He ik ben nu 17. Mn alleen ik moet nog steeds om 18:00 thuis zijn. Zeggen waar ik ben,  met wie ik ben en wrm. Ook moet ik vaak koken en ander klussen in huis doen zoals de was, bootschappen, vaatwasser schoonmaken afruimen als ik er niet was omdat ik weg was voor het sporten moet ik het later inhalen. Ik sport op hoog niveau, maar moet dit zelf betalen, mijn broer en zus hoeven het niet.  Als ik niet luister slaat mn ma me. Als ik slechter cijfers haal lager dan 7 dan mag ik 3 maanden niet meer sporten  en het huis niet uit.  Me ma begint altijd meteen met gillen ipv aardig vragen. Ook schuift ze heel vaak de schuld op mij. Bijvoorbeeld toen mn oom 2 jaar geleden plotseling overleed en ik mn ma en mn broertje niet twee weken daarvoor op zn verjaardag waren omdat ik en mn broertje moesten sporten. Zij ze dat het allemaal door mij kwam. Dat zegt ze soms nu nog steeds. Als we het ergens niet over eens zijn of iets op een andere manier doen begint ze meteen te schreeuwen en als je per ongelijk iets verkeerd zegt dan slaat ze er op los. Soms dan is mn ma opeens wel aardig en dan zegt ze dingen en dit draait ze dan meestal binnen een dag weer terug.  Voor mn sport moet ik zelf altijd vervoer en overnachtingen regelen en betalen, maar niet alleen dit moet ik betalen, maar ook shampoo’s en ander vrouwelijke toilet spullen. Uiteraard moet ik  mn jas, bh , schoenen en vaak ook mn eten betalen.   Soms als er kosten voor dokter of medicijnen worden gemaakt moet ik dit ook zelf betalen, ook haalt mn ma vaak geld van mn rekening af. Laat ze me niet met mn vrienden omgaan. En als ik pijn heb zegt ze dat ik me niet moet aanstellen. Terwijl als ik zeg nu even niet of ik de laatste van iet heb gaat ze er een heel probleem van maken net if zei meer recht heeft op bv een sinaasappel. Vroeger vond ik het irritant en soms wel een beetje eng. later kon ik er heel boos over worden, maar dacht ik wel altijd dat alles mijn schuld was. Nu ben ik 2 jaar geleden een half jaar weg geweest zonder mn ouder. Toen heb ik gezien dat het ook anders kon. Daarna heb ik 4 maanden thuis gezeten ivm een operatie. Toen wilde ik het liefst weg, maar ik kon niet verder dan de woonkamer.  Ik bleef veel ruzie hebben, mn pa zei op een gegeven moment wel dat  het meestal niet aan mij lag. Mn pa en ma kregen ook vaker ruzie. Ik ging weer heel hard trainen.  Als me ma me nu wilde staan dan zei ik dat ik groter en sterker was. Maar ik heb nooit terug geslagen, dat durf ik niet, want mn ma zegt altijd dat ze me uit huis gaat laten plaatsen en dat ik te veel geld kost. Toen ik net over ging in 5v. Heb ik besloten om gewoon nog minder thuis te zijn. Nu slaap ik daar zo ongeveer alleen nog. Alleen met al dit gezeik en gewoon vrij weinig tijd door werk en sport kom ik moeilijk aan mn schoolwerk toe. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen.