Mijn ouders zijn echt gek! Gestoord maf raar. Ze zeggen altijd dat ze niet boven de lijst sta. Dat we vrijwel hetzelfde zijn. Er is één regel; Denk aan elkaar en heb respect. dat zijn er eigenlijk al twee.
Ik kwam net beneden. Mijn broertjes schold en lachte mij uit. Ik voelde mij gekwetst en ging naar mijn ouders. We hadden een goed gesprek, maar op een gegeven moment zeiden ze dat ik naar bed moest gaan. Ik zei ‘oké prima’, en ‘daarna mag ik misschien een stukje fudge?’, mijn vader bulderde vervolgens ‘NEE!’. Waar is die eerste regel heen gegaan? Dat is geen respect. Ik voelde me gekrenkt en besloot het maar een beetje te negeren. Wat heb ik gegeleerd? Nou… dat ik s’avonds niet om fudge moet vragen (Hoe lekker het ook is). Ik geef mijn ouders een zoen en ga naar boven om te slapen. Nadat ik mijn pyjama aan heb zie ik dat de oplader van mijn telefoon mist van mijn kamer. Ik ga op onderzoek uit en inderdaad, mijn moeder heeft hem “opgeruimd”. ‘Hij mag niet op je Kamer’, ‘Hoezo niet!?’, die oplader zit altijd op mijn kamer. Waarom mag dat nu opeens niet meer. ‘Pardon?’, blijkbaar heb ik mijn moeder boos gemaakt. Ik heb hier niet de regels lopen veranderen. Mijn toon was blijkbaar disrespectvol. Lekker dan, denk ik, nu weet ik al dat mijn moeder hier minutenlang over gaat preken. ‘Je komt morgen zelf maar bij je vriendin’, wat heeft dat hiermee te maken?’ Ik heb doei gezegd en ben naar boven gegaan. Zit ik fout?
