Haii,
ik zal jullie eerst een achtergrond verhaaltje vertellen aangezien ik goed ben in van een kort verhaal iets langs te maken alvast sorry daarvoor.
Maar mijn ouders zijn dus al uit elkaar sinds in 2 bijna 3 was met een vechtscheiding en praten nu ook niet meer tegen elkaar dus alles gaat via mij wat ik best kut vind maar gewoon mee kan leven. Daarna kreeg mijn moeder een nieuwe vriend die een pathologische leugenaar was (maar doordat hij als sinds mijn 6de tot mijn 12de mijn stiefvader was toch wel een beetje als een vader aanvoelde) en daarvoor ook 6 maanden in de gevangenis heeft gezeten omdat hij de boel heeft opgelicht. Toen hij in de gevangenis zat kwam mijn moeder in een depressie en heb ik best veel van de huishoudelijke taken op mij genomen. Maar mijn moeder vroeg me het niet te vertellen tegen mijn vader wat ik ook niet heb gedaan. Toen mijn (ex)stiefvader uit de gevangenis kwam hebben ze vaak knallende ruzies gehad en heeft mijn moeder me meerdere keren gevraagd om de politie te bellen voor niks. En had ik vaak twee huilende halfbroertjes in mijn handen. Ergens midden in de relatie die mijn moeder met mijn (ex) stiefvader had kreeg mijn vader ook een relatie met een vrouw hun kregen kinderen waarvan het eerste kind een meisje was die erg verwend werd en dus een beetje een diva werd en als ze niet kreeg wat haar hartje begeerde ging ze huilen en stel ik had bijvoorbeeld het in mijn handen werd er met een soort kattigheid gezegd dat ik het aan mijn halfzusje moet geven mijn nu heb ik een half zusje en drie halfbroertjes.
Ondertussen heeft mijn moeder weer met een nieuwe vriend die echt wel een aardige vent is alleen in het begin voelde ik mij een beetje aangevallen doordat hij ineens mijn plaats in nam. Ik heb dat eindelijk naast mij neer kunnen leggen na een tijdje. Maar nu kwam mij moeder twee dagen geleden ineens met het nieuws dat ik nog een zusje krijg! Ik had al een paar keer daarvoor gezegd dat ik eigenlijk geen broertje of zusje meer wilde omdat ik er al zoveel had. Nu is dit niet het enige probleem maar bij mij zelf denk ik ook de hele tijd aan hoe (ik noem haar wel even Truus) Truus dus gaat huilen het huis naar poepluiers gaat stinken, er eigenlijk geen plek is in het huis. En om er nog even bij te bedenken ben ik ongeveer een jaar niet naar de kapper geweest omdat mijn moeder dit niet kon betalen. Die laatste reden heb ik ook tegen mijn moeder gezegd en ze zei dat mijn voormalige stiefvader mee gaat betalen. Maar doordat ze nu nog maar 1 jaar bij elkaar zijn ben ik ook bang dat ze weer uit elkaar gaan en ik heb al twee best moeilijke scheidingen mee gemaakt en ik weet niet of ik nog wel meer aankan. Ook heb ik nu best wel een beetje een vies gevoel als ik naar mijn moeder kijk onbewust omdat ze nu bijna al 4 kinderen heeft van 3 verschillende mannen. Ik probeer het gevoel weg te halen maar het lukt gewoon niet.
tot slot heb ik best vaak gewoon geen zin meer in het leven. En kan ik bij het idee van dood gaan soms best een goed gevoel voelen. Ook beeld ik mezelf heel vaak in (vooral in dromen) dat ik een dodelijke ziekte heb waar ik dan net niet aan dood ga. Ik wil dat dit weg gaat maar weet niet hoe maar aan de andere kant wil ik het ook wel behouden omdat ik bang ben dat ik weer zo doodsbang word voor de dood net als vroeger. Ik heb ook best vaak eraan gedacht om zelfmoord te plegen maar heb dit nooit gedaan omdat ik weet dat er wel een paar mensen zijn die me dan gaan missen.
mijn vader heeft denk ik onbewust door dat ik het niet zo fijn vind dat ik nog een zusje erbij krijgt en zegt dan ook tegen mij dat ik altijd welkom ben als ik vaker bij mijn vader wil zijn omdat het ook best zwaar is en het waarschijnlijk wel moeilijk gaat worden en ik veel hooi op mijn vork ga krijgen. (Want hij kent mijn moeder ook goed en waarschijnlijk gaat zij straks alleen nog maar denken truus dit en truus dat en dan zijn mijn halfbroertjes en ik een beetje vergeten (dit heeft hij niet gezegd hoor)) en stel ik wil vaker bij mijn moeder zijn dat dat natuurlijk ook mag.
Sorry voor het hele verhaal maar hebben jullie misschien tips om hier mee om te gaan want ik ga er echt doorheen zitten. Ik snij mezelf niet hoor ofzo
Bladzijde 1 / 1
Ik wist niet zo goed wat voor titel ik moest doen vandaar dat ik deze titel had gekozen
Hey!
Je hebt het erg moeilijk met het feit dat je na je (half-)broertjes en zusjes nog een zusje bij zult krijgen.
