Zelf heb ik ook wel een aantal mensen gekend die veel leugens vertelden. Bij een van hen was het vooral gedreven door de angst om niet goed genoeg te zijn. Bijvoorbeeld zeggen dat ze wel had geleerd terwijl dat niet zo was. Het was niet echt aan haar te merken omdat ze over het algemeen wel hoge cijfers haalde. Als ze dan toch een laag cijfer had, zei ze dat ze dat onderwerp moeilijk vond. Niemand merkte er wat van, totdat het me opviel dat ze nooit wat aan haar huiswerk deed. Ze legde uit dat ze zichzelf er niet toe kon zetten en dat ze daarom ook niets deed.
Dat meisje loog dan weer niet over waar ze was en dat soort dingen. En geld stelen heeft ze ook niet gedaan, voor zover ik weet. Ik ken wel een aantal jongeren die zich weleens schuldig hebben gemaakt aan winkeldiefstal, maar die zijn daar dan ook wel open over - of althans, ze verbergen het niet.
En wat bedoel je met dat je niet weet hoe je moet stoppen met liegen? Ik denk dat het belangrijk is dat je duidelijk maakt dat je nu serieus wil stoppen met oneerlijk tegen hen zijn, en dat je nu wel open communicatie zal hebben met ze. Ga met jouw ouders (en andere gezinsleden) om tafel en vertel dat je nu eerlijk gaat zijn. Bied hierbij ook je excuses aan voor de leugens die je in het verleden hebt verteld. Het is niet verstandig - en al helemaal niet nuttig - om tot op heden onbekende leugens opeens op te gaan biechten. Daar maak je ze alleen maar achterdochtig mee.
Daarna moet je gewoon eerlijk zijn. Zie het als het beginnen van een nieuw hoofdstuk je leven. Een eerlijk hoofdstuk waarin je zegt wat je doet en doet wat je zegt. Je hoeft niet overal verantwoording voor af te leggen, maar als je het wel doet, wees dan eerlijk. Het kan even duren voor ze je weer vertrouwen, en misschien wordt het nooit meer helemaal zoals het vroeger was, maar het moet wel weer beter gaan in de toekomst. Hoe snel of hoe langzaam het weer beter zal gaan, ligt echt aan de hoe jouw gezinsleden in elkaar zitten.
Over de dingen die jij tegen je vriendin hebt gedaan: wees ook eerlijk tegen haar. Neem haar een keer apart of spreek af (bij een van jullie thuis). Wees eerlijk over wat je gedaan hebt, en accepteer wat haar reactie ook is. Als zij een tijdje afstand wil, bijvoorbeeld, moet je haar ook die afstand gunnen. Neem dan even geen contact met haar op en ga haar ook niet “lastigvallen”. Laat wel duidelijk weten dat je haar geen pijn wilde doen. Als ze de vriendschap volledig opzegt, ligt dat misschien ook een beetje aan haar. De volwassen reactie zou (in mijn ogen zijn) dat ze even wat tijd wil om te bedaren, maar dat ze je daarna wel een tweede kans gunt.
