Skip to main content

Hey, ik heb mijn vader 2 jaar geleden verloren aan longkanker dat naar zijn brein was verspreidt. Daar heb ik het soms lastig mee, dus dan praat ik met vrienden.  Maar sommige gaan dan hun ervaring met een overleden opa of zelfs een HOND er in gooien.  Echt sorry dat je opa aan oude leeftijd is overleden, maar dit kan je niet vergelijken. Ben ik de enige waarbij dit gebeurt, want het voelt echt heel sh*tty om dit tegen die personen te zeggen. Ik ben zelf de therapist friend, dus het voelt een beetje alsof ik soms naar iedereen moet luisteren, en als ik dan zelf iets opbreng dat ze het weer naar hun draaien.  Advies voor mensen met vrienden die ouders zijn verloren, het is niet het zelfde als je dode hond of opa.

ik vind het ook heel vervelend dat mensen mijn (overleden) vader met een overleden huisdier of opa vergelijken en zeggen dat ze het snappen en ik ben  ook hoogbegaafd en dan komen mijn vrienden nog al dom over maar als je me nodig heb ben ik er voor je want ik weet wel hoe het voelt


Het gaat met mij op dit moment wel goed, maar het is vooral een beetje sh*tty als mensen het doen als ik het er een keer over wil hebben, maar ik zal het onthouden dat ik met je kan praten. Het is natuurlijk ook andersom, je kan ook met mij praten als je wil :)


Het helpt wel om iemand te kennen waar het ongeveer zelfde is gebeurt


Hoi @Mikky,

 

een paar jaar geleden ging ik met papa een cadeautje voor mijn verjaardag uitzoeken en op de terugweg kregen we met de auto een ongeluk. Ik heb toen 8 dagen in coma gelegen en toen ik wakker werd hoorde ik dat papa en mijn hondje het niet overleefd hadden.

Vorig jaar was ik bij mama aan het logeren (ik woonde toen vanwege school al bij het gezin van de beste vriend van papa) en toen ik opstond was mama nog niet wakker, dus ik ging naar haar slaapkamer en vond haar. Ze had nog wel hartslag en pols, maar ik kon niks doen, alleen 112 bellen. Ik kon geen contact meer met haar maken want ze had een grote hersenbloeding (hoorde ik later pas natuurlijk) en diezelfde dag is ze overleden. Ik was helemaal alleen met mama toen de ambulance kwam. Later kwam er wel familie.

Natuurlijk willen mensen helpen en vragen hoe het gaat en dan gebeurt er vaak wat jij ook zegt. Of ze beginnen over eigen familieleden of over huisdieren. 

Ik moet zeggen dat ik vroeger (voordat papa en mama overleden) ook niet wist wat ik moest zeggen en dan zei ik ook wel eens dat mijn opa ook overleden was tegen vrienden en eigenlijk wil je dat niet horen. Daar ben ik pas achter gekomen nu ze (papa en mama) overleden zijn.

Ik denk dat iedereen z'n best wel doet, maar ze weten niet hoe het voelt. Ergens ben ik blij voor ze dat ze dat niet weten, maar het doet soms wel pijn wat ze zeggen, ook al weet ik dat ze het met de beste bedoelingen zeggen.

Tegen mij zeggen ze ook wel eens, dan neem je toch een nieuw hondje. Ja ok, ik wil misschien ook wel en nieuw hondje, want mijn hondje was echt mijn kameraad. Bij hondjes vind ik het nog anders, want je weet dat de meeste huisdieren niet zo oud als jou worden, maar toch. Je moet toch eerst het verlies van je hondje verwerken voordat je er over denkt om een nieuw hondje te nemen?

Als ze zoiets over mijn hondje zeggen dan denk ik, oh ja en direct zeggen ze waarom neem je niet een nieuwe papa en mama. Dat zeggen ze gelukkig niet, maar ik denk het wel als ze zo over mijn hondje praten en dat realiseren zij zich niet. I

k heb het wel eens aan een goede vriend uitgelegd en toen moest ie huilen en vond ie het stom dat ie het had gezegd. Dat vond ik dan weer zielig voor hem, want hij is echt altijd heel lief voor mij. Het is dus gewoon lastig om het goed te doen, ook al heb je de beste bedoelingen.

Nog even over een nieuwe papa en mama. Ik wil niet een nieuwe papa of mama, ik wil mijn oude papa en mama, dat ze er nog zijn. Dat snappen de meesten wel, maar ze denken nog steeds dat een nieuw  hondje wel gelijk een oplossing kan zijn, terwijl dat net zo slecht voelt als dat ze zeggen dat je een  nieuwe papa of mama kan nemen (dat kan natuurlijk niet, maar als voorbeeld). Eerst moet je het verlies verwerken en pas dan zou je over een nieuw hondje kunnen denken.

Ik probeer het anderen op een rustig moment een beetje uit te leggen, zonder ze te beschuldigen, omdat ze niet realiseren hoe hun goede bedoelingen over kunnen komen. Ik probeer ze uit te leggen dat luisteren en meevoelen beter is en beter voelt, dan vergelijkingen trekken met andere overledenen.

Nou heb ik het de hele tijd ook over andere overledenen dan jouw familie, maar ik denk dat je wel snapt wat ik bedoel.

Sterkte.

 

Gr. MickeyMouse

 

 


Ik denk dat als mensen zeggen: " ik begrijp wat je bedoelt want mijn oma is ook overleden" dat ze eigenijk zeggen: " ik vind het moeilijk om iets te zeggen,  maar ik heb ook verdriet meegemaakt en ik kan me voorstellen dat je heel verdrietig bent."

Hoewel het rottig overkomt denk ik dat je het zo moet zien.  Het lijkt me heel erg moelijk om een ouder te verliezen.  Sterkte allemaal. 


Reageer