Hi
ik ben 17 en heb echt 0 vrijheid me ouders zijn nooit echt jong geweest en snappen niet dat ik naar feestjes wil en dat ik me beste vriendin vaak wil zien die in Utrecht woon omdat ik dat nooit mag verzin ik smoesjes en lieg ik veel nu ik betrapt ben kan ik niks meer ik heb constant ruzie en jank alleen maar help me ik wil gewoon weg . Heb verder ook geen familie dus naar een familie lid gaan kan niet. Help
Bladzijde 1 / 1
Houd vol!
Ik heb ook 2 ouders die vgm al 35 waren toen ze geboren werden ofzo. Maar er is een oplossing! Zeg dat je niet dat meisje (jongedamen maar meisje klinkt beter in het verhaal) wilt zijn met geen sociaal leven! Je wilt mensen gaan ontmoeten! En de beste plek is op een feeste of in een kroeg met vertrouwde mensen om je heen, die heel verantwoordelijk zijn enzo ladieladieda. Dit vinden ze in het begin misschien nogsteeds niet goed, maar wat ik deed was gewoon elk uur dat ik thuis was slapen, of met me muts op achter mn telefoon zitten. Ik verveelde me eigenlijk kapot, meer deed alsof ik het allemaal wel prima vond. Als ze gaan zien dat je alleen maar in je scherm leeft, en nooit geen daglicht krijgt, gaan ze (altans bij die van mij) na denken over wat je tegen hun gezegd hebt! Je kunt er zelf misschien ook over beginnen, als ze na een tijdje nog steeds niks er over zeggen.
Als dit niet werkt, en je nogsteeds in de knoop zit, of wat er ook is, help ik je graag!
Als je merkt dat je je eigen depri begint te voelen, trek dan gelijk aan de bel! Het is het echt niet waard om te wachten, omdat je denkt dat je je maar aansteld, en het niet zo erg is als anderen! Hier kan je echt de fout in gaan. En het is het echt niet waard, geloof me. Zoek gewoon eens een vertrouwings persoon op, of iemand anders waarmee je goed kan praten! Bespaar jezelf de ellende
Miss een beetje veel dat laatste, MAAR ECHT, voel je vrij om gewoon nog een reactie onder dit topic te plaatsen als er in de toekomst nog iets is, dan krijg ik een melding!
Samen sterker dan alleen!
Veel succes en geluk! Ik hoop dat je snel weer lekker in je vel zit, en alles beter gaat.
Xx LVA
Ik heb ook 2 ouders die vgm al 35 waren toen ze geboren werden ofzo. Maar er is een oplossing! Zeg dat je niet dat meisje (jongedamen maar meisje klinkt beter in het verhaal) wilt zijn met geen sociaal leven! Je wilt mensen gaan ontmoeten! En de beste plek is op een feeste of in een kroeg met vertrouwde mensen om je heen, die heel verantwoordelijk zijn enzo ladieladieda. Dit vinden ze in het begin misschien nogsteeds niet goed, maar wat ik deed was gewoon elk uur dat ik thuis was slapen, of met me muts op achter mn telefoon zitten. Ik verveelde me eigenlijk kapot, meer deed alsof ik het allemaal wel prima vond. Als ze gaan zien dat je alleen maar in je scherm leeft, en nooit geen daglicht krijgt, gaan ze (altans bij die van mij) na denken over wat je tegen hun gezegd hebt! Je kunt er zelf misschien ook over beginnen, als ze na een tijdje nog steeds niks er over zeggen.
Als dit niet werkt, en je nogsteeds in de knoop zit, of wat er ook is, help ik je graag!
Als je merkt dat je je eigen depri begint te voelen, trek dan gelijk aan de bel! Het is het echt niet waard om te wachten, omdat je denkt dat je je maar aansteld, en het niet zo erg is als anderen! Hier kan je echt de fout in gaan. En het is het echt niet waard, geloof me. Zoek gewoon eens een vertrouwings persoon op, of iemand anders waarmee je goed kan praten! Bespaar jezelf de ellende
Miss een beetje veel dat laatste, MAAR ECHT, voel je vrij om gewoon nog een reactie onder dit topic te plaatsen als er in de toekomst nog iets is, dan krijg ik een melding!
