Hey,
Wat naar voor je!
Ik snap heel goed dat je niet mee wilt, eigenlijk snap ik ook niet waarom je zou moeten gaan.
Als ik jou was zal ik tegen je ouders zeggen waarom je niet mee mee wilt.
Tis meestal een traumatische ervaring. En ookal zal hij het nooit meer doen, neemt t het niet weg dat al je herinneringen weer terug komen.
Probeer eens tegen je ouders te zeggen waarom je niet mee wilt. Wat je hebt meegemaakt is vreselijk en je wilt het warschijnlijk niet 'herbeleven'.
Sterkte,
Xx
Hey,
Ik denk dat dat inderdaad wel een goede oplossing is. Bij de eerste keer dat ik het ze vertelde vonden ze dat ik gewoon mee moest. Maar als in het ze nog een paar keer zeg dan zullen ze zich misschien wel bedenken.
Thnx xx
hey,
Hij heeft een verschrikkelijke fout gemaakt. Ik weet niet hoe oud je bent maar ik vind dat niemand jou kan dwingen om terug naar hem te gaan. Natuurlijk kunnen mensen die dat niet mee hebben gemaakt niet voelen hoe dat is maar ik vind het geen goed excuus om te zeggen dat hij het nooit meer zal doen. Ik hoop voor je dat je er niet naartoe hoeft te gaan en als je er de mogelijkheid voor hebt zou ik zeker voor jezelf opkomen hierin
xoxo
Hi Love dancing,
ik kan natuurlijk niet voor jou spreken en weten hoe het allemaal voor jou voelt, maar mijn twin en ik zijn een aantal jaren geleden, ongeveer een jaar lang misbruikt geweest en ik kan me /we kunnen ons er dus wel iets bij voor stellen.
Sorry dat ik over ‘we’ en ‘ons’ praat en niet alleen over mezelf, maar als ik alleen over mezelf praat, dan voelt het voor mij alsof ik ontken wat mijn twin ook allemaal mee heeft gemaakt.
Wij zijn door iets oudere, nog wel minderjarige jongens misbruikt toen we in het buitenland op school/internaat zaten. Onze daders zijn er nooit voor gestraft om allerlei redenen.
Wij hebben het, ondanks dat, een ‘plekje kunnen geven’. Wij moeten ook door. Wij hebben het ‘geluk’ dat we ze niet meer zien, omdat we ook niet eens weten in welk land ze nu zitten.
Bij jou is dat toch wel even anders en moeilijker lijkt mij.
Jouw oom is een broer van je vader of moeder en zij hebben natuurlijk al een band van toen ze klein waren. Ze zullen vast wel erkennen dat jouw oom een grote misstap heeft gemaakt. Maar het lijkt of ze denken van ‘hij heeft een straf gehad’ en ‘hij doet hij nooit meer’ en het is familie en we moeten er toch het beste van maken. Dat ligt allemaal heel moeilijk, vooral voor jou, in dit geval, denk ik.
Jij ziet hem liever niet meer en dat snappen wij. Je kunt niet doen alsof er niks gebeurd is, ook al zou je dat willen.
Wij (twin en ik) hebben ons misbruik ‘afgesloten’, nou ja, het is niet dat het nooit bestaan heeft en dat we er nooit meer aan denken, maar wij willen iig geen energie steken in die jongens die ons misbruikt hebben.
Niet in het proberen te begrijpen waarom het zover is gekomen en/of dat dingen gedeeltelijk goed te praten zijn ofzo. Alsof het hen ook is ‘overkomen’, want dat is niet zo. Ze hebben het ons echt aan gedaan.
We willen ook geen energie steken in haat of eindeloos energie te blijven steken in ‘hoe kunnen we zorgen dat ze hun straf niet ontlopen’. Papa en mama hebben er alles aan gedaan en om redenen, die ik hier niet kan noemen, is het uitgesloten dat ze hiervoor ooit veroordeeld zullen worden.
