Hoi ik zou graag advies willen krijgen wat ik eventueel kan doen en of dit allemaal wel normaal is?
Voor dit verhaal zal ik bij het begin moeten beginnen zodat jullie de situatie op dit moment beter begrijpen en iemand mij kan helpen.
Ik ben enigst kind en ik ben 17 jaar en woon samen met mijn ouders. Vroeger toen ik ongeveer zoon 13 jaar was, was mijn vader nog erg “normaal” ik deed leuke dingen met hem samen en hij was niet super streng maar natuurlijk wel gewoon normaal een vader met regels. Het was altijd super gezellig. Tot dat mijn vader opeens begon te veranderen door de dood van zijn vader, hij werd steeds minder vrolijk en opeens begon de sfeer in huis minder te worden, dit is voor een aantal jaar zo gebleven. Tot dat mijn vader op ongeveer mijn 15e zijn baan verloor en eigenlijk geen contact meer had met de buiten wereld en alleen nog whatsappte met zijn broer. Hierdoor is mijn vader ontzettend veranderd, doordat hij thuis zit let hij op alles wat ik doe, als ik de deur nog maar 1 seconden open laat word er al geschreeuwd dat ik de deur dicht moet doen, ook bemoeit hij met de meest on nodige dingen bijvoorbeeld hoe ik mijn eigen boterham smeer of dat er stof op mijn beeldscherm zit, natuurlijk is dit leuk voor 1 keer maar niet als je dit elke dag hoort van heel veel dingen en dat voor 2 jaar lang, hierdoor liep af en toe de irritatie hoog op bij mij. Ook is sinds dien mijn vader zijn agressie naar buiten gekomen en vooral als hij boos is, hij begint in de kleinste discussie snel zijn toon te verheffen op een agressieve manier en begint agressie beweging te tonen. Als er echt ruzie is staat hij op het punt me in elkaar te slaan, gelukkig is dit nog nooit gebeurd maar 1 keer was dit bijna wel waar geweest , gelukkig kwam mijn moeder net op het juiste moment tussen in. Verder is mijn vader een heel negatief man geworden maar echt in alles, de kleinste dingen, en dit is dag in en dag uit zelfs naar mijn moeder toe, naar iedereen zelfs. Het is heel moeilijk om met zoon iemand te leven omdat je weinig goed kan doen in zijn ogen en hij zich ook overal mee wilt bemoeien. Ik weet van mijn moeder dat zij dit ook allemaal zo vind maar ja wat moet je eraan doen, we hebben al vaak tegen hem gezegd dat hij negatief is enzovoort enzovoort maar er verandert niks. 4 maanden geleden vanaf nu heb ik een heftige ruzie gehad met mijn vader waarin ik alles heb verteld, het bemoeien met letterlijk alles en het negatieve stuk, deze ruzie was heel erg heftig voor mij en ik wilde het liefst weg hier van huis. Na 1 week was de ruzie opgelost en heeft mijn vader voor de zoveelste keer belooft zich minder te bemoeien en niet meer zo boos te worden en dat het allemaal weer leuk en gezellig word, dit heeft 1 week stand gehouden maar zoals ik had verwacht had dit snel zijn terug slag en het werd alleen maar erger en erger. Ik heb al vaak het probleem bij mezelf gezocht aangezien er altijd tegen mij word verteld door m’n vader dat alles aan mij ligt, daarom ben ik naar mezelf gaan kijken. ik heb ontdekt dat ik eigenlijk weinig fout doe dat hem zo maakt omdat hij zegt dat hij zo doet door mij dus maar natuurlijk vergeet ik weleens iets op te ruimen of is het een rommel in mijn kamer en dan vind ik het eerlijk dat er tegen mij word gezegd dat ik dat moet opruimen maar dat kan ook op een normale manier vind ik inplaats van altijd meteen boos te worden en me uit te schelden voor kut kind enzovoort. Ook ben ik altijd thuis en haal ik nooit gekkigheid uit en gaat alles goed op school. Sinds dien het weer slechter gaat heb ik in die tijd een vriendin gekregen waarover ik ook heel graag jullie mening wil horen. Ik heb nu 4 maanden met haar en deze 3 maanden met haar ging alles prima, ze kwam bij mijn ouders thuis en ik bij haar ouders. We wilden natuurlijk graag bij elkaar blijven slapen maar dit mocht niet van mijn ouders en van die van haar wel (zij is 16 en ik 17). M’n moeder zij dat ze dat niet wilde omdat ze dan denkt dat ik sex met haar heb, wat me erg onlogisch klinkt want waarom zou ik dit overdag niet kunnen doen? Verder is mijn moeder een heilig maria en denkt ze nog steeds na 4 maanden dat ik maagd ben en via het geloof zoals zij mij daarop aandringt het verplicht te volgen pas sex na het huwelijk te hebben. Ik wil daar absoluut niet in mee gaan in dat stukje van het geloof. En mag ik pas vanaf mijn 18e bij haar slapen omdat het dan mijn eigen keuze is. M’n moeder moest zelfs huilen hierom omdat ik persee wil slapen bij haar wat ik best