Hey allemaal, ik ben hier nieuw en las dat iedereen zijn verhaal een beetje vertelt en ik kwam tot de conclusie dat ik dit zelf ook graag wil doen.
Laat ik beginnen bij het begin. Mijn beste vriendin was bij mij aan het logeren. We hadden het heel gezellig. Met mijn vader ging toen nog alles goed. De volgende dag hadden ik en mijn beste vriendin ook weer heel veel plezier. Mijn vader had last van hele erge steken, maar hij had wel vaker last van steken en hij gaat het liefst niet naar de dokter, dus dat deed hij ook niet. Na een warme douche voelde hij zich weer beter en bracht zelfs nog even een pakketje weg. Rond half 5 stapten we de auto in en gingen we naar de mc donalds, want het is een traditie om eerst naar de mc te gaan voordat we mijn beste vriendin naar huis brengen. (Zij woont in Friesland en ik in Drenthe) maar wanneer we aan komen bij de mc en er staan stil in de rij van de mc drive zegt mijn vader ineens dat hij gaat flauwvallen. Dit gebeurde wel eens vaker en mijn vader wist wanneer dat weer ging gebeuren. Dus ik en mijn moeder dachten hem wel weer even wakker te slaan, zodat we daarna weer verder konden, maar mijn vader werd niet meer wakker. Na ongeveer 5 minuten hem proberen wakker te maken kwamen de mensen achter ons uit de auto en gingen ons helpen. De man voelde geen hartslag bij mijn vader en we belde 112. Toen de ambulance er was werd hij gereanimeerd, terwijl mijn moeder, mijn beste vriendin en ik in de mc Donalds wachtte. Er kwam een verpleger naar ons toe en zei dat ze naar het ziekenhuis gingen om daar verder te gaan met reanimeren(want daar hebben ze betere spullen). Hij had ondertussen nog steeds geen hartslag. In het ziekenhuis hebben we nog 20 minuten gewacht. We kregen nog te horen dat we mochten kijken naar wat er gebeurde, maar ik wierp 1 blik en zei gelijk tegen mijn moeder dat dit te heftig was voor mij. Mijn moeder was het met mij eens en we gingen weer terug naar de kamer waar mijn beste vriendin was en we weer moesten wachten. Uiteindelijk kwam er een verpleegster en vertelde ons het slechte nieuws dat mijn vader is overleden. Op dat moment gingen ik en mijn moeder naar mijn vader toe en we belde mijn zus en broers. Ik bedenk me nu hoe erg het voor hun had moeten zijn om aan de telefoon te horen dat hun vader is overleden. Ze waren alle 3 gebracht en ook mijn opa en oma oom en tantes en neven van mijn vaders kant waren allemaal gekomen. Wegens Corona mocht er eigenlijk maar 1 persoon bij mijn vader gaan kijken, maar een hele aardige verpleegster had ervoor gezorgd dat we allemaal mochten kijken als we maar 2 per keer gingen kijken. Dit vond ik best wel heftig. Ik zie daar mijn vader liggen en bedenk me dan dat dat die dag de laatste dag was dat ik nog iets met me vader heb gedaan en dingen kon doen en dat dat nu niet meer kan.
ik heb het heel erg zwaar gehad en heb het nog steeds heeeel zwaar. Hebben jullie tips hoe ik er weer bovenop kan komen?
en wat ik misschien nog wel erger vind is dat mijn beste vriendin er bij was toen mijn vader overleed en ik heb geen idee hoe zij dat eigenlijk ervaren heeft en ik weet niet of ze het erover wil hebben. Hebben jullie hier ook wat tips voor?
als je het tot hier hebt gelezen, heeel erg bedankt, want de tekst is bijna even lang als een tekst uit een boek :p
