Ik heb mijn verhaal in een soort boekverhaal op geschreven. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen met de situatie en wil het aan de ene kant aan mn mentor vertellen maar aan de andere kant ook niet. Hopelijk hebben jullie tips of weten jullie wat je zou doen in mijn situatie. Sorry voor het lange verhaal.
Mijn moeder heeft Epilepsie daardoor slikt ze normaal 11 pillen per dag.
Het gaat nu al een tijdje niet goed met haar, ze moest naar het ziekenhuis, ze moest bloedprikken. Nu heeft ze binnenkort een afspraak met de longarts, we weten nog steeds niet wat ze heeft. Ondertussen slikt ze nu 26 pillen per dag, daaronder slikt ze een prednison kuur. Vandaag (zo 2 juni) ben ik weer thuis aangezien we 4 dagjes weg waren tijdens hemelvaart. We waren naar opa en oma (van mijn vaders kant) in ... ( plaatsnaam weggehaald door de Kindertelefoon ivm herkenbaarheid ). Ik ben daar achter dingen gekomen die ik eigenlijk niet wou weten, omdat ik er echt focking verdrietig van wordt. De 2de dag dat we bij opa en oma waren op de camping gingen we pasta eten met ui, courgette, tomatensaus, champignons, paprika enzo. Ik weet van mezelf dat ik niet altijd makkelijk ben als het om eten gaat. Dat was daar ook zo aangezien ik ui echt goor vind. Ik liep dus wat te prieken en mn moeder begon weer eens te ‘zeuren’.
Ze kijkt continu onder het eten me heel boos aan (ze zit tegenover me). En ik mag van mn moeder niet praten onder het eten, omdat ze zegt dat ik dan het eten koud laat worden. Dat is dus niet het geval, ik kan prima (vind ik zelf?) eten en praten tochelijk. Ik kan helaas best wel eigenwijs zijn, dus ik zeg wel dingen onder het eten. Mijn moeder reageert daar boos op dat ik mn mond moet houden en door moet eten. En ik reageer daar weer op (met mn domme kop?) Na wat woorden heen en weer hou ik mn mond en ga verder met eten tot mn moeder in 1x zegt dat ik moet stoppen met haar negeren! Terwijl ik alleen aan het eten ben en ik haar niet negeer (niet dat ik door heb en mijn bedoeling was niet om haar dat gevoel te geven) Ze loopt nog steeds vet boos naar mij te kijken.
Het is dag 3 en ik ga alvast naar opa en oma toe om te kijken of ze wakker zijn. En inderdaad bij hun caravan zit oma al voor te roken. Ik ga onder de luifel zitten en wil beginnen met lezen. Ik weet niet meer hoe we erop kwamen maar oma en ik hebben het over mama… Oma zegt tegen mij dat opa en zij echt wel door hebben hoe mama doet. Ik schrik denk ik van de directheid dat ze het goed heeft en met mijn klote hormonen barst ik in tranen uit. Ze zegt dat het NIET normaal is hoe mama tegen mij doet, dat ze veel te veel overal op let met wat ik doe en ze zegt dat ze hoopt dat ik veel met papa alleen fietst. Mijn oma zegt nooit zomaar zulke dingen dus ik weet dat ze verdomme echt meent. Tot mijn schrik begint oma te huilen, ik heb mn oma nog nooit zien huilen. Ze zegt dat ze mama een x heeft meegemaakt dat mama 14 dagen geen pillen slikte en dat mama toen heel lief was en ze een hele andere kant had. Ze denk dat mama altijd zo doet door de pillen die ze slikt. Mama blijkt dus zelf een x gezegd te hebben toen ze haar pillen weer slikte ‘dat om niet zo moest slijmen!’ Terwijl oma altijd lief is, ze kan bijna niks kwaad in mensen zien en als ze dan toch iemand iets minder mag dan laat ze dat nooit merken. Het raakt me en doet me pijn om mijn oma zo te zien huilen (bij mij stromen de tranen ook nog steeds over mn wangen).
Laatst hadden we thuis weer eens ruzie gehad en toen stuurde me vader me naar boven. Na een tijdje kwam hij boven en zei tegen mij dat ik ‘verdomme heel snel eens normaal moet doen anders moest ik maar uit huis naar een pleeggezin’ Ik weet niet of hij het echt meende of dat hij het zei in opwelling doordat hij zo boos was. Hij dacht dat ik hem en mama uit elkaar probeerde te drijven (Ik wil en zou dit nooit doen!). Bij mijn broertje zei hij ook altijd dat mn broertje maar een x naar het ziekenhuis moest en ik dacht dat dat ook dreigen was maar hun gaan nu wel serieus naar het ziekenhuis.
Ik heb ook tegen oma gezegd wat papa toen zei tijdens die ruzie en daar schrok ze heel erg van. Ze zei tegen me ‘het is dat mama papa’s vrouw is anders weet ik niet wat ik zou hebben gedaan..’ Ze zei ook dat ze dacht dat papa ook niet wist welke kant hij moest kiezen en dat hij waarschijnlijk de kant voor mama koos omdat dat z’n vrouw is..
Bladzijde 1 / 1
Hoi
Je hebt een emotioneel weekend achter de rug. Je oma deed enkele uitspraken over je moeder, en je vader zei op een gespannen moment nare dingen. Ondanks dat je het moeilijk hebt gehad, heb je er goed aan gedaan je verhaal hier te delen
Het kan gebeuren dat medicatie een invloed heeft op de gemoedstoestand. Het zou kunnen dat je moeder zich hier bewust van is, maar dat ze, gezien haar medische toestand, gedwongen is om deze pillen te nemen. Is er een kans dat haar situatie er in de toekomst op vooruit zal gaan, en dat ze in medicatie kan minderen?
