Skip to main content

Ik heb enorm last van bepaalde dingen en bespreek dat vaak met mn vrienden. Een vriend van mij heeft autisme en hij zei dat ik bepaalde “typische” autistische trekjes heb. Hij zei dat het best mogelijk zou zijn dat ik het ook zou hebben. Ik had toen op internet gekeken en het klopte allemaal wel, het gaf mij een soort antwoord op de vraag waarom mijn gedrag soms zo enorm afwijkend is. 

Ik heb het met veel moeite en angst aan mijn ouders verteld en hun “lachte” mij een soort uit, omdat ik het volgens hun sowieso niet kan hebben omdat ik een “normaal” kind ben. Ik ben toen uiteindelijk met mijn moeder langs de huisarts geweest en toen doorverwezen naar een kliniek die gespecialiseerd is in autisme. Ik had een telefoongesprek in mijn eentje met een vrouw van die kliniek, daarna zou ik een keer langs moeten komen enzo. Maar ik kan niet dat soort dingen uit me zelf regelen, omdat ik een enorme angst heb voor onbekende situaties. (Ik heb sinds kinds af aan al enorme problemen met telefoongesprekken dus dat was ook geen groot succes.) Mijn ouders lieten het volledig aan mij over “omdat ik het zélf toch zo graag wou” maar ik voel me totaal niet serieus genomen door mijn ouders. 
 

Ik wil nog steeds kijken of ik een diagnose kan krijgen of het nou autisme is of dat ik gewoon wat afwijkend ben, want ik wil een antwoord op mijn gedrag. 
Ik durf het alleen niet omdat ik weet dat ik er helemaal alleen voor sta en niemand heb om mij te steunen. 
 

Als niemand zin heeft om hierover te praten of eventueel te helpen dan kan ik het begrijpen, maar ben al blij dat ik het kwijt kon ergens.

Lieve Takeda,

Allereerst, wat vervelend dat je ouders je niet serieus namen. Heb je misschien enig idee, waarom ze je niet serieus namen? 

Kan je niet misschien met school of een mentor het erover hebben. Misschien dat docenten of andere mensen in je leven dit ook gemerkt hebben. 
 

En heb het er vooral nog eens met je vrienden over. 
veel succes 

Xx me. 


Beste Takeda,

 

Ten eerste, ik vind het maar helemaal niks dat jouw ouders jou niet serieus nemen.

Ten tweede, als jouw ouders jou niet steunen. Waarom dan niet gewoon een goede vriend?

Vrienden zijn het meest waardevol dat het leven kan bieden. Met een goede vriend lukt het vast wel.

Vraag aan je vrienden of ze de symptonen van autisme kunnen lezen en vaker erop letten bij jou.

een dokter kan soms een fout maken.

 

Alvast,veel succes!

Groeten,

IkWilJeWelHelpen

 

 


Lieve Takeda,

Allereerst, wat vervelend dat je ouders je niet serieus namen. Heb je misschien enig idee, waarom ze je niet serieus namen? 

Kan je niet misschien met school of een mentor het erover hebben. Misschien dat docenten of andere mensen in je leven dit ook gemerkt hebben. 
 

En heb het er vooral nog eens met je vrienden over. 
veel succes 

Xx me. 


 

 

hey,

Bedankt voor je antwoord! Ik ben op school een heel stil persoon en hou er niet van om over mijn gevoelens te praten. Verder kent niemand mij op school zo goed, om te kunnen merken hoe ik reageer op dingen. Ik hou het altijd voor mezelf waardoor ik alles eigenlijk een beetje op prop. 
 

Ik denk dat mijn ouders mij niet serieus nemen, omdat ik volgens hun een “perfect” kind ben. Zij weten zelf niet goed wat autisme nou inhoud, want hun zien volgensmij een persoon voor zich die non verbaal is, het klassiek autisme zegmaar. Ik kan verder ook goed leren en in mijn ouders ogen is iemand met autisme vrij dom en heeft een laag denkvermogen. 
Toen ik er met mijn moeder over praatte zei ze ook dat “Ik helemaal niet in een hokje geschoven moet worden”.  Ik krijg een beetje het gevoel dat zij gewoon niet bekend willen staan als “de ouders met dat autistische kind”. 
 

Groeten,

Takeda


Beste Takeda,

 

Ten eerste, ik vind het maar helemaal niks dat jouw ouders jou niet serieus nemen.

Ten tweede, als jouw ouders jou niet steunen. Waarom dan niet gewoon een goede vriend?

Vrienden zijn het meest waardevol dat het leven kan bieden. Met een goede vriend lukt het vast wel.

Vraag aan je vrienden of ze de symptonen van autisme kunnen lezen en vaker erop letten bij jou.

een dokter kan soms een fout maken.

 

Alvast,veel succes!

Groeten,

IkWilJeWelHelpen

 

 


 

Hey,

Bedankt voor je reactie,  

Ik heb al sinds kleins af aan enorme moeite met vrienden maken en alles in sociale zin. Ik heb daarom ook maar 3 mensen die ik echt vrienden kan noemen. Het nadeel is dat deze vrienden allemaal ver weg wonen. Het is daarom vrij lastig voor hun om mij echt goed ermee te helpen. (Ze steunen mij natuurlijk heel goed, maar kunnen niet echt zien hoe ik reageer op bepaalde momenten, door de afstand.)  

Ik heb samen met een vriend afgesproken om later als ik meer vrijheid heb, samen langs een dokter te gaan. Ik ben niet van het praten waardoor hij dan alles kan uitleggen voor mij. Ik vind dat heel fijn en ga dat later ook zeker doen. 
 

Ik zit er gewoon weer even mee waardoor ik nog wat advies van andere zocht. Dus enorm bedankt voor je reactie!

 

groeten,

Takeda


Hallo Tekade :)

Kun je het niet met je ouders bespreken dat je het vervelend vindt dat je niet serieus wordt genomen door je ouders?

-Dr8gon99


Hallo Tekade :)

Kun je het niet met je ouders bespreken dat je het vervelend vindt dat je niet serieus wordt genomen door je ouders?

-Dr8gon99


Hallo Dr8gon99,

Ik heb dat geprobeerd, maar ze doen dan alsof ze dat nooit zeggen en niet zo bedoelen.  Vervolgens loop ik dan weg omdat ik niet weet wat ik ermee aanmoet.

 

Bedankt dat je meedenkt! :)

 

Groeten,

Takeda


Je kunt het opnemen met je telefoon als ze zo doen als zij weer beweren dat ze het nooit zeggen.

-Dr8gon99


Je kunt het opnemen met je telefoon als ze zo doen als zij weer beweren dat ze het nooit zeggen.

-Dr8gon99


Ik wil dat graag doen maar ik denk dat ik dan gezeik krijg omdat ik dan disrespect heb voor hun of zoiets. 
 

groeten,

Takeda


Reageer