader een aparte man is, kun je dan met de moeder van Kate praten? Of is die ook buiten beeld? (Sorry als ik iets stoms heb gezegd)
Kun je niet via briefjes met haar communiceren hierover, misschien is dat voor haar en jou makkelijker? Of je schrijft een heel lief briefje met dat je er echt voor haar wilt zijn en dat ze je kan vertrouwen? (Misschien helpt dat om haar te kunnen helpen en bereiken....)
Hoop dat het goed komt!
