hoi iedereen, sorry voor het lange verhaal alvast. Ik heb al eerder dit probleem gehad en nu begint het erger en erger te worden. toen mijn stiefvader bij mij en mijn moeder kwam wonen was het nog best wel leuk en we hadden bijna geen ruzie, tot dat mijn broertje met downsyndroom werd geboren. De reden waarom ik dit zeg is omdat mijn familie denkt dat hij een geschenk van de hemel is en dat ik het aller slechte ben wat er is (dit gevoel heb ik al heel lang) en steeds meer kwam er ruzie. ook begon ik mezelf te snijden omdat het enige manier was om mezelf echt goed te straffen (ook al was het mijn fout niet) en omdat mijn vader een ego is ben ik volgens mijn moeder gelijk er ook een. Mijn "familie” die zeggen de slechtste dingen over mijn vader en dan ben ik verplicht om er om te lachen want als ik niet lach dan ben ik chagrijnig of dan ben ik ondankbaar. Maar er zijn nog meer dingen gebeurd, mama die houd zoveel van haar eigen gezin (mijn stiefvader en mijn broertje) dat ik haar zooi mag opruimen. ik ben dus de zwarte schaap van de familie en ik begin steeds bozer en bozer te worden om de dingen die zei zegt over mij en mijn vader die doet er ook een groot deel aan mee. Inmiddels ben ik mentaal uitgeput en weet ik niet hoe ik verder moet. Misschien moet ik wel naar mijn vader want die laat mij niet voor mij eigen familie schamen (mijn vaders kant familie) of misschien moet ik maar dood gaan want mijn familie die boeit het toch niet.
iedegeval bedankt voor het lezen.
