Skip to main content

Mijn moeder wordt met de dag onredelijker. Ik kwam er gisteren achter dat mijn moeder sinds ons gesprek met de mentor elke dag nakijkt of ik wel op school ben geweest. Dat vind ik helemaal prima omdat ik weet dat ik gewoon naar school ga. Op zich heb ik het er wel naar mijn zin, dus ik zou niet zomaar wegblijven.

Vanmorgen had ik me echter verslapen en kwam ik vijf minuten te laat op school. Onderweg had ik wel een appje gestuurd in de groepschat van mijn klas, maar die was niet gezien omdat ik toch op afwezig werd gezet.

Bij thuiskomst was mijn moeder natuurlijk weer helemaal over de rooie omdat ik “haar weer had belazerd”. Ik probeerde uit te leggen dat ik te laat was maar dat ik er wel gewoon was, maar daar wilde ze niet naar luisteren. Ze werd alleen maar kwader. Uiteindelijk heeft ze mijn telefoon doormiddel van fysieke agressie afgepakt. Ze zei dat ik hem pas terug krijg als ik aan kan tonen dat ik te vertrouwen ben. Ook wel bekend als: ik krijg hem niet meer terug.

Ik ben zo ontzettend kwaad op haar. Ze weigert om naar me te luisteren en alles is voor het bewijs dat ik het allemaal fout heb gedaan. Niets wat ik doe of zeg is goed genoeg voor haar. Ze weet altijd wel een reden te vinden waarom ik niet goed genoeg ben.

Morgen ben ik redelijk vroeg uit (half 2). Ik ga dan niet naar huis, maar ik ga gewoon met een vriendin mee. Geen idee met wie, maar ik ga er een beetje van uit dat ik wel een middagje bij iemand kan blijven en dat ik vanuit daar mijn moeder bel. Ik ga gewoon niet naar huis. Desnoods spendeer ik een middagje in het park dichtbij school. Ik heb geen zin om met mijn moeder te moeten dealen als ik thuis kom. Echt veel valt er niet te dealen omdat ik nu de silent treatment krijg. De enige vorm van communicatie die ik nog krijg is een por in de ribben als ik in de weg sta.

Morgen heb ik trouwens ook een gesprek met de mentor. Ik ga hem mooi niks vertellen over de situatie thuis. Hij heeft dubbel en dwars laten zien hoe niet betrouwbaar hij is. Hij krijgt ook geen tweede kans. Ik heb mensen te vaak kansen gegeven, en het blijkt maar weer dat de enige mogelijke uitkomst is dat ik er last van krijg. Ik ben er klaar mee om mensen te proberen te vergeven. Voor mij is het nu gewoon klaar.

Hey MissyAnoniem,

Wat vervelend dat je moeder op deze manier handelt, heel begrijpelijk dat je daarom kwaad op haar bent. Je topic schreef je gisteren en het ging erover dat je vandaag zou weglopen of in ieder geval bijvoorbeeld mee met een vriendin? Hoe is het gegaan en wat heb je gedaan?

Denk jij eigenlijk dat dit een goede oplossing is? Ik weet zeker dat dit niet de goede manier is om dit op te lossen of te vermijden. Je moeder gaat je waarschijnlijk alleen maar meer wantrouwen. Praten met haar werkt ook niet, dat maak ik tenminste op uit je verhaal.

Misschien is het daarom een idee als je eens contact opneemt met een organisatie als Fier of Veilig Thuis. Want dat je moeder op deze manier handelt is niet oké, ook niet dat ze je telefoon afpakt dat is al ding één, maar dan ook nog met fysiek geweld, dat is niet normaal.

Zo'n organisatie kan met jouw meedenken over jouw thuissituatie.

Bij Fier kun je ook een account aanmaken, dan kun je vaker komen chatten zonder dat je het steeds opnieuw hoeft uit te leggen. Dan kun je verder vanaf het punt waar je de vorige chat was gestopt. Je hoeft daarvoor alleen maar een gebruikersnaam en wachtwoord aan te maken. Bij Fier werken professionele hulpverleners. Je kunt bij hun gratis en anoniem chatten. Voor meer informatie kun je kijken op hun site:  www.fier.nl

Je kunt ook gratis en anoniem met Veilig Thuis chatten. Je kunt dan ook je gegevens achterlaten zodat ze je verder kunnen helpen, maar dat hoeft niet. Hun bieden ook de mogelijkheid om (anoniem) een melding te doen over de situatie, waarna hun een onderzoek starten en aan de hand daarvan handelen. Meer informatie staat op hun site www.veiligthuis.nl

Beide organisaties kun je 24/7 bellen, anoniem.

De Kindertelefoon kan jou ook helpen met een gesprek met Veilig Thuis. Dat je dus met z'n drieën een gesprek voert, dat kan alleen telefonisch. Hoe dat werkt wordt uitgebreid uitgelegd in dit topic

Heel veel sterkte gewenst!

Groetjes,
Simply Me


Hi!

Ik snap heel erg hoe jij je voelt, ik ben een huiselijk geweld overlevende als ik het zo mag zeggen.

 

Ik zal als ik jou was het meteen melden bij Veiligthuis voor dat het erger wordt!

 

Xxx 

 

-Sam!


Om de een of andere reden komen de meldingen van nieuwe reacties niet binnen op mijn mail (of zie ik ze over het hoofd). Maar dat maakt niet uit.

Een vriendin van mij zei de dag nadat ik deze topic op had gestart dat het beter was als ik gewoon weer naar huis ging. Na de les twijfelde ik even, maar uiteindelijk ben ik toch maar naar huis gegaan.

Die ochtend had mijn moeder me weer compleet genegeerd, maar toen ik thuis kwam deed ze opeens heel lief. Ze zette thee voor me en wilde de hele tijd knuffelen en samen dingen doen. Ik was daar niet van gediend en ben boven gaan zitten om mijn huiswerk af te maken.

De laatste paar dagen gaat het weer een beetje normaal. Ik heb een beetje het gevoel dat mijn ouders zo min mogelijk met me praten, maar ik heb daar geen last van. Ik heb namelijk liever dat ze niet met me praten dan dat ze me uitschelden.

Omdat ik het wel een beetje vreemd vond dat mijn moeder opeens zo overdreven lief deed na school heb ik het met een vriendin besproken. Die zei dat het ermee te maken kan hebben dat ze ADHD heeft. Volgens haar kan het dan zo zijn dat iemand ineens heel kwaad wordt, maar dat het een paar uur later weer helemaal weg is en ze zich van geen kwaad bewust zijn. Haar nichtje heeft er ook last van. Bij haar is het zelfs nog iets extremer. Dan kan ze een woedeaanval hebben en een kwartier later weer helemaal gezellig doen. Mijn vriendin zei ook dat ze begrijpt dat het heel verwarrend is en dat ik ook geen behoefte heb aan gezellig doen als ik die ochtend nog zo vervelend werd behandeld.

Ik heb het ook met mijn moeder besproken. Zij zegt dat het allemaal wel zo ongeveer klopt, maar dat ze nooit vergeet wat ze gezegd en gedaan heeft (daar heeft het nichtje van mijn vriendin dus wel last van). Maar ze deed opeens zo aardig omdat ze zich wel schuldig voelde. In haar woorden ‘had het wel iets minder gemogen’. Misschien klinkt het een beetje bitchy van mijn kant, maar ik vond het fijn dat ze zich schuldig voelde. Ik dacht altijd dat het haar gewoon geen ene reet kon schelen. 


Reageer