Hoi
Ik woon samen met mijn moeder,vader,2 broertje (14)& (3).
Paar maanden terug is er door de kinderrechter besloten dat we een ondertoezichtstelling krijgen voor 6maanden omdat het niet echt lekker thuis gaat, mijn vader is alchohol verslaafd, mijn moeder heeft een burnout gehad, en mijn oudste broertje(14) woont niet thuis. Ik ben eigenlijk de enigste in huis die geen "problemen" heeft daarom moet ik alles zelf doen en ik probeer mijn moeder altijd te helpen met afwassen, was draaien, strijken enz. Maar het is nooit goed en altijd als ik iets heb gedaan moet het altijd meer en het is nooit goed want dan gaat ze het achter mijn rug weer opnieuw doen. Mijn broertjes krijgen ook altijd alle aandacht en dat mijn babybroertje zoveel aandacht krijgt snap k want hij is nog maar een baby dus hij kan daar helemaal niks aan doen maar mijn andere broertje doet dit expres zodat hij zelf niks hoeft te doen.
Laasts had mijn vader te veel gedronken en is hij opgepakt door de politie en dus kwam er ook een contactverbod voor een maand. Inmiddels is die maand voorbij en mogen mijn ouders weer contact hebben maar niet waar wij als kinderen bij zijn maar dit doen ze wel en vooral als mijn babybroertje er is omdat hij hier nog niks van kan zeggen. Mijn ouders spreken ook af als ik er niet ben en dan ontkennen ze het terwijl ik hun al een paar x samen heb gezien toen ik naar mijn werk ging (ik vul vakken in de supermarkt). Sinds ze weer contact mogen hebben zit mijn moeder heel de dag met hem te appen (hij mag namelijk nog niet thuis komen) dus nu word ik heel de dag genegeerd door mijn moeder en als k dat zeg dat zegt ze JA IK LAAT MIJN LEVEN NIET BEPALEN DOOR JOU en eerst wou ze ook gaan scheiden en nu opeens doen ze alsof er niks is gebeurd en ze zeggen dat ik me moet gaan aanpassen omdat hun weer samen willen gaan wonen en dat ik anders maar lekker ergens anders moet gaan wonen en zoals het er nu aan toe gaat wil ik inderdaad niet meer thuis wonen want ik heb zelf ook genoeg problemen waar ik mee zit want ik ben net een jaar van rugproblemen af maar nu heb ik weer dat ik meer flauwval (de 1e x dat ik flauwviel ben ik zo slecht gevallen dat ik 2 gekneusde ribben had en een scheur in mijn lies) alleen mijn moeder zegt ja dat is niet mijn probleem en dan moet je maar meer eten dus daar ga ik ook kapot aan en door stress word het erger en dat kan ik er dus niet bij hebben dus ik wil gwn ergens anders gaan wonen en mijn leven verder opnieuw beginnen zonder gezeur. Op school heb ik gesprekken met maatschappelijkwerk maar dit weet zij niet en ik durf dit ook niet tegen haar te zeggen omdat ze dan niet heel sirieus neemt. SORRY DAT HET ZOLANG IS EN IK HOOP DAT DAAROM ALSNOG IEMAND HET HEEFT GELEZEN EN ERVARINGEN KAN DELEN OF ADVIES KAN GEVEN WANT DIT TREK IK NIET MEER
Bladzijde 1 / 1
Hey,
Ik snap dat je dit moeilijk vindt. Ik heb een soortgelijke situatie meegemaakt. Mijn ouders zijn gescheiden, mijn vader heeft narcisme. Mijn 3 broers hebben autisme. Mijn zus heeft ook kenmerken van narcisme. 2 van mijn broers wonen buitenshuis op een woongroep. Mijn zus woont thuis. Erg vervelend. Als je iets voor haar doet kan er geen bedankje vanaf komen. Als ik weer eten heb gemaakt omdat mijn moeder aan het werk is. (Mijn moeder werkt zo'n 50-60 uur per week om rond te komen) Is het eerste wat ze zegt ''gadverdamme''. Altijd negatief over alles. Mijn broer woont nu op zichzelf. De andere 2 broers hebben een zware vorm van autisme. Ze zijn een grote zorg voor mijn moeder. Ze zijn depressief, aggressief, suicidaal en noem t maar op. Mijn vader heeft mij proberen we te halen bij mijn moeder. Dit heeft hij geprobeerd door een anonieme melding te maken bij Veilig Thuis. Hij heeft gezegt dat mijn moeder mij mishandeld. Dit is natuurlijk niet waar. Ze doet alles om het voor ons goed te doen (Ze zorgt te weinig voor zichzelf). Ik moest 2x per week naar ''babygym''. Althans zo noemde ik het. Onverantwoordelijk gedoe. Mij met een blinddoek over een paal laten lopen zonder hulp. Ik heb na ongeveer 34 weken alle moed kunnen verzamelen om te zeggen dat ik er klaar mee was. Hier hebben ze gelukkig naar geluisterd. Ik ben er (nu) even vanaf. Ik hoop dat dit niet weer begint. Bij jou is er ook nog sprake dat jouw moeder voor jou idee niet achter je staat. Alsof je alles fout doet. Je hebt niemand waar jij je hart kunt luchten. Toch raad ik je aan iemand te zoeken waarbij je je hart kunt luchten en die je vertrouwd. Ik hoop dat je er wat mee kunt. Ik wens je veel sterkte man.
