Hallo, ik woon thuis met mijn vader, stiefzus,
stiefbroer en stiefmoeder. Toen ik net geboren was werd mijn moeder opgenomen en zat ze in allemaal instellingen. Mijn moeder kon dus niet veel bij mijn opvoeding zijn omdat ze een heftige vorm van autisme heeft. Toen ik ongeveer 4 was kwamen mijn stiefzus, stiefbroer en stiefmoeder bij ons wonen en was alles eigenlijk gewoon goed. Maar toen begon mijn moeder overal problemen van te maken en maakte ze mijn vader gewoon helemaal gek. Op een dag had ze tegen mij gezegd dat mijn stiefmoeder niet mijn echte moeder was en dat ze gemeen en dat soort dingen was, ik was klein en geloofde dat dus ik ging iedereen een beetje negeren. Maar niet heel erg want ik hield ervan om met mensen te praten. Als iemand iets aan mij vroeg keek ik altijd naar het plafond en blijkbaar was dat een reden om boos te worden. (Ik was 6 en ik zelf geeneens door dat ik het deed) het ging steeds slechter in het gezin en ik stopte eigenlijk vrijwel tegen iedereen te praten in het gezin, behalve tegen mijn vader. En toen was er een probleem met dat ik niet snel genoeg at volgens mijn stoefmoeder en mijn vader ging erin mee. Ik eet van mezelf gewoon niet zo snel dus ik kon er niks aan doen maar als ik niet sneller klaar was dan de rest (die zeker wel allemaal 6 jaar ouder dan mij waten) moest ik de rest op de gang of boven op de trap opeten. Avond eten werd voor mij de vervelendste tijd van de dag en ik zag eten echt als een wedstrijd. De dag voor kerst werd er op de timer een kwartier gezet als ik mijn eten niet binnen een kwartier opat dan mocht ik niet mee eten met het kerstdinee en ik mocht dus niet mee eten. Daardoor mocht ik ook anderen dingen niet zoals Sint-Maarten lopen of me schoen zetten ofzo en als kind waren dat de dagen waar je naar uit keek dus ik was er kappot van. Nu ik de situatie nogsteeds niet beter mijn moeder maakt overal problemen van en word helemaal boos en gaat driegen omdat ik vergeet om bijv een update te sturen. Thuis word iedereen boos om de kleinste dingetjes bijvoorbeeld wat er vanochtend gebeurde ik sliep gewoon uit tot iets van half 12 want ik was nog moe van gister avond en ik kom rond 12 uur beneden om de vaatwasser te doen en ik krijg allemaal geschreeuw van mijn stiefmoeder naar mijn hoofd van je denkt alleen maar aan jezelf en dat soort dingen omdat zei het graag wil dat ik het eerder in de ochtend doe. En wat ik nu allemaal zeg klinkt het misschien wel of ik me een beetje aanstel maar ik ben best wel gevoelig door alles wat er is gebeurd in mijn leven en als een keer zoiets gebeurd is het ook noet zo erg maar ik krijg bijna elke dag wel iets naar mijn hoofd gesmeten (geschreeuw over wat ik nu weer niet goed doe) en ik weet dat ik soms domme dingen doe, lastig ben of koppig ben maar ik ben een puber en dan kan je niet verwachten dat is als een braaf hondje alles in een keer doe zonder er soms een keer tegen in te gaan. En ik had een keer mijn eten niet opgegeten op school omdat ik in de pauze nog extra muziekles had en mijn vader zie eerst dat het niet uitmaakte. Maar toen mijn stoefmoeder er achterkwam begon ze te schreeuwen en uiteindelijke was mijn vader ook ineens boos op me en had ik huisarrest. En ik weet dat ik zelf ook wat dingen heb gedaan die niet goed waren maar ik weet nu noet wat ik moet doen. Want ik zal graag soms even bij iemand willen zijn die mij steun geeft maar bij mijn moeder kan het niet, ook niet mijn opa en oma want het gaat daar niet goed mee en iemand waar ik heeeel veel van hield is helaas overleden. Maar ik weet niet wat ik moet doen want niemand praat thuis tegen me en ik hou het hier gewoon niet langer meer vol maar ik hou intens veel van mijn vader en ik wil niet bij hem weg en ik kan ook niet al mijn vrienden etc achterlaten. Maar wat moet ik doen? Stel ik me aan? (Ik ben al bij een psycholoog geweest maar ik vond het daar niet fijn)
groetjes Emma