Skip to main content

Oke dus vandaag zat ik in mijn kamer en opeens komt mijn vader binnen, (context ik heb op mijn bureau stoel een stapel kleding en daad tussen zitten onderbroeken die ik misschien stiekem heb gepakt omdat ze leuker zijn dan die van mij, ik ben een meisje (14) en mijn moeder woont niet meer thuis) anyways hij loopt binnen en zegt ik maakt me zorgen om je ik weet niet wat je doet met je moeders spullen maar ik maak me zorgen om je.

Zo iets vergelijkbaar is een keer eerder gebeurd toen ik ZELF met MIJN EIGEN GELD een paar onderbroekjes heb gekocht. Want wie wil er nou saaie oma onderbroeken, hallo ik kleed wel gezamenlijk om in de kleedkamer, wat als ze me uitlachen. En nu toen ik dit schreef liep mijn vader weer binnen en zei :”ga je even naar je moeder, ze wil je spreken. Over 10 min oke” uhm oke.

Maar ik weet nu dat er zo’n super ongemakkelijk gesprek komt over dat ik dat niet moet doen en dat ik altijd bij haar terecht kan. Dat loopt weer uit op mij die s’ avonds wanneer iedereen slaapt weer loopt te janken. Maar ja ik wou gewoon die kwijt, en wat zouden jullie doen in deze situatie? Idk op dit goed geschreven is ook omdat ik niet op de spelling heb gelet. Maar ja

Om heel eerlijk te zijn snap ik niks van je verhaal, je moeder woont niet thuis, maar je moet wel met haar praten, je vader komt je kamer binnen en het gaat over ondergoed…

Wat moet jij  niet zo doen? Ondergoed kopen?

Ik zou best tips willen geven maar dan kan je misschien beter je verhaal ietsje duidelijker uit kunnen leggen.


Ik snap er helemaal niks van, je vader liep binnen en zag je onderbroeken of iets en maakt zich zorgen. En je moeder wil je nu spreken? Waarom? Wat heb je fout gedaan dan 


Oke ik was niet helemaal lekker toen ik dat schreef, maar voor de duidelijkheid  ik had dus onderbroeken van mijn moeder gepakt(thongs) en mijn vader zag dat en maakte zich zorgen omdat hij denkt dat ik een vriendje heb of naaktfoto’s ofz stuur. Maar dat is niet zo, dus hij appte mijn moeder en mijn moeder wou me spreken omdat het al een keer eerder is gebeurd. 
en nu komt de update:

dus ik kwam bij mijn moeder en ze vroeg wat er was gebeurd. Maar mijn vader zei dat mijn moeder mij wou spreken en dat zei hij beetje op zo’n teleurgestelde stem.

Dus ik dacht dat mijn moeder wist wat ik had gedaan. En je kan me kinderachtig noemen maar ik moest dus huilen toen mijn moeder vroeg wat er aan de hand was.  Maar ik durft/kon het niet zeggen want opgegeven moment was ik zo overstuur dat ik nauwelijks kon ademen omdat mijn moeder steeds schreeuwde WAT IS ER NOU AAN DE HAND, HEY IK PRAAT TEGEN JE HE. En het kwam op zo’n punt dat mijn moeder er klaar mee was. Denk ik. Maar ik wou het wel zeggen maar ik kon gewoon niet praten. Gewoon fysiek niet.

En toen zei mijn moeder :oh je wilt me het niet zeggen? Wil je dat ik je ga negeren? He voor de rest van je leven?. En dat wil ik niet het is mijn moeder misschien wel de persoon die ik het meest vertrouw. Dus ik begon nog harder te huilen. En mijn moeder zei opeens oke ga maar terug naar je vader, je wilt het niet zeggen? Oke dan ga je maar terug. Geef me je sleutels! Waar zijn ze? Dus ik mag nu niet meer terug naar mijn moeder denk ik, dus ik loop huilend naar huis. Denkend wat ik zou kunnen doen om mijn gedachte hiervan af te halen. Maar ik heb vakantie dus ik zit wel vast thuis. Maar ik kwam thuis en na een halfuur ging mijn vader weg om iets te doen. En ik was lekker rustig op mijn ipad, en dacht niet aan wat er net gebeurden. En toen kwam mijn vader dus thuis, “waarom neem je de telefoon van je moeder niet op?” Shit had ze gebeld? “Ik was niet bezig met mijn telefoon sorry”. Geen antwoord gekregen en plofte gelijk op de bank en begon heel snel iemand te appen. Dat is waarschijnlijk mijn moeder, ze begint me nu over de app te vragen wat er is gebeurd. Ik doe er expres extra lang erover om te reageren, maar nee dat hielp niet omdat ze me nu aan het bellen is.

Ja ik moet nu wel opnemen allebei mijn ouders weten nu dat ik op mijn telefoon ben. Dus ik neem op, probeer uitleggen wat er gebeurt is, weer aan het janken omdat mijn moeder steeds niet hoort wat er aan de hand is omdat idk en ik was gefrustreerd. Dus ik had nu alles uitgelegd, en toen zei je, geeft me een kusje, dat is iets wat mijn moeder altijd doet en ik vind het eigenlijk iets manipulerend. Als er iets is gebeurd of gebeurd kan ze het meest lelijke dingen schreeuwen en dan de schuld op ons leggen en dan nog ons troosten door te zeggen “ geeft mama een kusje of een knuffel en dan is het goed” het is super irritant wanneer je gewoon wilt dat ze je even met rust laat zegt ze geeft mama een kusje en ze blijft vragen tot ze er een krijgt en heel opdringerig ook. Ook daar kan ze erg boos op worden. En dan als je het kusje geeft hoor je dit “wat voor kus is dat nou weer? Geeft me een goeie”. Of “je weet zeker niet hoe het moet he, kijk (zusjes naam) yuki weet niet hoe ze een kusje moet geven” jezus man laat me met rust. Maar ja toen na dat belletje was opeens alles oke, alsof ze net niet haar eigen dochter uit haar huis heeft gekickt en zo overstuur gemaakt heeft dat ze bijna stikte. 
 

 

ik hoop dat dit wat duidelijker is


Ja nu begrijp ik m, maar wat je moeder doet is echt niet chill. Zou wel met haar praten, misschien met je vader erbij wat jij fijner vind. Want dit is niet normaal en t is ook kut voor jou 


@Yukibroekie Ik vind het echt heel vervelend, en ik doe echt heel erg mijn best, maar ik begrijp het nu nog steeds niet… Het is een beetje onsamenhangend verhaal wat naar mijn idee bestaat uit kleine korte stukjes?

Maar van wat ik nu lees gaat het erover dat ze boos zijn omdat je ondergoed hebt gepakt, maar het inmiddels alweer goed is gemaakt met je moeder?

Ergens lees ik nog dat je bijna stikte en overstuur was, wat ik hier als tip kan geven is heel rustig in en uit ademen.

 


Reageer