Gr.
Jack
Ik snap dat je dit moeilijk vindt. Ik heb een soortgelijke situatie meegemaakt. Mijn ouders zijn gescheiden, mijn vader heeft narcisme. Mijn 3 broers hebben autisme. Mijn zus heeft ook kenmerken van narcisme. 2 van mijn broers wonen buitenshuis op een woongroep. Mijn zus woont thuis. Erg vervelend. Als je iets voor haar doet kan er geen bedankje vanaf komen. Als ik weer eten heb gemaakt omdat mijn moeder aan het werk is. (Mijn moeder werkt zo'n 50-60 uur per week om rond te komen) Is het eerste wat ze zegt ''gadverdamme''. Altijd negatief over alles. Mijn broer woont nu op zichzelf. De andere 2 broers hebben een zware vorm van autisme. Ze zijn een grote zorg voor mijn moeder. Ze zijn depressief, aggressief, suicidaal en noem t maar op. Mijn vader heeft mij proberen we te halen bij mijn moeder. Dit heeft hij geprobeerd door een anonieme melding te maken bij Veilig Thuis. Hij heeft gezegt dat mijn moeder mij mishandeld. Dit is natuurlijk niet waar. Ze doet alles om het voor ons goed te doen (Ze zorgt te weinig voor zichzelf). Ik moest 2x per week naar ''babygym''. Althans zo noemde ik het. Onverantwoordelijk gedoe. Mij met een blinddoek over een paal laten lopen zonder hulp. Ik heb na ongeveer 34 weken alle moed kunnen verzamelen om te zeggen dat ik er klaar mee was. Hier hebben ze gelukkig naar geluisterd. Ik ben er (nu) even vanaf. Ik hoop dat dit niet weer begint. Bij jou is er ook nog sprake dat jouw moeder voor jou idee niet achter je staat. Alsof je alles fout doet. Je hebt niemand waar jij je hart kunt luchten. Toch raad ik je aan iemand te zoeken waarbij je je hart kunt luchten en die je vertrouwd. Ik hoop dat je er wat mee kunt. Ik wens je veel sterkte man.
Gr.
Jack
Hey, Anoniem.06
klinkt beetje raar misschien maar ik heb bijna hetzelfde meegemaakt.
ik ben 14 jaar en ik heb geen broertjes of zusjes.
maar mijn vader (was) alcohol verslaafd als sinds ik was geboren.
ik weer niet anders dan dat hij naar het cafe ging of slapend aan tafel.
mijn moeder (werkte) 24/7 thuis, op het werk en bij mijn opa en oma die niet goed zelf hun huis kunnen onderhouden.
mijn vader is 2 keer naar een af kick kliniek gegaan.
maar hij nam de taxi en ging gewoon naar huis.
mijn moeder was moe en ze was er klaar mee.
ze namen een time-out van elkaar en mijn vader ging bij mijn oma wonen (voor een tijdje)
het ging goed en hij stopte met drinken.
dus hij kwam thuis.
