Hoi allemaal, ik zit met een klein probleem. Ik heb het gevoel alsof mijn ouders niet naar me luisteren. Ik heb een maand geleden mijn haar roze geverfd en daarbij moest mijn haar geblondeerd worden, de kapster vertelde me ook dat mijn eigen haarkleur te donker is voor roze. Ik heb gisteren haarverf gekocht en ik vroeg net aan mijn moeder of ze kon vragen aan de kapster (die morgen komt) of ze mijn uitgroei kon blonderen. Mijn moeder wordt dan gelijk pielig en zegt dan dat we helemaal niet weten of dat wel hoeft (terwijl de kapper dat meerdere keren heeft gemeld) en dat ze eerst meot wachten tot de verf er is. Daarnaast ben ik op het moment erg ziek en klaag ik af en toe dat ik pijn heb en me niet lekker voel (hoofdpijn etc) ik heb ook al een halfjaar last van rugpijn waarvoor ik ook bij de fysio loop. Als ik dan zeg dat ik zeer heb dan is het enige wat ze zegt “ja ik heb ook pijn” en “nou weet ik het wel”. Ook heb ik al meerdere keren gevraagd aan mijn vader of hij wat dingen voor me wil regelen maar dat doet hij ook niet. Hoe zorg ik ervoor dat ze luisteren zonder dat ik ze kwets? als ik er iets van zeg dan heb ik het namelijk allemaal gedaan.
Vragen wat er aan de hand is met jouw ouders!
Hallo zee :)
Je kan het beste bespreken met je ouders dat je het gevoel hebt dat ze niet luisteren en dat je het vervelend vindt dat je het gevoel hebt dat je genegeerd wordt door je ouders.
-Dr8gon99
Hey zee
Ik stel voor dat je hier rond een gesprek opent, waarbij je uit jezelf, d.w.z. in de ik-vorm, je gevoelens uit. Op die manier benoem je enkel wat er in je omgaat, zonder dat je iemand aanvalt. Eventueel zou je je ouders ook een brief kunnen schrijven, als een gesprek je onhandig lijkt. Een brief zouden je ouders daarbij opnieuw en opnieuw kunnen lezen, tot ze een beeld krijgen van wat er in je omgaat.
Gr. Kenshin
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
