Skip to main content

Hey allemaal, ik ben hier nieuw en las dat iedereen zijn verhaal een beetje vertelt en ik kwam tot de conclusie dat ik dit zelf ook graag wil doen.

Laat ik beginnen bij het begin. Mijn beste vriendin was bij mij aan het logeren. We hadden het heel gezellig. Met mijn vader ging toen nog alles goed. De volgende dag hadden ik en mijn beste vriendin ook weer heel veel plezier. Mijn vader had last van hele erge steken, maar hij had wel vaker last van steken en hij gaat het liefst niet naar de dokter, dus dat deed hij ook niet. Na een warme douche voelde hij zich weer beter en bracht zelfs nog even een pakketje weg. Rond half 5 stapten we de auto in en gingen we naar de mc donalds, want het is een traditie om eerst naar de mc te gaan voordat we mijn beste vriendin naar huis brengen. (Zij woont in Friesland en ik in Drenthe) maar wanneer we aan komen bij de mc en er staan stil in de rij van de mc drive zegt mijn vader ineens dat hij gaat flauwvallen. Dit gebeurde wel eens vaker en mijn vader wist wanneer dat weer ging gebeuren. Dus ik en mijn moeder dachten hem wel weer even wakker te slaan, zodat we daarna weer verder konden, maar mijn vader werd niet meer wakker. Na ongeveer 5 minuten hem proberen wakker te maken kwamen de mensen achter ons uit de auto en gingen ons helpen. De man voelde geen hartslag bij mijn vader en we belde 112. Toen de ambulance er was werd hij gereanimeerd, terwijl mijn moeder, mijn beste vriendin en ik in de mc Donalds wachtte. Er kwam een verpleger naar ons toe en zei dat ze naar het ziekenhuis gingen om daar verder te gaan met reanimeren(want daar hebben ze betere spullen). Hij had ondertussen nog steeds geen hartslag. In het ziekenhuis hebben we nog 20 minuten gewacht. We kregen nog te horen dat we mochten kijken naar wat er gebeurde, maar ik wierp 1 blik en zei gelijk tegen mijn moeder dat dit te heftig was voor mij. Mijn moeder was het met mij eens en we gingen weer terug naar de kamer waar mijn beste vriendin was en we weer moesten wachten. Uiteindelijk kwam er een verpleegster en vertelde ons het slechte nieuws dat mijn vader is overleden. Op dat moment gingen ik en mijn moeder naar mijn vader toe en we belde mijn zus en broers. Ik bedenk me nu hoe erg het voor hun had moeten zijn om aan de telefoon te horen dat hun vader is overleden. Ze waren alle 3 gebracht en ook mijn opa en oma oom en tantes en neven van mijn vaders kant waren allemaal gekomen. Wegens Corona mocht er eigenlijk maar 1 persoon bij mijn vader gaan kijken, maar een hele aardige verpleegster had ervoor gezorgd dat we allemaal mochten kijken als we maar 2 per keer gingen kijken. Dit vond ik best wel heftig. Ik zie daar mijn vader liggen en bedenk me dan dat dat die dag de laatste dag was dat ik nog iets met me vader heb gedaan en dingen kon doen en dat dat nu niet meer kan. 

ik heb het heel erg zwaar gehad en heb het nog steeds heeeel zwaar. Hebben jullie tips hoe ik er weer bovenop kan komen?

en wat ik misschien nog wel erger vind is dat mijn beste vriendin er bij was toen mijn vader overleed en ik heb geen idee hoe zij dat eigenlijk ervaren heeft en ik weet niet of ze het erover wil hebben. Hebben jullie hier ook wat tips voor?

als je het tot hier hebt gelezen, heeel erg bedankt, want de tekst is bijna even lang als een tekst uit een boek :p

Ik wou nog even zeggen dat mijn vader is overleden doordat zijn aorta is gescheurd.

Ik was eigenlijk altijd al een papa’s kindje dus ik kom het beste met mijn vader opschieten. Mijn moeder doet haar best om net zo’n goede relatie met mij te krijgen als ik en mijn vader hadden, maar mijn vader was niet zo vaak thuis. Hij ging ‘s ochtend vroeg weg en kwam dan rond 5 uur weer thuis. En dan wou mijn vader mij zou gelukkig mogelijk maken, dus we deden veel spelletjes en verwende mij soms met iets van bijvoorbeeld snoepjes. Mijn moeder is veel meer thuis en daardoor komt er ook sneller een ruzie. Wanneer er een ruzie is komt mijn vaders overlijden altijd weer naar boven. Dit raakt mij heel erg, want ik ben een heel erg gevoelig persoon.

ik heb soms ook het gevoel dat ik een soort van woede in mij heb en ik weet niet echt hoe ik dit moet uiten, maar dat wil ik wel graag want hij is niet fijn om die woede in mij te houden, want als ik dan weer een ruzie heb met mijn moeder dan gebruik ik die woede tegen mijn moeder. :(

hebben jullie wat tips?? Laat het dan alsjeblieft weten.


