Hey, ik woon in huis met 2 zusjes en eentje is nu 13. Zij drinkt al veel, rookt wiet,etc. Laatst had ze haar chat in snap met een stuk oudere jongen op onze iPad open laten staan en ik weet dat ik het niet moet lezen, maar ik legde mijn ogen erop en het eerste wat ik zag is dat ze mijn vriendje een vieze k*nk*r h*m* noemde en zei dat ik d**d mocht vallen dus mijn interesse was gewekt. Ik heb niet alles gelezen maar ze praatte constant slecht over mij, mijn vriend, mijn anders zusje, mijn halfbroer en zijn vriendin, haar ‘beste’ vriend en mijn vader. Ze loog ook over super veel dingen en beschuldigde mij van dingen die ik nooit zou doen. Ik was erg boos en probeerde er met mijn moeder over te praten maar zij beschermde alleen maar mijn zusje zoals altijd. Ik weet dat ik fout zat om het te lezen maar hoe erover mij en andere geliefde werd gepraat vind ik echt belachelijk en zo disrespectvol…. Ik ben nog steeds laaiend maar elke keer als ik het opbreng gaat mijn moeder onaardige dingen over mij zeggen, of ze zegt dat ik mijn bek moet houden etc. Mijn vader beschermt haar ook opeens dus van hem moet ik ook niets verwachten. Ik sta er dus alleen met mijn broer voor (hij is ook super boos). Vroeger uitte ik al weinig mijn gevoelens maar nu al helemaal niet meer, want ik word meteen afgekapt en uitgescholden. Alles gaat onaardig tegen mij. Ik mag nooit mijn mening of emoties uiten als ik om een terechte reden boos ben en gelijk heb moet ik oprotten en ben ik een k*t kind met een grote bek. Ik nam het voor mijn zusje van 7 op, omdat ze iets aan mijn vader vroeg en hij zei wat moet je nou van me en ik zei doe normaal. Toen noemde hij mij meteen een chagrijnige k*t puber en dat ik me niet met dingen moet bemoeien blabla. Ook respecteren ze nooit dat ik gwn tijd voor mezelf nodig heb en niet altijd met ze wil praten (vooral niet in de ochtend) Er is nog veel meer, teveel om op te schrijven. Mijn vader was altijd wel een beetje zo maar dit is voor mij totaal nieuw dat mijn moeder dit soort gedrag vertoont. mijn theorie is omdat ze misschien te oud zijn en kinderen niet meer aankunnen ofzo. Ik ben echt niet gelukkig hier, ookal heb ik alles verder . En soms zijn ze lief maar het onaardige is echt veel sterker aanwezig. Ik denk er stiekem vaak aan om ze later uit mijn leven verbannen, maar ik weet niet of ik die stap zou kunnen maken, want dan moet ik wel door alles zonder moeder gaan. Maar dat zijn zorgen voor later ig. Ik hoop dat ik zo snel mogelijk uit huis kan en mezelf alleen nog maar met mensen kan omringen die me energie geven. Hoe gaan jullie met dit soort dingen om of is het normaal ?