ik kwam uit school en mn buurmeisje fietste langs me huis en belde aan ze zei; je vader ligt een eindje verder op.. hij is gevallen en de politie staat er bij..
mama en ik reden met de auto er naar toe
en daar zat hij dronken op de grond met een groep mensen en politie op zich heen.
ik kon me niet meer inhouden en huilde zo hard.
de politie heeft mij gezien als kind en maakte er een klacht van.
de jeugdzorg zei tegen mijn moeder dat ze een keuze moest maken tussen mijn vader of mij.
ze koos halleluja voor mij.
hij zit nu al 2 jaar in een verzorging tehuis waar hij nooit meer uit komt..
ik en mijn vader en moeder hebben z’n goeie band nu.
en ik ben er enorm blij mee.
bij mij bemoeit nog steeds iedereen met me ze vragen vaak of het gaat zelfs school ze halen me uit de klas en praten erover..
gurl het was 2 jaar geleden..
maar ik had er nog wel een beetje last van dus ik nam een therapie
en dat werkte zo goed ze hielp me zo goed en het was gratis.
ze had een kantoor aan huis en hielp kinderen die in z’n situatie zaten.
misschien heb jij er ook wat aan
als je nog ergens mee zit zet het op z’n forum en praat erover het is super goed dat je dat hebt gedaan.
je staat er niet alleen voor!
klinkt beetje raar misschien maar ik heb bijna hetzelfde meegemaakt.
ik ben 14 jaar en ik heb geen broertjes of zusjes.
maar mijn vader (was) alcohol verslaafd als sinds ik was geboren.
ik weer niet anders dan dat hij naar het cafe ging of slapend aan tafel.
mijn moeder (werkte) 24/7 thuis, op het werk en bij mijn opa en oma die niet goed zelf hun huis kunnen onderhouden.
mijn vader is 2 keer naar een af kick kliniek gegaan.
maar hij nam de taxi en ging gewoon naar huis.
mijn moeder was moe en ze was er klaar mee.
ze namen een time-out van elkaar en mijn vader ging bij mijn oma wonen (voor een tijdje)
het ging goed en hij stopte met drinken.
dus hij kwam thuis.
ik kwam uit school en mn buurmeisje fietste langs me huis en belde aan ze zei; je vader ligt een eindje verder op.. hij is gevallen en de politie staat er bij..
mama en ik reden met de auto er naar toe
en daar zat hij dronken op de grond met een groep mensen en politie op zich heen.
ik kon me niet meer inhouden en huilde zo hard.
de politie heeft mij gezien als kind en maakte er een klacht van.
de jeugdzorg zei tegen mijn moeder dat ze een keuze moest maken tussen mijn vader of mij.
ze koos halleluja voor mij.
hij zit nu al 2 jaar in een verzorging tehuis waar hij nooit meer uit komt..
ik en mijn vader en moeder hebben z’n goeie band nu.
en ik ben er enorm blij mee.
bij mij bemoeit nog steeds iedereen met me ze vragen vaak of het gaat zelfs school ze halen me uit de klas en praten erover..
gurl het was 2 jaar geleden..
maar ik had er nog wel een beetje last van dus ik nam een therapie
en dat werkte zo goed ze hielp me zo goed en het was gratis.
ze had een kantoor aan huis en hielp kinderen die in z’n situatie zaten.
misschien heb jij er ook wat aan
als je nog ergens mee zit zet het op z’n forum en praat erover het is super goed dat je dat hebt gedaan.
je staat er niet alleen voor!
klinkt beetje raar misschien maar ik heb bijna hetzelfde meegemaakt.
ik ben 14 jaar en ik heb geen broertjes of zusjes.
maar mijn vader (was) alcohol verslaafd als sinds ik was geboren.
ik weer niet anders dan dat hij naar het cafe ging of slapend aan tafel.
mijn moeder (werkte) 24/7 thuis, op het werk en bij mijn opa en oma die niet goed zelf hun huis kunnen onderhouden.
mijn vader is 2 keer naar een af kick kliniek gegaan.
maar hij nam de taxi en ging gewoon naar huis.
mijn moeder was moe en ze was er klaar mee.
ze namen een time-out van elkaar en mijn vader ging bij mijn oma wonen (voor een tijdje)
het ging goed en hij stopte met drinken.
