Mijn moeder verwacht te veel van mij. Ik ben mentaal bekaf, ik struggle met ptss en andere dingen, mijn moeder denkt dat ik daar vrij weinig last van heb omdat ik daar niks over uitspreek, ik kan niet over mijn gevoelens praten.

Tegenwoordig word ik al zo snel opgefokt bij elk klein dingetje, alles word me heel snel te veel. Ik heb al 8 jaar lang (sinds m'n 9e) last van opgekropte gevoelens en agressie. Ik lig nu bijna elke avond zo stil mogelijk in mijn bed te huilen en heb regelmatige paniek aanvallen. Ik merk ook dat ik meer last krijg van hartkloppingen en ik krijg vaker last van pijnlijke steken in mijn hart. 

Ik kan niet wachten om mijn school af te maken en mijn eigen geld te verdienen om het huis te verlaten. Ik kijk hier al sinds september/augustus naar uit en is ook vaak een gedachte die in mijn hoofd zit. Ik wil gewoon weg, ik weet namelijk hoelang ik dit nog kan volhouden. Ik heb vaker het gedrag van haar aan haar uitgelegd en hoe het voor mij overkomt en hoe het effect heeft op mij, maar daar doet ze niks mee. Ze word om elk klein dingetje boos, geeft mij de schuld. Ik leg dan huilend uit wat ik uit kan leggen en neem dan de schuld op me om zo de ruzie te sussen. Ik ben gewoon moe en weet niet hoe ik dit langer volhouden, ik zie er tegenwoordig tegen op om weer van school naar huis te gaan.