Samen sterker dan alleen!
Veel succes en geluk! Ik hoop dat je snel weer lekker in je vel zit, en alles beter gaat.
Xx LVA
Dankje wel voor je reactie
mijn beste vriendin weet van me situatie en vroeg me of ik niet voor een tijdje bij haar wil blijven ze woont in Utrecht en ik in Breda maar eigelijk wil ik dat wel gwn al is het voor een dagje en vanuit haar naar school ga gwn even voor de rust aan me kop vind je dat ik te drastisch ben of vind je terecht want ja ik heb zo vaak gezegt dat ik meer vrijheid wil maar zei begrijpen dat gwn niet
mijn beste vriendin weet van me situatie en vroeg me of ik niet voor een tijdje bij haar wil blijven ze woont in Utrecht en ik in Breda maar eigelijk wil ik dat wel gwn al is het voor een dagje en vanuit haar naar school ga gwn even voor de rust aan me kop vind je dat ik te drastisch ben of vind je terecht want ja ik heb zo vaak gezegt dat ik meer vrijheid wil maar zei begrijpen dat gwn niet
Je bent absoluut niet drastisch!
Zo mag je echt niet over je situatie denken, het is al stressvol genoeg. Ik zou graag met je ouders praten, over hoe belangrijk het is voor een kind om vrijheid te krijgen in van deze simpele dingen. Alleen gaat dat lastig via een annoniem forum. Je ouders moeten inzien wat voor effect dit alles op jou heeft. Hoe je dit zelf goed over kan brengen weet ik niet, maar misschien kan je eens met een vertrouwingspersoon praten. Met diegene kan met je kijken wat de beste manier is om met je ouders in gesprek te gaan, of uberhaubt wie met ze gaat praten. Want wachten tot dat ze zelf inzien dat hun kind ongelukkig is, is heel zonde.
Naar je vriendin gaan in Utrecht is niet verstandig, zo maak je het misschien alleen erger. Maar als het thuis niet meer gaat, is het zeker een optie. Alleen probeer eerst te praten met een vertrouwingspersoon.
Groetjes,
LVA
Zo mag je echt niet over je situatie denken, het is al stressvol genoeg. Ik zou graag met je ouders praten, over hoe belangrijk het is voor een kind om vrijheid te krijgen in van deze simpele dingen. Alleen gaat dat lastig via een annoniem forum. Je ouders moeten inzien wat voor effect dit alles op jou heeft. Hoe je dit zelf goed over kan brengen weet ik niet, maar misschien kan je eens met een vertrouwingspersoon praten. Met diegene kan met je kijken wat de beste manier is om met je ouders in gesprek te gaan, of uberhaubt wie met ze gaat praten. Want wachten tot dat ze zelf inzien dat hun kind ongelukkig is, is heel zonde.
Naar je vriendin gaan in Utrecht is niet verstandig, zo maak je het misschien alleen erger. Maar als het thuis niet meer gaat, is het zeker een optie. Alleen probeer eerst te praten met een vertrouwingspersoon.
Groetjes,
LVA
Haiii,
Heb zojuist je andere topic gelezen, heel heftig.
Je moet echt naar een vertrouwingspersoon gaan. Vanuit daar kunnen jullie kijken of het verstandig is om je misschien uit huis te plaatsen, en inderdaad even een tijdje naar je vriendin toe gaan. Of naar een gezinsgroep te gaan of zoiets dergelijks, want je thuis situatie is niet gezond.
Dit alles zou een grote inpact hebben op ieder kind. Het is echt belangrijk dat je met iemand gaat praten voor een oplossing.
Heel veel sterkte,
LVA
Heb zojuist je andere topic gelezen, heel heftig.
Je moet echt naar een vertrouwingspersoon gaan. Vanuit daar kunnen jullie kijken of het verstandig is om je misschien uit huis te plaatsen, en inderdaad even een tijdje naar je vriendin toe gaan. Of naar een gezinsgroep te gaan of zoiets dergelijks, want je thuis situatie is niet gezond.
Dit alles zou een grote inpact hebben op ieder kind. Het is echt belangrijk dat je met iemand gaat praten voor een oplossing.
Heel veel sterkte,
LVA
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
