Vandaag even geen problemen van mij, maar van mijn moeder. Ze is namelijk erg down vanwege het coronavirus. Ze is een buitenmens en gaat het liefst de hele dag met haar paard door het bos rijden, wat ik haar van harte gun, maar wat niet kan door het virus. Thuis hebben we twee lieve honden die ondanks het virus nog steeds vier keer per dag uit moeten. Dat doet zij bijna altijd, en daar haalt ze oprecht plezier uit.
Maar door het virus kan ze niet meer zo veel en vaak rijden als ze wil. Ook is het bos waar ze normaal rijdt nu overbevolkt met mensen die er gaan wandelen, fietsen, paardrijden, etc. - veel meer dan normaal. Normaal komt ze natuurlijk ook wel mensen tegen, maar nu is het alsof er een heel volk is komen wonen, zegt ze zelf.
Voor haar veiligheid en die van het gezin gaat ze er minder vaak heen dan ze zou willen. Het doet haar veel verdriet en gisterenavond moest ze er zelfs om huilen. Ze probeert die gevoelens te onderdrukken omdat ze mij en mijn vader niet wil lastigvallen, maar ik push haar juist om haar gevoel eruit te laten. Dat lucht op.
Wat kan ik hieraan doen? Ik ben heel erg close met mijn moeder en het doet mij ook pijn om haar zo verdrietig te zien. Ze is constant neerslachtig en ook haar creatieve projectjes liggen stil.