Hallo allemaal,
ik ben Jones en ik heb jullie mening nodig. Ik kan namelijk niet zo goed met mijn ouders praten over dingen, met name over serieuze dingen en problemen. Nu is het zo dat ik bijna twee jaar depressief ben en ik loop sinds een half jaar bij een psycholoog. Mijn ouders weten wel dat ik bij een psycholoog loop, maar niet dat ik depressief ben ofzo, we hebben namelijk nog nooit gepraat over waarom ik bij een psycholoog loop en ze vragen er verder ook niks over. Het voelt soms best kwetsend omdat het voelt alsof ze niks om me geven en ik, juist nu ik het zwaar heb, soms iemand nodig heb om me te troosten ofzo. Maar ze zijn er dan niet voor me. Ik vraag me soms af of zo een soort band met je ouders nog normaal is..? En ligt het misschien aan mij, dat niet je ouders maar ikzelf naar hun toe moet komen ofzo?
Groetjes
Bladzijde 1 / 1
Beste Jones He,
Je topic is verplaatst naar de categorie 'Thuis en Familie', omdat deze beter bij jouw topic past.
Dit hebben wij destijds over het hoofd gezien.
Groetjes,
Laura van De Kindertelefoon
Je topic is verplaatst naar de categorie 'Thuis en Familie', omdat deze beter bij jouw topic past.
Dit hebben wij destijds over het hoofd gezien.
Groetjes,
Laura van De Kindertelefoon
hey hey
ik snap heel goed dat het eng is om over je gevoelens te praten, maar soms moet je gewoon een keertje over de drempel stappen.
meschien kun je een keertje vragen of je ouders tijd kunnen vrijmaken en mee kunnen gaan naar de pschygoloog, om onder begeleiding het je ouders te vertellen hoe je je voelt . je pschygoloog kan het gesprek leiden en je over de drempel trekken.
en het ligt echt niet aan jouw!!!!
onthoud goed dat je ouders van je houden , en dat ze je niet laten stikken.
meschien hebben ze het niet door dat je je gevoelens niet durft te uiten .
hopelijk helpt dit
ik snap heel goed dat het eng is om over je gevoelens te praten, maar soms moet je gewoon een keertje over de drempel stappen.
meschien kun je een keertje vragen of je ouders tijd kunnen vrijmaken en mee kunnen gaan naar de pschygoloog, om onder begeleiding het je ouders te vertellen hoe je je voelt . je pschygoloog kan het gesprek leiden en je over de drempel trekken.
en het ligt echt niet aan jouw!!!!
onthoud goed dat je ouders van je houden , en dat ze je niet laten stikken.
meschien hebben ze het niet door dat je je gevoelens niet durft te uiten .
hopelijk helpt dit
Hey,
Het kan zijn dat je ouders wel een beetje weten wat er aan de hand is, maar ze denken dat je er liever niet over praat. Dat is meestal zo met depressieve kinderen, meestal willen ze er niet met hun ouders over praten en vinden ze dat moeilijk. Voor ouders is dat trouwens ook moeilijk, dat begrijp je wel, toch?
Hebben je ouders wel eens iets gemeens gedaan? Hoe is de band met je ouders? Slaan ze je? Schreeuwen ze tegen je? Of gebeurt dat bijna nooit?
Dan kun je gewoon zeggen dat je 'iets moet vertellen'. Misschien worden ze een beetje verdrietig, maar dat laat zien dat ze veel om je geven.
Groetjes,
Geen_Naam
Het kan zijn dat je ouders wel een beetje weten wat er aan de hand is, maar ze denken dat je er liever niet over praat. Dat is meestal zo met depressieve kinderen, meestal willen ze er niet met hun ouders over praten en vinden ze dat moeilijk. Voor ouders is dat trouwens ook moeilijk, dat begrijp je wel, toch?
Hebben je ouders wel eens iets gemeens gedaan? Hoe is de band met je ouders? Slaan ze je? Schreeuwen ze tegen je? Of gebeurt dat bijna nooit?
Dan kun je gewoon zeggen dat je 'iets moet vertellen'. Misschien worden ze een beetje verdrietig, maar dat laat zien dat ze veel om je geven.
Groetjes,
Geen_Naam
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
