Hey! Wat verschrikkelijk zeg :(

Het zou kunnen dat je moeder het voor je heeft verzwegen uit schaamte voor wat ze heeft gedaan. Misschien was ze ook bang dat je inderdaad geschokt zou zijn en een dubbel gevoel over haar zou krijgen. Jouw reactie is echt niet gek trouwens! Hoe verwarrend het ook voelt, je kan inderdaad zielsveel van iemand houden en toch verdrietig of geschokt zijn om wat ze hebben gedaan.

Ik denk toch dat je het er met je ouders over moet hebben, hoe eng het ook is. Volwassenen zijn inderdaad ook mensen, en iedereen voelt zich weleens verdrietig of boos. Emoties mogen er zijn, ook die van jou. Je hebt het recht om te laten blijken dat je je zo voelt, en dat je hierover piekert. Het hoort thuis veilig te zijn om dit met elkaar te delen. En misschien lucht dit achteraf juist op, en krijg je ook meer inzicht in de hele situatie.

Als je hierover wilt praten, maar liever nog niet met je ouders, dan kun je ook altijd de kindertelefoon bellen :)

Over dat voorgevoel, misschien is eerder een angst om de mensen te verliezen van wie je houdt. Heb je vaker zulke voorgevoelens, en komen die ook uit? 

Ik hoop dat dit je een beetje kan helpen. Heel veel sterkte❤️