overdreven vind om daar nou om te gaan huilen, waarom zoon drama? Maar iniedergeval we hebben dus nog nooit bij elkaar geslapen. Verder kreeg ik steeds meer negativiteit van mijn vader hij zij dat ik mijn school toch niet ga halen terwijl hij nog nooit naar m’n school heeft gekeken en ik op schema lig. Deze oud en nieuw was mijn vriendin bij ons thuis we waren gezellig aan het kletsen tot dat m’n moeder soep had gemaakt en m’n vriendin er even geen zin in had en netjes nee bedankt zij, dit ergerde m’n ouders heel erg omdat ze hun best hadden gedaan en m’n vriendin vorige week aangaf zulke soep lekker te vinden. Toen vroeg ik aan mijn moeder netjes of we de hele nacht mochten doorhalen en we nog naar mijn vriendin d’r huis gingen om spelletjes te doen de hele nacht gezellig met haar vader. Ze liet mij niet eens uitpraten en reageerde meteen bot met Nee. Ik zij hierop waarom mag dat niet jij moet toch om 12 uur gaan slapen voor werk en dan heb je geen last van me, toen antwoordde ze met nee je blijft gwn thuis want je gaat je school op deze manier niet halen. Ik zij terug wat heeft deze avond met school te maken dan? en toen was het stil, mijn moeder gaf een doods blik naar mijn vriendin en mijn vader vroeg aan mijn vriendin, vind je dat we strenge ouders zijn? Waarop die erachteraan zij: je moet streng zijn want als je niet achter je kind aan loopt en er niet naar omkijkt komt er nooit wat van terecht waarop mijn vriendin meteen op een nette manier vroeg van ben ik dan een mislukkeling? aangezien zij een minder strenge opvoeding heeft. Opeens flipte mijn moeder hem en begon ze te schreeuwen dat ze er klaar mee was en moesten we van tafel. Mijn vriendin en ik zijn naar haar huis gegaan en hebben oud en nieuw alsnog samen geviert maar ik was wel gwn op tijd terug thuis. De volgende dag begon mijn vader in de ochtend mij meteen uit te schelden en dag ik een kut vriendin had en dat ze moest op donderen en dat ze een kut wijf is. Nadat hij dit tegen mij zij sloegen mijn knoppen om en was het de doorslag voor mij, ik ben er klaar mee en doe nooit meer aardig tegen over jou want zoiets zeg je niet en hij heeft het nog steeds niet terug genomen. Ook zit ik al 2 weken bijna altijd bij mijn vriendin en niet meer thuis omdat ik mezelf niet thuis kan zijn en ik mijn ouders niet wil zien. Doordat ik steeds minder thuis ben begint m’n vader me steeds vaker uit te schelden en me voor alles uit te maken ook scheld hij mijn vriendin uit waar zij niet bij is. Vandaag was het nog veel raarder. Ik was van de ochtend tot in de avond bij mijn vriendin geweest, toen ik thuis kwam dacht ik dat mijn moeder lag te slapen en mijn vader beneden zag en aangezien ik hem niet mag en ruzie heb ga ik geen hoi zeggen dus ga ik naar boven om te slapen. Ik had het mis want mijn moeder kwam naar boven en vroeg waarom ik geen hoi kwam zeggen dus in legde het uit dat ik dacht dat ze lag te slapen. Ik ging mijn kamer in en 5 min later kwam m’n pa naar boven gestormd met zijn agressie houding en mijn moeder erachteraan. Hij schreeuwde tegen mij waarom ik niet normaal hoi kom zeggen en hij vroeg of wij niet meer mee tellen in mijn leven, je bent alleen maar bij die meid zij hij. En toen begon die nog harder te schreeuwen en zij hij zeg het me nu als we niks meer voor je betekenen dan weet ik het nu. En wat is er met je aan de hand. Toen begon m’n moeder er doorheen te schreeuwen en te huilen dat hij moest ophouden en dat ze nu de kamer moesten verlaten, ze gingen samen naar benden schreeuwend tegen elkaar en mijn moeder liep het huis uit, de ijskoude regen in. Ik vind dit heel raar, waarom kan er geen normaal gesprek worden gevoerd inplaats van meteen te beginnen met schreeuwen. Mijn vader verwacht van mij om aardig te doen terwijl hij mijn vriendin en mij elke dag uitscheld, hij me voor alles uitmaakt en ik niks goed kan doen, een gesprek heeft geen zin meer want hun snappen het gewoon daadwerkelijk niet, ik heb al zovaak gesprekken gehad over het gedrag enzovoort maar het is altijd mijn schuld en word er negatief gedacht. Ik weet niet meer wat ik moet doen, ik wil hier heel graag weg van hem, over 5 maanden ben ik 18 en probeer ik zo snel mogelijk hier weg te gaan maar wat kan ik tot die tijd doen en hoe kan ik het snelste uit huis? is deze situatie normaal? of een gewone gezins ruzie?
Ik ben iniedergeval heel vaak verbeisterd van de denkwijze en rare regels die onlogisch zijn van mijn ouders en dit vinden meer mensen in mijn omgeving.
Wie kan mij helpen.
