Skip to main content

Hoihoi,

Even wat achtergrondinformatie: mijn moeder is overleden toen ik 6 was, en omdat ik enigs kind ben woon ik alleen met mijn vader.

Alleen nu heeft hij dus een vriendin,

Hij had haar leren kennen op zo’n datingsite, maar na een paar keer afspreken waren ze al helemaal stapelverliefd op elkaar. Dat kan gewoon hoor, en ik merk ook echt wel aan mijn vader dat ze echt de ‘’ware’’ is en dat ze echt de goede vrouw is voor hem. 

Alleen ik weet dus niet zo goed hoe ik hier aan moet wennen en mee om kan gaan. Vandaag had ik voor de eerste keer haar kinderen ontmoet, die zijn of uit huis of gaan bijna uit huis dus dat scheelt wel. Maar het is alsnog wel heel gek voor mij omdat ik dit nooit gewend ben.

Die vrouw komt nu ook bijna elke dag over de vloer en dan zijn ze echt super klef aan het doen en dat is natuurlijk ook heel raar om mijn vader zo verliefd te zien.

Ze is wel gewoon aardig hoor, maar er zijn gewoon bepaalde dingetjes aan haar die ik gewoon niet zo fijn vind en ik weet niet hoe ik daar mee om moet gaan. Zoals vandaag ‘dwong’ ze me best heel erg om met haar dochter om te gaan terwijl ik dat helemaal niet wou.

Heeft iemand tips om hier beter mee om te kunnen gaan?

xxx

Hoi ​@just.a.random.person 

Ik weet niet wat ik hiervan moet zeggen.

Als ik zeg dat het naar voor je is ben je er misscchien niet mee eens. Maar als ik zeg dat het leuk voor je is ben je er waarschijnlijk ook niet mee eens.

Ik heb zulke situaties echt gewoon nog nooit meegemaakt!

Wel echt vervelend voor je dat je de hele tijd het gevoel hebt dat je met hun kinderen om moet gaan, wat ik zou doen is gewoon naar boven gaan en jezelf opsluiten in de kamer met wat chips ofzo ;)

En dan kom je pas weer naar beneden als het avondeten is of als hun (bijna) weggaan. Dan moet je alleen nog even hopen dat je vader je niet gaat roepen.

Nou ja, ik denk niet dat ik echt denderende goede ideeën heb gegeven, maar ik hoop wel dat het wat gaat helpen.

Succes!

Groetjes, ​@Lampje 


Hoi hoi. Ik kan me heel goed voorstellen dat dit voor jou erg wennen is en raar is. Ik vind het al knap hoe je er naar kijkt en er al een flink stuk open voor staat hoor. En het he vader ook gunt. Dat doe je goed! 💪🙂 En dat je daarnaast toch ook gevoelens en vragen hebt vind ik ook heel begrijpelijk. Ik denk dat het beste is om hier gewoon eerlijk over te praten met je vader. Als je het zo aangeeft zoals je hier doet, zal hij je zeker begrijpen en kun je samen bespreken hoe jij ook je ruimte krijgt om te wennen en je er comfortabel bij te gaan voelen. Het is hartstikke logisch dat jij niet zomaar ineens alles heel leuk en normaal vind, maar dat je ook tijd nodig hebt.  Probeer het dus te bespreken, en dan zou je positief kunnen beginnen en dan rustig aangeven van " ik moet nog wel wat wennen aan....." Dan lijkt mij toch dat je vader daar open voor zal staan en dat je ook afspraken kunt maken over hoe dingen gaan etc. Maar nogmaals ik vind het al heel goed hoe je er naar kijkt! 

Groetjes liefs Tartan X 


Reageer