Hi ik ben een meisje van 13 en ik ben de laatste tijd erg somber.
een van de redenen daarvan is mijn vader: hij lacht me uit, word heeeeel snel boos en geeft me het gevoel alsof ik niks kan en niks waard ben. Ik kan hier best onzeker van worden. Als ik vraag of hij kan stoppen dan zit hij me grinnekend aan te kijken en vaak gaat hij dan juist door. Als ik dit tegen mijn moeder vertel zegt ze dat het allemaal wel meevalt en daarom durf ik het er ook niet met volwassene over te hebben want ik ben bang dat ze vinden dat ik me aanstel. De tweede reden is dat ik het gevoel heb dat mijn vriendinnen mij een aansteller vinden omdat ik het er vaak met ze over heb. Ookal zeggen ze dat ik ze alles kan vertellen ben ik toch bang dat het ze niets boeit. Oftewel ik kan eigenlijk bij niemand om advies vragen of vragen of iemand me kan helpen. Ik zou best graag naar een psycholoog gaan maar dat kan niet zonder dat me vader er achter komt. Ik ben tot een jaar geleden ook erg gepest omdat mijn vader 72 is. Ze zeiden dat hij een pedo is want mijn moeder is 49. Dit zit me nog steeds dwars
weet iemand wat ik moet doen?
xx een onzeker meisje
Bladzijde 1 / 1
Hey,
Ik denk dat het leeftijdsverschil tussen jullie een oorzaak is.
Als je vader je blijft negeren kun je contact zoeken met VeiligThuis. Zij zijn er voor kindermishandeling, waaronder psychische, waar dit op lijkt. Beter is om er met je mentor over te praten, zodat die je ouders misschien uitnodigt voor een 'tien minutengesprek'. Ik zal je vriendinnen gebruiken voor afleiding, in plaats van het er met hen over hebben. Dat vinden ze niet leuk en zij kunnen je ook niet helpen. Je kan wel vaker met je moeder praten.
Groetjes,
Geen_Naam
Ik denk dat het leeftijdsverschil tussen jullie een oorzaak is.
Als je vader je blijft negeren kun je contact zoeken met VeiligThuis. Zij zijn er voor kindermishandeling, waaronder psychische, waar dit op lijkt. Beter is om er met je mentor over te praten, zodat die je ouders misschien uitnodigt voor een 'tien minutengesprek'. Ik zal je vriendinnen gebruiken voor afleiding, in plaats van het er met hen over hebben. Dat vinden ze niet leuk en zij kunnen je ook niet helpen. Je kan wel vaker met je moeder praten.
Groetjes,
Geen_Naam
Thanks voor je antwoord! alleen vertrouw ik mn mentor niet omdat het er op leek dat hij een paar maanden geleden ongevraag een foto van mij maaktte tijdens gym ( hij is gym docent ) ik durfde er toen niks van te zeggen omdat ik het niet zeker weet want ik zag alleen de flits van zijn telefoon op mij gericht.
Oh, daar kun je dan contact over zoeken met een teamleider, maar ik denk dat het belangrijker is om de relatie met je ouders te verbeteren, omdat school zo voorbij is en je volgend jaar weer een nieuwe mentor krijgt.
Hij mag niet zomaar foto's van je maken.
Hij mag niet zomaar foto's van je maken.
Hey allemaal, hier een update waar waarschijnlijk niemand op zit te wachten maar ik moet gewoon even mijn hart luchten.
het is een lang verhaal maar ik zal in het kort uitleggen wat er vanavond is gebeurd.
vanavond zat ik gewoon op de bank beneden en ik wilde naar boven lopen want ik moest mijn tas in pakken voor school. ik stond al halverwege de trap toen mijn vader zei dat ik beneden moest blijven en hij vertelde er geen reden bij dus ik zei dat ik mijn tas in koest pakken. Hij bleef bij zijn besluit en hij zei nogmaals dat ik gewoon beneden moest blijven dus ik ging weer op de bank zitten. Een paar seconden later begon hij opeens te schreeuwen. Hij zei: GA MAAR NAAR BOVEN VERVELENDE KLIER, IK BEN KLAAR MET JOUW GEZEIK ALTIJD. Terwijl ik voor mijn Gevoel niets fout had gedaan. Hij doet dit soort dingen wel vaker dus ik ben naar boven gerend. Toen ik eenmaal in mijn kamer was barste ik in tranen uit: ik kon er gewoon niet meer tegen dat hij maar zonder reden tegen mij blijft schreeuwen en allemaal nare opmerkingen over mij, mijn intresses, en mijn vrienden naar mijn hoofd blijft slingeren. Misschien kom ik nu heel erg aanstellerig over maar ik kon mijn tranen gewoon echt niet meer binnen houden. Ik heb het gevoel alsof ik over dit hele gedoe met mijn vader met niemand kan praten.
wat moet ik doen?
groetjes
Hey, Jup,
Fijn dat je een update geeft. Ik zie het een beetje laat, maar ga je toch proberen te helpen.
Weet, echt waar, dat jij niet fout zit. Jouw vader maakt jouw verdrietig zonder reden en dat is zijn schuld. Ik word er eigenlijk ook verdrietig van, terwijl ik je verhaal weer lees. Je vader mag dit helemaal niet doen, en omdat je een kind bent, kun je opvoeding van je vader missen en dat kan je ontwikkeling remmen. Realiseer daarom dat jij goed zit, en dat je moet doen wat jij normaal vindt. Jouw vader is niet goed.
Ik snap ook dat je niet naar een psycholoog kunt. Sterker nog: je hoeft helemaal niet naar een psycholoog, omdat jij gewoon normaal doet en je vader zonder reden boos hebt. Wat je vader nu doet kan wel invloed op je hebben, waardoor je naar de psycholoog moet, maar eigenlijk moet jouw vader naar een psycholoog.
Zou je er met Veilig Thuis over kunnen praten? Of met de Kindertelefoon over chatten? Zij kunnen je professioneel doorverwijzen en zij weten niet wie je bent of wie je vader is. Ik ook niet trouwens.
Wat is het trouwens vervelend dat je mentor niet te vertrouwen is… Maar heb je nu een nieuwe mentor? Het kan moeilijk zijn om er in het echt met iemand over te praten, en dat is ook zo, want je mentor kan misschien je vader informeren, etc. Je kunt anoniem chatten met de Kindertelefoon en de Kindertelefoon zal nooit je vader informeren als je dat niet wil.
Hallo Jup :)
Je zou kunnen chatten/bellen met De Kindertelefoon erover want zij zijn er gespecialiseerd in hoe ze jou het beste kunnen helpen door bijvoorbeeld tips te geven om er mee om te gaan of hem juist te stoppen met zo vervelend tegen jou te doen.
-Dr8gon99
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