Het enige dat wij willen is dat we ze nooit meer zien of horen. We geloven ook nooit dat ze ooit nog op één of andere manier hun oprechte excuses hiervoor aan zullen bieden.
En dan kom ik weer bij jou. Sorry dat ik van alles over ons vertel, maar dan begrijp je hopelijk onze gedachten gang beter.
Ik begrijp dus heel goed, dat jij je oom nu liever niet ziet of helemaal niet meer wilt zien, vanwege alles wat je meegemaakt hebt.
Het lijkt alsof jouw oom denkt dat na die straf alles weer gewoon door kan gaan. Voor hem zou dat vast wel beter uitkomen, want als anderen zien dat jij, als slachtoffer, weer contact met hem hebt, is dat een soort rehabilitatie voor hem.
Maar als jij geen contact wilt hebben zou juist dat de doorslag moeten geven en niet wat jouw oom wil.
Ik vind dat jouw ouders achter jouw keus moeten staan.
Mag ik je nog iets vragen?
Ik ben benieuwd of jij er moeite mee hebt dat jouw ouders proberen een ‘normaal’ contact op te bouwen met jouw oom. Dus, zonder dat jij daar bij hoeft te zijn. Of voelt dat voor jou als een soort ‘verraad?’ Ik zocht eigenlijk een ander woord, want dit klinkt nogal fors, maar kon ff geen ander woord bedenken.
Nou ja, ik lees het wel als je nog iets wilt posten.
Sterkte!
Groetjes,
M&M’s
Hi,
Ik vind het persoonlijk best lastig dat mijn ouders weer contact gehad hebben. Mijn moeder heeft ook een hele lange tijd de mening gehad dat familie voor ging. Ik denk dat je gelijk hebt met verraad, het voelt zeker als verraad. Nu ik deze reactie typ wordt ik ook een beetje emotioneel omdat ik me echt beraden voel. Mijn vaders is alleen maar bezig met werk dus dat kon hem ook niks interesseren.
Het voelt als verraad omdat het wel gewoon mijn moeder is, op dit soort momenten hoort een moeder haar kind te kiezen boven haar familie
Thnx voor je reactie
Hi Love dancing,
ik gebruikte wel het woord ‘verraden’, omdat ik geen beter woord kon vinden en nog niet, maar het heeft zo’n nare klank. Alsof je ouders doen alsof het niks voorstelt wat er gebeurd is.
Maar ik denk toch dat het wel een beetje anders ligt.
Ze vinden het vast ook verschrikkelijk wat er gebeurd is, alleen denken ze dat het ‘opgelost’ is door de straf en de tijd die voorbij is gegaan.
Ik weet niet of ze jou wel eens vragen hoe het met je gaat. Ik denk haast wel dat ze dat doen. Als je dan antwoord ‘het gaat wel goed’ of iets wat daar op lijkt en ze gaan er niet dieper op in, omdat het sws een lastig onderwerp is (misbruik) en ze ook niet willen dat door er steeds over te beginnen, dat dingen voor jou weer steeds terug kunnen komen, dan blijven sommige dingen misschien onuitgesproken.
Wat een lange zin trouwens. Ik weet ff niet wat ik er anders van moet maken. Ok. Verder.
Misschien denkt je moeder wel dat het beter met jou gaat dan in werkelijkheid. Daarom wil ze zoveel mogelijk weer terug keren naar een ‘normaal’ leven. Het kan zijn dat ze het dus echt niet in de gaten heeft wat het voor jou betekent om weer bij je oom op visite te (moeten) gaan.
Verder is je oom natuurlijk familie, wat het ook niet makkelijker maakt voor je vader en moeder.
Misschien is het een idee om het er toch nog eens met je moeder (en vader) over te hebben en wat het voor jou betekent.
Ik weet natuurlijk niet wat jullie wel en niet allemaal al hebben besproken, maar misschien kun je hier nog iets mee. Als het lastig is, kun je ook een brief(je) schrijven met dingen waar jij nu moeite mee hebt of vragen over hebt.
Is dat een idee?
Groetjes,
M&M’s
