Skip to main content

Hallo

 

Ik kamp nu sinds een jaar met een heel down gevoel, paniek- en angstaanvallen.

Elke dag is echt een gevecht om op te staan, naar school te gaan en ga maar door.

Ik heb meedere test gemaakt en daar komt uit dat ik vermoedelijk een depressie heb.

Nu wil ik echt niks liever dan uit dit dal stappen maar dat dal is te diep  om het alleen te doen.

 

School en de huisarts hebben al een psycholoog aangeraden en dat wil ik ook wel graag. 

Maar het mag niet van mijn ouders. Ze zijn woedend geworden toen ik erover begon. 

En ze hebben ook al eens een paniekaanval gezien maar daar werden ze ook kwaad om. "Je moet je niet zo aanstellen, dat doet je zusje ook niet." Was het antwoord.

Ik weet dat ik zelf hulp kan zoeken(ben 16) maar dan voel ik me zo achterbaks k**t kind.

 

Weet iemand hoe ik ze kan laten zien dat ik daadwerkelijk hulp nodig heb?

Hey.

wat gemeen van je ouders dat je geen hulp mag zoeken zeg!

toch zou ik dat echt doen en dit niet heen laten, want dat kan verkeerd lopen.

Je kan altijd langs de huisarts en misschien kan hij of zij wel iets voor je regelen zodat je zo snel mogelijk hulp krijgt. 
gr. Ra


Heyy! 

Wat ongelooflijk kut dat je je zo voelt en dat niet iedereen daar goed rekening mee houdt. Wel erg goed van je om in ieder geval hier om hulp te vragen zodat je het niet allemaal opkropt. 

Ik heb  wel een paar tips waar je hopelijk wat aan hebt: 

  1. Aangezien je school van je problemen op de hoogte is is het misschien een probleem om vaak met een vertrouwingspersoon erover te praten. Op die manier kun je alvast wennen aan echt goed praten over je gevoelens. Praat dan ook over dat je ouders je met je zusje vergelijken en dat je dat NIET fijn vindt. Na een tijdje kan je dan een gesprek hebben met de vertrouwingspersoon en je ouders. Zo horen zij het namelijk niet alleen van jou en is het voor hen ook duidelijker. Als dat goed lukt kun je misschien toch proffesionele hulp krijgen.
  1.  Ga naar de huisarts voor hulp. Dit is erg direct en kan voor je ouders misschien als keerpunt worden gezien omdat ze dan toch opeens denken, “Oke het is echt serieus en wat wij doen helpt niet.”. Je kan gewoon naar de receptie bij een huisarts vertellen dat je hulp nodig hebt en die helpen je dan verder. Maak je je maar geen zorgen over dat het geld kost want afspraken bij de huisarts vallen in het basispakket en zijn dus geen extra kost voor je ouders.

Ik hoop heel erg dat het goed komt met je en dat deze tips misschien helpen. 

Hou vol! 

Perks.


Op school praat ik inderdaad met een vertrouwenspersoon en die staat op het punt om kwaad naar huis te bellen dat ze echt door moeten krijgen dat ik niet meer goed functioneer en echt hulp moet krijgen.

Naar de huisarts ben ik al geweest en die heeft me ook doorverwezen, maar ook toen mocht ik niet heen.


Reageer