dus hij kwam thuis.
ik kwam uit school en mn buurmeisje fietste langs me huis en belde aan ze zei; je vader ligt een eindje verder op.. hij is gevallen en de politie staat er bij..
mama en ik reden met de auto er naar toe
en daar zat hij dronken op de grond met een groep mensen en politie op zich heen.
ik kon me niet meer inhouden en huilde zo hard.
de politie heeft mij gezien als kind en maakte er een klacht van.
de jeugdzorg zei tegen mijn moeder dat ze een keuze moest maken tussen mijn vader of mij.
ze koos halleluja voor mij.
hij zit nu al 2 jaar in een verzorging tehuis waar hij nooit meer uit komt..
ik en mijn vader en moeder hebben z’n goeie band nu.
en ik ben er enorm blij mee.
bij mij bemoeit nog steeds iedereen met me ze vragen vaak of het gaat zelfs school ze halen me uit de klas en praten erover..
gurl het was 2 jaar geleden..
maar ik had er nog wel een beetje last van dus ik nam een therapie
en dat werkte zo goed ze hielp me zo goed en het was gratis.ze had een kantoor aan huis en hielp kinderen die in z’n situatie zaten.
misschien heb jij er ook wat aan
als je nog ergens mee zit zet het op z’n forum en praat erover het is super goed dat je dat hebt gedaan.
je staat er niet alleen voor!
Hey,
Eventjes een kleine aanpassing, bijna onderin je verhaal staat er dat de therapie gratis is. Dit is niet helemaal waar, de therapeuten moeten ook hun brood op de plank krijgen. De therapiesessies worden (deels) vergoed door je verzekeraar.
Gr.
Jack
Ik snap dat je dit moeilijk vindt. Ik heb een soortgelijke situatie meegemaakt. Mijn ouders zijn gescheiden, mijn vader heeft narcisme. Mijn 3 broers hebben autisme. Mijn zus heeft ook kenmerken van narcisme. 2 van mijn broers wonen buitenshuis op een woongroep. Mijn zus woont thuis. Erg vervelend. Als je iets voor haar doet kan er geen bedankje vanaf komen. Als ik weer eten heb gemaakt omdat mijn moeder aan het werk is. (Mijn moeder werkt zo'n 50-60 uur per week om rond te komen) Is het eerste wat ze zegt ''gadverdamme''. Altijd negatief over alles. Mijn broer woont nu op zichzelf. De andere 2 broers hebben een zware vorm van autisme. Ze zijn een grote zorg voor mijn moeder. Ze zijn depressief, aggressief, suicidaal en noem t maar op. Mijn vader heeft mij proberen we te halen bij mijn moeder. Dit heeft hij geprobeerd door een anonieme melding te maken bij Veilig Thuis. Hij heeft gezegt dat mijn moeder mij mishandeld. Dit is natuurlijk niet waar. Ze doet alles om het voor ons goed te doen (Ze zorgt te weinig voor zichzelf). Ik moest 2x per week naar ''babygym''. Althans zo noemde ik het. Onverantwoordelijk gedoe. Mij met een blinddoek over een paal laten lopen zonder hulp. Ik heb na ongeveer 34 weken alle moed kunnen verzamelen om te zeggen dat ik er klaar mee was. Hier hebben ze gelukkig naar geluisterd. Ik ben er (nu) even vanaf. Ik hoop dat dit niet weer begint. Bij jou is er ook nog sprake dat jouw moeder voor jou idee niet achter je staat. Alsof je alles fout doet. Je hebt niemand waar jij je hart kunt luchten. Toch raad ik je aan iemand te zoeken waarbij je je hart kunt luchten en die je vertrouwd. Ik hoop dat je er wat mee kunt. Ik wens je veel sterkte man.
Gr.
