Hoi,
De laatste tijd zijn er wat rare dingen aan de hand met mijn broertje van negen jaar. Een paar maanden geleden heeft hij op een avond ineens zijn matras op mijn kamer gelegd en is daar sindsdien gaan slapen.
In het begin vond ik dat niet zo erg, maar nu verlang ik er echt naar dat hij weer op zijn eigen kamer gaat slapen, ik slaap namelijk veel liever alleen. Dat grote matras neemt ook veel ruimte in beslag. Ik wil graag een groter bureau, maar dat gaat niet, omdat er geen plek is door dat matras.
Mijn ouders en ik hebben al meerdere keren geprobeerd hem over te halen, maar hij wilt echt niet, wat we ook proberen. Mijn ouders hebben hem al een paar keer gevraagd waarom hij niet op zijn kamer wilt slapen, maar hij geeft niet echt duidelijk antwoord. Mijn ouders denken dat hij veel nachtmerries had en dat hij dingen zag die er niet waren.
Maar naast dit slaapprobleem is er ook iets anders. Hij vindt namelijk veel mensen te dik. Hij zegt bijna iedere dag dat ik te dik ben, terwijl ik zelf heel goed weet dat ik dat niet ben. Hij doet dit ook bij mijn ouders. Zij trokken zich er vaak niks van aan, ze dachten waarschijnlijk dat het een fase is. Mijn moeder heeft weleens gedreigd met therapie, maar dat is er tot nu toe niet van gekomen. Hij doet dit ook bij mensen buiten ons gezin. Dat zijn meestal kinderen die bij hem op school zitten. Hij maakt ze dan niet persoonlijk belachelijk, maar vertelt het aan mij. Ik zeg weleens dat dat niet aardig is, maar daar trekt hij zich niks van aan.
Daarnaast lacht hij me vaak uit als ik iets ongezonds eet, terwijl hij juist altijd smeekt om iets lekkers. Zijn deze problemen normaal? Doen jullie broertjes en zusjes dit ook? En wat kan ik het beste doen?
Groetjes,
