Ik weet echt niet meer wat ik moet doen...

Drie jaar geleden is mijn vader overleden. Ik, moeder, zusje en broertje wonen nu thuis alleen.
Ik heb nooit een goeie relatie met me moeder gehad. ik haat het om haar ''mijn moeder'' te noemen, want ze is niet net als een moeder. velen denken dat je respect moet hebben, omdat ze veel pijn had tijdens de geboorte. maar dat betekent niet dat je gelijk een moeder bent. Een moeder is iemand die je gevoelens, je pijn, je moeilijke tijden en je behoeftes moet kunnen begrijpen.
Maar zei is dat niet. het boeit haar niet wat ik allemaal doe, voel, enzovoort. Ze begrijpt niet dat wanneer ik ziek ben, ook ziek ben. ze denkt dat ik altijd aanstel.

Ik moet altijd, omdat ze geen Nederlands kan, altijd dingen voor haar doen. Afspraken maken, bellen,voor haar dingen vertalen, enzovoort. ondanks alles wat ik doe, zegt ze dat ik niks kan, en dat ik een last voor haar ben. ze zegt dat ik weg moet van huis. ze is enorm ondankbaar, dom en kan zelf helemaal niks.
me broertje doet met haar mee, en is ook tegen mij.

ik heb ook nooit heel erg veel van me vader gehield, omdat ik altijd dingen moest doen wat hij goed vond, wat hij niet goed vond, ging hij met geweld op me af. slaan, schelden....
ook geld hetzelfde voor moeder, ze slaat, schopt en scheld. Ik heb enorm veel blauwe plekken, en zelfs heel veel waar de vlekken nog zijn gebleven, die waarschijnlijk niet zo snel weg gaan.

Ik heb geprobeerd om met anderen te praten, maar geloof me, het werkt echt niet. Het levert meer stress en problemen op. Ze willen het band tussen mij en moeder goed maken, maar ik wil dat niet, omdat ik haar enorm haat. Ook al is het een moeder, mensen die mij verdrietig maken, vergeef ik nooit!

Ik heb van alle problemen (+school) enorm veel stress en depressie. Ik heb veel buik en hoofdpijn. Ik kan ook niet genoeg slapen. Ik heb zo veel nodig, maar omdat ik moeilijk aan zakgeld kom, kan ik ook niet voor mijn eigen behoeftes zorgen. ik heb al paar keer gesolliciteerd, maar nergens hebben ze mij aangenomen.

Ik weet echt niet meer wat ik moet doen... ik heb ook goeie mensen om me heen, die me soms helpen. Maar er zal nooit iemand zijn die thuisproblemen zal kunnen oplossen. Ik heb met ooms geprobeerd, maar die zeggen dat ze niet kunnen bemoeien tussen de ruzies met mij en moeder, wat ik aan de ene kant wel begrijp. Ze zeggen dat ik sterk moet blijven, maar dat is makkelijk gezegd dan gedaan. Iedereen heeft grenzen, op een gegeven moment houd het op...

Ik wil niet meer thuis blijven, en zo snel mogelijk weg gaan, maar ik heb nergens om te blijven. Ik wil ook niet met anderen praten, omdat ik bang ben voor ergere problemen. Ik... Weet het niet meer...

Dank voor de mensen die het helemaal hebben gelezen, ik moest het uittypen.

Violet.