Skip to main content

Hoi, ik ben 13 jaar en nieuw hier :)

Mijn ouders zijn net een weekje gescheiden en ik ga volgende week voor het eerst naar mijn moeder. Ik heb het hier erg lastig mee maar niemand merkt het ik wil zo graag er met iemand over praten want ik ben helemaal kapot vanbinnen, alleen ik vertrouw dus niemand. Niet eens mijn mentor. Ik vind het super lastig laatst had ik een gesprek met een vriendinnetje en er hadden allebei ongeveer dezelfde problemen. Het voelde fijn om er eindelijk over gepraat te hebben. Ik zie haar alleen op school maar dan is ze met andere mensen en ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Thuis gaat het slecht ik durf niks te zeggen en ik voel me leeg. Ik moet bijna altijd huilen van binnen.  Mijn cijfers waren vorig kaar mooi en nu zijn mijn cijfers echt heel laag ik heb zoveel stress over school. Simpelweg ik weet niet meer waar ik moet beginnen🥺.

En dit is nog lang niet alles.. 

misschien heeft iemand advies voor mij maakt niet uit wat? Het voelt alsof ik in een diepe put zit en er niet meer uit kom. Vanbuiten zie ik er lief en gelukkig uit maar van binnen ben in compleet gebroken. Ik had in de les van Wiskunde een paniekaanval. En niemand reageerde zelfs de docent niet. Ik weet niet meer wat ik moet doen.

zou het kunnen dat ik een depressie heb?

ik heb het proberen te bespreken met mijn moeder maar ze luistert niet echt. Ze zegt dat ik het zelf doe en Mn huiswerk moet maken.

Volgende week komt een mevrouw van en GGD op school en dan krijg ik een gesprekje (iedere leerling) ik moest een vragenformulier invullen met mijn moeder. Dat heb ik net gedaan en toen las ze mij de vragen voor.  Een van die is deze: Heb je last van geestelijke klachten? En toen antwoordde ze voor mij nee. En ik durfde niet ja te zeggen want mijn ouders zeggen altijd alles word genoteerd en dan zie ken later nog in je cv bijv. staan op 13 jarige leeftijd geestelijke klachten.. 

ik wist niet wat  moest zeggen dus nu ben in dat gelukkige meisje weer die een gesprek krijgt alsof een niets aan de hand is!

Ik hoop dat het met jullie beter gaat!💓

Groetjes,

Star💕

Hoi Star,

 

We lezen dat je in een lastige situatie zit. Je kunt De Kindertelefoon elke dag van 11:00 tot 21.00 uur bellen (0800-0432) of met ons chatten als je anoniem je verhaal wilt delen of samen met de Kindertelefoon wilt kijken hoe je je situatie kunt verbeteren.

 

groeten Claire

De Kindertelefoon


Heyy

echt super stom voor je dat het zo slecht gaat. Ik zelf heb ook vaak paniek aanvallen en wat ik altijd doe is steeds in het zelfde patroon mijn vingertopjes aanraken dat helpt bij mij.

ik heb al een tijdje gescheiden ouders dus ik heb misschien wel wat tips voor je:

als je ouders dicht bij elkaar wonen zal ik al mijn boeken in een huis houden en dan elke dag voor school ze ophalen. Dit werkt voor mij wel goed. Als je ouders niet dicht bij elkaar wonen zou ik je school boeken en spullen altijd in een tas doen en dan raak je ze niet kwijt en vergeet je ze niet mee te nemen als je weer naar je andere ouder gaat.

Aan het begin vooral zou ik mijn slaapkamers echt gezellig maken en bij je moeder een foto van jou en je vader en bij je vader een foto van jou en je moeder. Een huisdier helpt ook heel erg maar ik weet niet of dat mag van je ouders.

Ga veel dingen doen ook buitenshuis als je je thuis even niet fijn voelt. Ga even voetballen of met vriendinnen afspreken of tekenen of schrijf je gevoelens op in een boekje

aan het begin is het echt even wennen en ik weet dat iedereen het zegt maar het is wel zo, je raakt eraan gewend

 

Ik hoop dat je er iets aan hebt <3 

heel veel succes en het komt goed!

groetjes E

 

 

 


Heyy,

 

Mijn ouders zijn zelf ook 2 jaar geleden gescheiden. Ik heb hier ook veel moeite mee gehad en ben uiteindelijk ook gaan praten met een coach. Mijn advies is dus: praat erover. Maakt niet uit met wie, maar erover praten helpt heel erg. Je moet dan echt over alles praten, niet alleen dat je ouders gaan scheiden maar ook bijv dat je je niet gezien voelt. Je kan dit met vriendinnen doen, maar let op. Als het te zwaar wordt kunnen je vriendinnen er zelf last van hebben, dus ik zou met het ondersteuningsteam van je school erover hebben. Dat is hun taak. Zij gaan, als het goed is, niet meteen met je ouders contact leggen. En als ze dat wel voorstellen, zou ik vertellen dat je dat niet wilt. Er over praten lost de meeste dingen op, dus doe dat vooral ook! Uiteindelijk is het ook een kwestie van tijd, na maanden of zelfs jaren leer je beter omgaan met de scheiding van je ouders. Het komt wel goed.

 

Veel succes nog,

A


Reageer