Heyy

 

Het spijt me enorm om dit te lezen.. Gecondoleerd met het verlies van je vader❤️
 

Je kan als je het prettig vindt iedere dag tussen 11:00 en 21:00 bellen of chatten met de kindertelefoon (kan je vriendin ook). Misschien vind je het fijn om anoniem met iemand te praten over wat er gebeurd (is).

Telefoonnummer de kindertelefoon: 0800-0432

 

Een van de beste tips om er weer bovenop te komen is praten.. Misschien kan je als je je verdrietig voelt met bijvoorbeeld je moeder, of je broer / zus praten? Praten helpt namelijk om moeilijke gebeurtenissen beter en makkelijker te verwerken. Jullie kunnen dan samen herinneringen ophalen en dat kan helpen om deze gebeurtenis beter te verwerken. En onthoud goed dat je je emoties mag tonen.. Je hoeft je emoties niet in te houden, maar als je er behoefte aan hebt mag je het echt allemaal laten gaan. Je kan het stukje van je woede misschien ook even met je moeder overleggen zodat ze daarvan op de hoogte is.

 

Dit geldt natuurlijk ook voor je vriendin. Je zou je naar haar toe kunnen gaan en je kan haar vragen hoe het met haar gaat en je kan haar vertellen dat als ze wilt praten dat dat dan altijd mag en dat je er altijd voor haar bent. 

 

Verder zou het kunnen helpen om weer iets te doen.. Je kan proberen om jezelf af te leiden als je het zwaar hebt. Wat vind je nou eigenlijk leuk om te doen en wat is nou een hobby van je? Een potje voetballen, een rondje lopen of fietsen, muziek luisteren, tekenen, een spelletje doen met je moeder, afspreken / chillen met je vriendin, shoppen.. In ieder iets waar je vrolijker van wordt🙂

 

Je zou ook hulp kunnen vragen van een psycholoog om je te helpen om er weer bovenop te komen. Een psycholoog biedt goede hulp en heeft goede tips om met dit soort moeilijke gebeurtenissen om te gaan en misschien geeft het je ondersteuning om die hulp te krijgen en en weer bovenop te klimmen!

 

Sterkte gewenst.. Het komt weer goed en gun jezelf de tijd!

 

Groetjes,

NaamNietBekend


Hey @Anoniempje05 

Allereerst gecondoleerd. Verder misschien vind je het fijn om het er met je vriendin erover te hebben. Zij was er bij dus zal jou ook goed begrijpen. Verder kwa boosheid richt het ergens anders op. Mep gewoon tegen een kussen aan of zo. En laat gewoon even de emoties gaan. Kan erg opluchten. 

Verder zou ik het erover hebben met je moeder zoals je hier ook al zegt dat je de boosheid die er is gekomen door je vaders overlijden per ongeluk op je moeder word gericht. En dat je je moeder ook heel lief vind. Alleen dat er nog een te groot gat zit van je vader.

Mocht het allemaal niet helpen dan moet je misschien toch een paar keer naar een psycholoog gaan. Om het te helpen verwerken. Dit kan bijvoorbeeld bij de GGD

Veel succes


Jeetje wat een traumatische ervaring, er over praten en je verhaal delen zoals je nu doet kan je misschien helpen het een plekje te geven. Er zullen maar weinig mensen zijn die jouw pijn begrijpen nu, dit is iets wat je niet hoort mee te maken als kind. Ik zou als ik jou was er zeker met anderen over proberen te praten, mensen die je vertrouwt. En hoe moeilijk het ook is, tijd is waarschijnlijk het beste medicijn.

Heel veel sterkte!

Lucas 


Hey @Anoniempje05 

Allereerst gecondoleerd. Verder misschien vind je het fijn om het er met je vriendin erover te hebben. Zij was er bij dus zal jou ook goed begrijpen. Verder kwa boosheid richt het ergens anders op. Mep gewoon tegen een kussen aan of zo. En laat gewoon even de emoties gaan. Kan erg opluchten. 

