Skip to main content
ik wil graag mijn verhaal vertellen en tips ofzo mee krijgen hoe hier mee te leven...



het begon eigenlijk allemaal in klas 2 (2-3jr geleden) toen ik begon te merken dat mijn vader in tegenstelling tot andere vaders een zeer aggresieve of wel een bedreigende toon heeft.



verder ik begon te puberen dus word was eigenwijzer dat weet ik zelf ook, dus ik begin nu ook goed te merken wat er allemaal speelt.



het grote probleem begin denk ik anderhalf jaar geleden toen ik ruzie kreeg met me vader gig volgensmij omdat ik €2 had gestolen ofzo.. ik zag in zijn blik dat hij me wou slaan. Dit deed hij toen ook maar op een manier gwn op de schouder een goede beuk.



dit stapelt zich allemaal op... ik heb een keer gehad dat mijn fiets kapit ging gewoon uit het niets volgensmij omdat hij gwn wat oud was, maar mijn vader was t niet helemaal eens met mij en liet mij de volgende dag lopend naar school (uur lopen).



Heb ook eens meegemaakt dat ik naar school ging maar ff klein accefietje kreeg door bijvoorbeeld dat hij zag dat ik vorige week te laat was, en ik als puber heb natuurlijk weerwoord wat niet slim is maar hij kan daar niet tegen , en pakt me zo bij me keel en ik smeekte hem los te laten mijn moeder ook en toen deed hij dat ook.



zulk soort dingen komen mij heel vaak voor zoals net (15min geleden) ik moest leren terwijl ik half uur geleden als uur had geleerd (concentratie is slecht) en ik zeg nee doe ik later en dan hang ik op, en dan belt hij nog een keer schreeuwend dat ik naar beneden moet lopen.... ik naar beneden en ik zeg alleen wat is er ? En hij zegt gelijk hou je gore bek dicht en hij schreeuwt en ik zit alleen maar....



ik zit vaak in de situatie omdat uit huis te gaan maar dit is te grootst gedacht natuurlijk... maar ik ben ook bang me broer die nu 19 is die mss uit huis gaat dat ik dan hier alleen ben ik ben (16)...



ik heb hulp nodig maar niet hulp in de zin dat mijn vader hulp nodig heeft maar IK! Want als mijn vader bijvoorbeeld al achter dit forum komt dan word hij heel gek in zijn hoofd.



er zijn voor mij 3 opties, hulp vragen voor MIJ wat ik moet doen....

wachten tot ik uit huis ga..

wachten tot mijn vader iets krijgt en misschien eraan overlijd (dit klinkt heel leguber maar ik huil om alles wat dood gaat maar als mijn vader komt te overlijden zou ik 0% huilen)



graag hulp nodig



toevoeging : als ik na een ruzie zeg tegen mijn vader van ‘ik ga wel naar me mentor’ zegt hij daarop terug ‘als je het maar wacht’
hey hey,



De situatie waar je nu in zit is serieus ernstig en het wordt echt tijd om hulp in te schakelen. Je hebt het over dat alleen jij hulp wilt, maar jij bent niet de enige die hulp nodig heeft ook je vader heeft hulp nodig. Ga ten eerste praten met je moeder en je broer, als dit geweld ook bij hun voorkomt dan is het echt tijd om serieuse hulp in te schakelen. Wat je vader doet is niet oke en valt onder huiselijk geweld, dit is strafbaar. Wacht de situatie niet af, maar onderneem actie. Het is een goed om de kindertelefoon een keer te bellen. Als je in een bedreigende situatie zit, kan De Kindertelefoon je tijdens openingstijden direct in contact brengen met Veilig Thuis. Zij helpen jou dan weer verder om een veilige thuissituatie te creëren. ik hoop dat je hier wat aan hebt en dat je thuissituatie verbeterd.



ciao
Hoi,



Ik ben het eens met de reactie hiervoor. Zoek hulp en iemand die je kan begeleiden en helpen. Er zijn heel veel mensen die hiervoor getraind zijn. Zoek maar gewoon huiselijk geweld op en je vindt al heel veel sites.

Je vader heeft zo te horen agressieproblemen maar waarom haat je hem zo erg? Je zei dat je niet zou huilen op zijn begrafenis en dat klinkt inderdaad luguber 😅. Want zijn agressieproblemen zijn niet zijn hele persoonlijkheid. Ik snap dat je dat stuk van hem vervelend vindt of zelfs haat maar hij blijft nog steeds degene die jou heeft verzorgd van baby af aan. Hij houdt vast ook heel veel van jou maar hij heeft erge problemen en jij zit in de puberteit, misschien weet hij niet hoe hij daar mee om moet gaan. Ik zeg niet dat je het moet accepteren dat hij zo doet of je schuldig voelen en je hoeft hem niet te vergeven maar je kunt wel nog van hem houden.

Want als hij merkt dat jij van hem houdt, helpt dat hem misschien ook. Hij voelt zich vast ontzettend schuldig dat hij zo doet en wordt daardoor alleen maar prikkelbaarder. Agressie en boosheid is iets wat mensen met zulke problemen niet kunnen controleren en hij heeft er vast niet lang over nagedacht voor hij jou zo pijn deed.



Ik weet niet hoe de relatie met jou en je vader was toen je klein was maar ik zou proberen het goede in hem te zien en zien dat hij van jou hield en houdt, vraag het anders aan je moeder. Dan zou je bijvoorbeeld een brief aan hem kunnen schrijven die erg voorzichtig is geformuleerd en waarin staat dat jij het niet fijn vindt dat hij zo doet en dat het je pijn doet en dat je graag wilt weten wat hij ervan en van jou vindt en als laatste dat je ondanks dit probleem van hem houdt en weet dat hij beter kan worden. Misschien kan je ook zeggen dat jij het hem natuurlijk ook niet makkelijk hebt gemaakt nu je in de puberteit zit en dat jullie samen misschien een oplossing kunnen vinden. Als je zo laat zien dat jij hoop hebt in hem, krijgt hij misschien ook hoop en ziet hij in dat wat hij doet niet ok is en dat hij dat kan veranderen en dat hij een goed mens is.



Succes!! En ik hoor graag een update

Reageer