Ik moet dit venten, want het voelt vervelend om dit steeds in mijn hart te houden. 

Mijn vader scheldt mij vaak uit zoals je bent dom, je bent een nutteloos kind, je kunt niks, dombo, je zit alleen maar op je mobiel verder kun je niks, ik heb niks aan jou, hoe dom kun je zijn.

Hij kan alleen maar dit tegen mij zeggen en pushen om vwo te halen. Het doet echt pijn. Als ik een slechte dag heb, wil ik het liefst wegduiken in mijn telefoon (ik zit niet zo lang/vaak erop) maar op een of een ander manier ziet hij mij alleen wanneer ik op mijn telefoon zit en wordt hij woedend. Dan begint hij mij uit te schelden en pakt hij mijn telefoon af. Vervolgens zit hij weer onzin te lullen over dat ik verslaafd ben aan mijn telefoon en dat mijn brein niet werkt, terwijl hij degene is in ons familie die serieus verslaafd is aan zijn telefoon. 

Als hij normaal is, is hij een goeie vader, maar zodra het gaat om school of mijn telefoon is hij gwn een heel ander iemand geworden.