Jack
Tnxx
ik ga inderdaad nog op zoek naar iemand die kan helpen en tot die tijd blijf ik gwn hierzo dingen op plaatste
klinkt beetje raar misschien maar ik heb bijna hetzelfde meegemaakt.
ik ben 14 jaar en ik heb geen broertjes of zusjes.
maar mijn vader (was) alcohol verslaafd als sinds ik was geboren.
ik weer niet anders dan dat hij naar het cafe ging of slapend aan tafel.
mijn moeder (werkte) 24/7 thuis, op het werk en bij mijn opa en oma die niet goed zelf hun huis kunnen onderhouden.
mijn vader is 2 keer naar een af kick kliniek gegaan.
maar hij nam de taxi en ging gewoon naar huis.
mijn moeder was moe en ze was er klaar mee.
ze namen een time-out van elkaar en mijn vader ging bij mijn oma wonen (voor een tijdje)
het ging goed en hij stopte met drinken.
dus hij kwam thuis.
ik kwam uit school en mn buurmeisje fietste langs me huis en belde aan ze zei; je vader ligt een eindje verder op.. hij is gevallen en de politie staat er bij..
mama en ik reden met de auto er naar toe
en daar zat hij dronken op de grond met een groep mensen en politie op zich heen.
ik kon me niet meer inhouden en huilde zo hard.
de politie heeft mij gezien als kind en maakte er een klacht van.
de jeugdzorg zei tegen mijn moeder dat ze een keuze moest maken tussen mijn vader of mij.
ze koos halleluja voor mij.
hij zit nu al 2 jaar in een verzorging tehuis waar hij nooit meer uit komt..
ik en mijn vader en moeder hebben z’n goeie band nu.
en ik ben er enorm blij mee.
bij mij bemoeit nog steeds iedereen met me ze vragen vaak of het gaat zelfs school ze halen me uit de klas en praten erover..
gurl het was 2 jaar geleden..
maar ik had er nog wel een beetje last van dus ik nam een therapie
en dat werkte zo goed ze hielp me zo goed en het was gratis.
ze had een kantoor aan huis en hielp kinderen die in z’n situatie zaten.
misschien heb jij er ook wat aan
als je nog ergens mee zit zet het op z’n forum en praat erover het is super goed dat je dat hebt gedaan.
je staat er niet alleen voor!
Tnxx voor de tip en het lezen
Ik snap dat je dit moeilijk vindt. Ik heb een soortgelijke situatie meegemaakt. Mijn ouders zijn gescheiden, mijn vader heeft narcisme. Mijn 3 broers hebben autisme. Mijn zus heeft ook kenmerken van narcisme. 2 van mijn broers wonen buitenshuis op een woongroep. Mijn zus woont thuis. Erg vervelend. Als je iets voor haar doet kan er geen bedankje vanaf komen. Als ik weer eten heb gemaakt omdat mijn moeder aan het werk is. (Mijn moeder werkt zo'n 50-60 uur per week om rond te komen) Is het eerste wat ze zegt ''gadverdamme''. Altijd negatief over alles. Mijn broer woont nu op zichzelf. De andere 2 broers hebben een zware vorm van autisme. Ze zijn een grote zorg voor mijn moeder. Ze zijn depressief, aggressief, suicidaal en noem t maar op. Mijn vader heeft mij proberen we te halen bij mijn moeder. Dit heeft hij geprobeerd door een anonieme melding te maken bij Veilig Thuis. Hij heeft gezegt dat mijn moeder mij mishandeld. Dit is natuurlijk niet waar. Ze doet alles om het voor ons goed te doen (Ze zorgt te weinig voor zichzelf). Ik moest 2x per week naar ''babygym''. Althans zo noemde ik het. Onverantwoordelijk gedoe. Mij met een blinddoek over een paal laten lopen zonder hulp. Ik heb na ongeveer 34 weken alle moed kunnen verzamelen om te zeggen dat ik er klaar mee was. Hier hebben ze gelukkig naar geluisterd. Ik ben er (nu) even vanaf. Ik hoop dat dit niet weer begint. Bij jou is er ook nog sprake dat jouw moeder voor jou idee niet achter je staat. Alsof je alles fout doet. Je hebt niemand waar jij je hart kunt luchten. Toch raad ik je aan iemand te zoeken waarbij je je hart kunt luchten en die je vertrouwd. Ik hoop dat je er wat mee kunt. Ik wens je veel sterkte man.
Gr.Jack
ik ga inderdaad nog op zoek naar iemand die kan helpen en tot die tijd blijf ik gwn hierzo dingen op plaatstenReageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
