een van de redenen daarvan is mijn vader: hij lacht me uit, word heeeeel snel boos en geeft me het gevoel alsof ik niks kan en niks waard ben. Ik kan hier best onzeker van worden. Als ik vraag of hij kan stoppen dan zit hij me grinnekend aan te kijken en vaak gaat hij dan juist door. Als ik dit tegen mijn moeder vertel zegt ze dat het allemaal wel meevalt en daarom durf ik het er ook niet met volwassene over te hebben want ik ben bang dat ze vinden dat ik me aanstel. De tweede reden is dat ik het gevoel heb dat mijn vriendinnen mij een aansteller vinden omdat ik het er vaak met ze over heb. Ookal zeggen ze dat ik ze alles kan vertellen ben ik toch bang dat het ze niets boeit. Oftewel ik kan eigenlijk bij niemand om advies vragen of vragen of iemand me kan helpen. Ik zou best graag naar een psycholoog gaan maar dat kan niet zonder dat me vader er achter komt. Ik ben tot een jaar geleden ook erg gepest omdat mijn vader 72 is. Ze zeiden dat hij een pedo is want mijn moeder is 49. Dit zit me nog steeds dwars
weet iemand wat ik moet doen?
xx een onzeker meisje
Beste antwoord door Anonymous
Bekijk origineel