Je oma heeft gezien hoe je moeder zich naar je toe gedraagt. Dit vertrouwde ze je toe. Zie je je grootouders regelmatig? Kan je bij ze terecht voor steun, en zou je op moeilijke momenten bij hen kunnen logeren?
De situatie thuis kan wegen op je vader. Door de spanning kan het gebeuren dat hij uitspraken doet, waar hij naderhand spijt van krijgt. Ik kan me moeilijk voorstellen dat je vader je uit huis zou willen, of dat hij een probleem zou hebben met je broertje. Waarvoor zou hij met je broertje naar het ziekenhuis willen?
Groetjes
Kenshin
Je hebt een emotioneel weekend achter de rug. Je oma deed enkele uitspraken over je moeder, en je vader zei op een gespannen moment nare dingen. Ondanks dat je het moeilijk hebt gehad, heb je er goed aan gedaan je verhaal hier te delen
Het kan gebeuren dat medicatie een invloed heeft op de gemoedstoestand. Het zou kunnen dat je moeder zich hier bewust van is, maar dat ze, gezien haar medische toestand, gedwongen is om deze pillen te nemen. Is er een kans dat haar situatie er in de toekomst op vooruit zal gaan, en dat ze in medicatie kan minderen?
Je oma heeft gezien hoe je moeder zich naar je toe gedraagt. Dit vertrouwde ze je toe. Zie je je grootouders regelmatig? Kan je bij ze terecht voor steun, en zou je op moeilijke momenten bij hen kunnen logeren?
De situatie thuis kan wegen op je vader. Door de spanning kan het gebeuren dat hij uitspraken doet, waar hij naderhand spijt van krijgt. Ik kan me moeilijk voorstellen dat je vader je uit huis zou willen, of dat hij een probleem zou hebben met je broertje. Waarvoor zou hij met je broertje naar het ziekenhuis willen?
Groetjes
Kenshin
hey @Kenshin ,
Ik heb geluk dat mijn opa en oma nu op een camping staan waar als het moet snel naar toe zou kunnen gaan. Over mijn broertje, hij is heel licht voor zijn leeftijd. hij is 8 en weegt 23 kilo. Mijn vader zegt dus nu continu dat mn broertje dan maar een week in het ziekenhuis moet blijven en dan maar aan allemaal slangetjes moet hangen en dat ze hem daar in het ziekenhuis dan maar moeten leren eten.
Mijn moeder zal helaas nooit helemaal van haar medicijnen af kunnen.
O, ja. Ik hou wel ontzettend veel van haar daarom vind ik dit zo moeilijk, want het blijft mn eigen moeder.
groetjes
ilse
Ik heb geluk dat mijn opa en oma nu op een camping staan waar als het moet snel naar toe zou kunnen gaan. Over mijn broertje, hij is heel licht voor zijn leeftijd. hij is 8 en weegt 23 kilo. Mijn vader zegt dus nu continu dat mn broertje dan maar een week in het ziekenhuis moet blijven en dan maar aan allemaal slangetjes moet hangen en dat ze hem daar in het ziekenhuis dan maar moeten leren eten.
Mijn moeder zal helaas nooit helemaal van haar medicijnen af kunnen.
O, ja. Ik hou wel ontzettend veel van haar daarom vind ik dit zo moeilijk, want het blijft mn eigen moeder.
groetjes
ilse
Fijn dat je naar je grootouders toe kan. Zou je ze graag vaker bezoeken?
Als je broertje een zorgwekkend gewicht lijkt te hebben, is het verstandig om een arts te raadplegen. Deze arts, eventueel de huisarts, kan nagaan wat de oorzaak is van het slanke figuur van je broertje. Echter is het niet fijn dat je vader negatieve uitspraken doet. Denk je dat je je vader zou kunnen overtuigen om samen met je jongere broertje naar de huisarts te gaan?
Wie weet kan je moeder vroeg of laat overschakelen naar een andere dosis op type medicatie. Heeft je moeder, naast de hulp van een arts, psychologische hulp?
Ik vermoed dat je moeder weet wat ze voor je betekent. Weliswaar gebeurt het dat een persoon z'n angst of stress afreageert op degene die hem het trouwst aan het hart ligt. Dit zou de reden kunnen zijn waarom je moeder zich vervelend gedroeg tijdens het eten. Zijn er momenten waarop je moeder en jij het goed met elkaar kunnen vinden?
Gr. Kenshin
Als je broertje een zorgwekkend gewicht lijkt te hebben, is het verstandig om een arts te raadplegen. Deze arts, eventueel de huisarts, kan nagaan wat de oorzaak is van het slanke figuur van je broertje. Echter is het niet fijn dat je vader negatieve uitspraken doet. Denk je dat je je vader zou kunnen overtuigen om samen met je jongere broertje naar de huisarts te gaan?
Wie weet kan je moeder vroeg of laat overschakelen naar een andere dosis op type medicatie. Heeft je moeder, naast de hulp van een arts, psychologische hulp?
Ik vermoed dat je moeder weet wat ze voor je betekent. Weliswaar gebeurt het dat een persoon z'n angst of stress afreageert op degene die hem het trouwst aan het hart ligt. Dit zou de reden kunnen zijn waarom je moeder zich vervelend gedroeg tijdens het eten. Zijn er momenten waarop je moeder en jij het goed met elkaar kunnen vinden?
Gr. Kenshin
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