Ook vind je het niet fijn dat je moeder wel nog graag een kindje wilt, maar onvoldoende kan zorgen voor zaken als de kapper voor jou. Ook heb je nog veel last van de verschillende scheidingen die je hebt meegemaakt.
Ik kan begrijpen dat dat moeilijk voor je is!
Je vader deed je onlangs het voorstel om vaker bij hem te gaan wonen. Wat vind je daar zelf van? Zou je het liever laten zoals nu, of vaker bij één van je ouders wonen?
Het feit dat je nog een zusje zult krijgen kun jij niets meer aan veranderen. Je kunt echter wel proberen om er met je moeder (en stiefvader) eens een echt gesprek over te hebben. Het lijkt me belangrijk dat jij ook voldoende het gevoel krijgt dat je er ook toe doet thuis, en dat er voldoende voor je gezorgd kan worden. Het is dus een goed idee om dit bij je moeder aan te geven, dat jij je hier om deze redenen niet goed bij voelt, en wat je graag zou willen dat er beter geregeld wordt. Je zou samen afspraken kunnen maken, bv. over de hoeveelheid dingen die jij minimum en maximum zult moeten meehelpen als de baby er is.
Je zegt dat je er behoorlijk doorheen gaat zitten, en die indruk heb ik ook wel, dat het je allemaal een beetje te veel aan het worden is. Ik vind het ook toch wel een alarmsignaal dat je wel eens hebt gedacht om zelfmoord te plegen. Ik ben heel blij dat je zelf al besef dat er een heleboel mensen zouden zijn die hier kapot van zouden zijn, omdat ze ontzettend veel om jou geven.
Heb je die gedachten nog steeds? Moest je ooit de neiging krijgen om dit effectief te gaan doen, bel of chat dan zeker eens met de zelfmoordlijn.
Heb je, naast de mensen die rechtstreeks betrokken zijn nog andere mensen waar je je hart een beetje bij kunt luchten, zoals vriend(inn)en of een leerkracht?
Ik denk dat het belangrijk is dat je je ook buitenshuis gesteund voelt. Als je graag eens met iemand zou willen praten over de problemen en gevoelens die jij ervaart ben je steeds welkom bij de leerlingenbegeleider/schoolpsycholoog op jouw school, zij kunnen dan met jou kijken hoe je het voor jezelf wat makkelijker zou kunnen maken om ermee om te gaan, en naar jou luisteren als je het moeilijk hebt.
Wil je dat eens proberen?
Groetjes
Lot
Je hebt het erg moeilijk met het feit dat je na je (half-)broertjes en zusjes nog een zusje bij zult krijgen.
Ook vind je het niet fijn dat je moeder wel nog graag een kindje wilt, maar onvoldoende kan zorgen voor zaken als de kapper voor jou. Ook heb je nog veel last van de verschillende scheidingen die je hebt meegemaakt.
Ik kan begrijpen dat dat moeilijk voor je is!
Je vader deed je onlangs het voorstel om vaker bij hem te gaan wonen. Wat vind je daar zelf van? Zou je het liever laten zoals nu, of vaker bij één van je ouders wonen?
Het feit dat je nog een zusje zult krijgen kun jij niets meer aan veranderen. Je kunt echter wel proberen om er met je moeder (en stiefvader) eens een echt gesprek over te hebben. Het lijkt me belangrijk dat jij ook voldoende het gevoel krijgt dat je er ook toe doet thuis, en dat er voldoende voor je gezorgd kan worden. Het is dus een goed idee om dit bij je moeder aan te geven, dat jij je hier om deze redenen niet goed bij voelt, en wat je graag zou willen dat er beter geregeld wordt. Je zou samen afspraken kunnen maken, bv. over de hoeveelheid dingen die jij minimum en maximum zult moeten meehelpen als de baby er is.
Je zegt dat je er behoorlijk doorheen gaat zitten, en die indruk heb ik ook wel, dat het je allemaal een beetje te veel aan het worden is. Ik vind het ook toch wel een alarmsignaal dat je wel eens hebt gedacht om zelfmoord te plegen. Ik ben heel blij dat je zelf al besef dat er een heleboel mensen zouden zijn die hier kapot van zouden zijn, omdat ze ontzettend veel om jou geven.
Heb je die gedachten nog steeds? Moest je ooit de neiging krijgen om dit effectief te gaan doen, bel of chat dan zeker eens met de zelfmoordlijn.
Heb je, naast de mensen die rechtstreeks betrokken zijn nog andere mensen waar je je hart een beetje bij kunt luchten, zoals vriend(inn)en of een leerkracht?
Ik denk dat het belangrijk is dat je je ook buitenshuis gesteund voelt. Als je graag eens met iemand zou willen praten over de problemen en gevoelens die jij ervaart ben je steeds welkom bij de leerlingenbegeleider/schoolpsycholoog op jouw school, zij kunnen dan met jou kijken hoe je het voor jezelf wat makkelijker zou kunnen maken om ermee om te gaan, en naar jou luisteren als je het moeilijk hebt.
Wil je dat eens proberen?
Groetjes
Lot
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