Verder zou ik het erover hebben met je moeder zoals je hier ook al zegt dat je de boosheid die er is gekomen door je vaders overlijden per ongeluk op je moeder word gericht. En dat je je moeder ook heel lief vind. Alleen dat er nog een te groot gat zit van je vader.

Mocht het allemaal niet helpen dan moet je misschien toch een paar keer naar een psycholoog gaan. Om het te helpen verwerken. Dit kan bijvoorbeeld bij de GGD

Veel succes

Heel erg bedankt voor de tips! Ik zal het zeker gaan proberen!


Heyy

 

Het spijt me enorm om dit te lezen.. Gecondoleerd met het verlies van je vader❤️
 

Je kan als je het prettig vindt iedere dag tussen 11:00 en 21:00 bellen of chatten met de kindertelefoon (kan je vriendin ook). Misschien vind je het fijn om anoniem met iemand te praten over wat er gebeurd (is).

Telefoonnummer de kindertelefoon: 0800-0432

 

Een van de beste tips om er weer bovenop te komen is praten.. Misschien kan je als je je verdrietig voelt met bijvoorbeeld je moeder, of je broer / zus praten? Praten helpt namelijk om moeilijke gebeurtenissen beter en makkelijker te verwerken. Jullie kunnen dan samen herinneringen ophalen en dat kan helpen om deze gebeurtenis beter te verwerken. En onthoud goed dat je je emoties mag tonen.. Je hoeft je emoties niet in te houden, maar als je er behoefte aan hebt mag je het echt allemaal laten gaan. Je kan het stukje van je woede misschien ook even met je moeder overleggen zodat ze daarvan op de hoogte is.

 

Dit geldt natuurlijk ook voor je vriendin. Je zou je naar haar toe kunnen gaan en je kan haar vragen hoe het met haar gaat en je kan haar vertellen dat als ze wilt praten dat dat dan altijd mag en dat je er altijd voor haar bent. 

 

Verder zou het kunnen helpen om weer iets te doen.. Je kan proberen om jezelf af te leiden als je het zwaar hebt. Wat vind je nou eigenlijk leuk om te doen en wat is nou een hobby van je? Een potje voetballen, een rondje lopen of fietsen, muziek luisteren, tekenen, een spelletje doen met je moeder, afspreken / chillen met je vriendin, shoppen.. In ieder iets waar je vrolijker van wordt🙂

 

Je zou ook hulp kunnen vragen van een psycholoog om je te helpen om er weer bovenop te komen. Een psycholoog biedt goede hulp en heeft goede tips om met dit soort moeilijke gebeurtenissen om te gaan en misschien geeft het je ondersteuning om die hulp te krijgen en en weer bovenop te klimmen!

 

Sterkte gewenst.. Het komt weer goed en gun jezelf de tijd!

 

Groetjes,

NaamNietBekend

Heel erg bedankt voor deze tips. Mijn hobby is tekenen, dus als ik het moeilijk heb ga ik vanaf nu tekenen. De psycholoog ga ik denk ik niet vragen, ik wil proberen er zelf bovenop te komen samen met mijn familie en vriendinnen. Ik ga zeker even met mijn vriendin het erover hebben.

heel erg bedankt voor deze tips!! 


Jeetje wat een traumatische ervaring, er over praten en je verhaal delen zoals je nu doet kan je misschien helpen het een plekje te geven. Er zullen maar weinig mensen zijn die jouw pijn begrijpen nu, dit is iets wat je niet hoort mee te maken als kind. Ik zou als ik jou was er zeker met anderen over proberen te praten, mensen die je vertrouwt. En hoe moeilijk het ook is, tijd is waarschijnlijk het beste medicijn.

Heel veel sterkte!

Lucas 

Heel erg bedankt! Ik ga het erover hebben met mijn beste vriendin denk ik. Ze was er zelf ook bij en ze zou me heel goed snappen. Ik ga proberen het een plekje te geven.


Jeetje, wat heftig. Ik zou zeker proberen om met je beste vriendin te praten want als dat lukt zal dat denk ik erg goed helpen. 
Je kunt ook naar een psycholoog gaan om erover te praten. Die zijn altijd heel aardig en hebben meestal heel goed advies. Dit moet je alleen doen als je daar prettig bij voelt.

gecondoleerd,

illbethereforeyou


Wat vervelend zeg, wat kan helpen is om er over te praten met iemand die je goed kent of naar de kindertelefoon bellen.

 

Veel Sterkte gewenst :heart:


Reageer