Hoii, ik ben een meisje van 16 (bijna 17) jaar en ik zit in 5VWO. Mijn grootste passie is muziek maken (vooral zingen) en ik ben ook heel erg geïnteresseerd in theater en musicals. Nu ik dus in 5VWO zit wil ik hier graag iets mee gaan doen in mijn studie en beroep later. Vandaag tijdens het eten begon ik er dus over dat ik graag naar de open dag van een school -Naam school verwijderd i.v.m. anonimiteit, de Kindertelefoon- zou willen gaan. Eigenlijk had ik hier meteen al spijt van. Mijn vader keek me een beetje grinnikend aan en mijn moeder begon al meteen: ‘Ja dat moet je niet doen daar ga je toch niet aangenomen worden’. Dit komt denk ik ook deels doordat ik mee doe aan de schoolmusical en ik heb een hele kleine rol (mijn auditie ging heel slecht, mijn stem was heel moe en ik vergat de hele tijd de tekst). Dit geeft natuurlijk ook niet echt veel zelfvertrouwen maar ik vind het nog steeds heel leuk.
Mijn ouders beginnen de hele tijd over het feit dat ik zo weinig ‘ervaring’ heb met zingen en theater. Ik ben heel laat (op mijn 14e) pas begonnen met zingen. Ik heb vanaf mijn 7e piano gespeeld. Dit was de eerste 4 jaar heel leuk maar daarna vond ik het écht niet meer leuk. Dit heb ik ook duidelijk laten merken maar mijn ouders hebben mij daarna nog 3 jaar bijna ‘gedwongen’ om door te gaan omdat ‘het zo zonde was dat ik het na 4 jaar zou opgeven’. Hierdoor zou ik het gebrek aan ervaring ook deels aan hen kunnen beschuldigen.
Ik was tot 1,5 jaar geleden ook heel erg geïnteresseerd in biologie en geneeskunde. Dit vonden mijn ouders helemaal geweldig. Ik heb nu dus echt geen zin meer om na school nog door te leren, dit heeft school echt voor mij verpest. Ik HAAT leren. Mijn ouders vinden dit dus echt verschrikkelijk.
Nu heb ik dus het gevoel dat mijn ouders me steeds vaker naar beneden halen en dit doet me echt heel veel pijn. Ik heb al meerdere keren huilend bij mijn beste vriendin thuis gezeten omdat mijn ouders weer iets hadden gezegd.
Ik kan hier wel alle dingen gaan noemen die mijn ouders ooit hebben gezegd, maar dan ben ik 3 jaar bezig. Het gaat meestal op deze manier: Ik vertel iets wat ik wil gaan doen of iets wat me leuk lijkt met muziek of theater en de allereerste reactie van mijn ouders is 9 van de 10 keer: Nee moet je niet doen daar ben je niet goed genoeg voor.
Ik heb over een week een gesprek met de maatschappelijk werker bij ons op school (dit komt door iets anders, maak ik misschien nog een keer een topic over). Ik ben op dit moment heel erg aan het twijfelen of ij dit moet vertellen. Op sommige momenten denk ik van wel, maar soms denk ik ook ‘wat stel ik me toch aan, laat maar’.
Ik zou graag willen weten wat jullie mening hierover is en of ik dit zou moeten bespreken met de maarschappelijk werker. Alvast bedankt
Bladzijde 1 / 1
Hoi
Jouw passie ligt bij muziek en theater, maar je ouders hebben hier geen vertrouwen in. Wat vervelend dat ze je zo'n naar gevoel geven.
Motivatie, inzet en doorzettingsvermogen kunnen je heel ver brengen. Het lijkt me goed om je droom na te streven. Iets studeren dat je niet ligt, heeft vaak geen positief effect. Je ouders hadden je misschien graag als arts gezien, maar als dat jouw ding niet is, moeten ze dat accepteren.
Jammer dat het bij die auditie wat minder ging. Dat kan gebeuren, maar dat maakt het niet minder frustrerend. Ik hoop dat er nog mooie kansen je pad opkomen, waar je je vaardigheden en enthousiasme kan laten zien.
Je kan dit zeker met je maatschappelijk werker bespreken. Deze situatie lijkt een grote invloed op je te hebben, dus lijkt het me wel nuttig dat je maatschappelijk werker hiervan weet.
Groetjes
Kenshin
Jouw passie ligt bij muziek en theater, maar je ouders hebben hier geen vertrouwen in. Wat vervelend dat ze je zo'n naar gevoel geven.
Motivatie, inzet en doorzettingsvermogen kunnen je heel ver brengen. Het lijkt me goed om je droom na te streven. Iets studeren dat je niet ligt, heeft vaak geen positief effect. Je ouders hadden je misschien graag als arts gezien, maar als dat jouw ding niet is, moeten ze dat accepteren.
Jammer dat het bij die auditie wat minder ging. Dat kan gebeuren, maar dat maakt het niet minder frustrerend. Ik hoop dat er nog mooie kansen je pad opkomen, waar je je vaardigheden en enthousiasme kan laten zien.
Je kan dit zeker met je maatschappelijk werker bespreken. Deze situatie lijkt een grote invloed op je te hebben, dus lijkt het me wel nuttig dat je maatschappelijk werker hiervan weet.
Groetjes
Kenshin
Is een zang lerares / coach een optie. Ik bedoel, zij hoort wat je in je hebt. En misschien helpen je ouders te overhalen.
De maatschappelijkewerker zeker inlichten. Het is een last die invloed heeft op je. (Humeur prestatie enz)
De maatschappelijkewerker zeker inlichten. Het is een last die invloed heeft op je. (Humeur prestatie enz)
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
