Hey allemaal,

Ik ben 15 jaar oud...

Een paar dagen geleden heb ik samen met mijn vader mijn moeder geconfronteerd. Ze ging namelijk al meer dan (blijkbaar) 4 jaar vreemd. Ik was zo boos op haar en echt heel erg teleurgesteld. Ik vond het dan ook lastig om de berichtjes te lezen die ze naar die man had verstuurd en achter komen wat ze met hem had gedaan (geen details verder). Mijn moeder is alleen nu boos op mij omdat ik boos op haar ben... Wat moet ik hier nou mee. Ze pakt al mijn zakgeld af en ik mag volopig niets meer kopen.

Ik blijf wel bij mijn vader wonen. Dit komt omdat in dit huis de sfeer bij mij er echt in hangt. Ik leef er ook al sinds ik geboren ben dus ik ken niks anders. Ook heb ik een goede band met mijn vader, ik kan ook beter met hem praten. Maar hij is er natuurlijk ook kapot van. 

Mijn moeder gaat wel nog om met die man en dat zal voor nu ook nog wel blijven. Het enige is dat ik niet weet wat ik moet doen. Ik kreeg namelijk vandaag ook te horen dat ik niet meer welkom was omdat ik zogenaamd haar zwart maak tegenover iedereen, nou vertel ik enkel de waarheid.

Mijn moeder lag 2 jaar terug in het ziekenhuis met hersenletsel. Ze is hier wel goed uit gekomen en ik deed ook alles wat ze mij vroeg om te doen. Ik probeerde haar zoveel mogelijk te ontlasten en lag de last op mijm schouders. Maar ze is een heel ander persoon geworden sinds dit. Dat was voor mij geen probleem dacht ik, het is mijn moeder dus ik had alle respect voor haar.

Helaas heeft ze mij en mijn vader bedondert…

Ik kwam er ook zelf achter dat ze vreemd ging. Maar dit is zeg maar niet de eerste keer dat ze dat heeft gedaan, maar de 3e keer. En toen ik er de 2e keer zelf erachter kwam was ik op dat moment 12/13 jaar. Ik wist al wat alles betekende en vond het vervelend dat mijn ouders misschien gingen scheiden, maar mijn vader vergeefde het haar (wat achteraf helemaal verkeerd was). Maar nu de 3e keer schoot het weer raak.

Het begon allemaal na haar hersenletsel. Ze werd een heel ander persoon. Ze was vaak moe, kon haar emoties moeilijk uiten en de coördinatie van haar linker hand was verstoord. Zelf vond ik het heel lastig om dit her te beleven. Ik heb ookal 4 jaar PTSS door al deze gebeurtenissen. Maar het ergste vond ik dat ik ineens op haar telefoon elke dag, elke keer, dezelfde naam zag staan van een afstandje. Ik dacht er nog niks bij maar kreeg wel een nare herinnering van de vorige keren. Maar toen ze ook steeds vaker weg ging en mij afvroeg waar ze was, werd het iets te opvallend voor mij en wilde ik het nachecken.

Ik ben haar gaan achtervolgen en zag niet echt veel. Geen man niks. Maar i.p.v. dat ze zei dat ze naar de supermarkt ging, ging ze heel ergens anders naartoe. Helaas was het 30 december 2021 raak…

Eerst ging ik naar mijn vader om hem uit te leggen wat ik gezien had. Hij hoopte met heel zijn hart dat het natuurlijk niet zo was, alleen zelf had hij er ook een slecht gevoel bij. Mijn vader ging nog die zelfde middag haar converonteren. Eerst ontkende ze het, totdat ik haar telefoon uit haar zak pakte. Toen riep ze ineens "al 4 jaar lang". Dit was het moment waar ik me bedrogen voelde. Ik weet gewoon echt niet wat ik hiermee moest. Mijn moeder loog al 4 jaar lang, in die 4 jaar heeft ze zelfs nog in het ziekenhuis gelegen. Mijn vader en ik hebben alles voor haar gedaan. Mijn vader heeft heel zijn toekomst omgegooid voor haar. We voelen ons allebei zwaar teleurgesteld. 

Mijn vader voelt zich daarentegen wel gelukkig weer na 4 jaar. Ik ben dan wel weer blij dat ze allebei gelukkig kunnen zijn.

Ik weet niet of ik naar een therapeut moet gaan maar wil het waarschijnlijk wel. Ik weet namelijk niet of mijm PTSS dit goed opvangt. En heb voorheen ook niet therapie hiervoor genomen (wat heel dom is).

Hopelijk kan iemand zijn/haar verhaal ook met mij delen. Voor mij is het momenteel maar 3 dagen geleden maar het voelt alsof het al heel lang er is.

Groetjes,

Wieweethet