Skip to main content

Hoi, 

Ik wordt nu al rond m'n 9de geslagen thuis door m'n vader en ik dacht dat dit normaal was. Nu ben ik 14 en weet al een lange tijd dat dit niet normaal is, ik wordt nu nog steeds geslagen en uitgescholden thuis en ik heb er ook vaak over nagedacht m'n leven te eindigen. Mijn moeder werd ook niet beter zij begon net als m'n vader me te slaan, ik kom soms met blauwe plekken op school en ik lieg er over. Mijn vrienden weten hiervan maar wat kunnen zij nou doen behalve zeggen dat ze het kut vinden. Ik weet niet precies wat ik nu moet doen, ik wilde het gewoon even allemaal kwijt.

 

Hoi

 

Wat naar dat je geslagen wordt. Niet ok dat je ouders je op deze manier behandelen. Zou je op moeilijke momenten bij een vriend kunnen logeren?

 

Goed dat je je vrienden hierover ingelicht hebt. Je zou als volgende stap iemand op school kunnen benaderen. Je mentor bijvoorbeeld, of een docent die je vertrouwt. Veel scholen hebben ook een vertrouwenspersoon ter beschikking, die je hier graag mee verder helpt. 

 

Als je deze situatie graag anoniem bespreekt, kan je terecht bij de Kindertelefoon. Daar kan je anoniem je verhaal doen, en eventueel doorverwezen worden naar specifieke organisaties die zich met dit soort situaties bezig houden, zoals Veilig Thuis.

 

Groetjes

Kenshin


hoi

bedankt voor je bericht Kenshin

Ik heb de kindertelefoon wel een paar keer gebeld maar de wachttijd duurt te lang en mijn ouders krijgen het door en ik wil niet dat het erger wordt, maar ik heb wel een vriendin waar ik heen kan gaan, toch zou ik er liever met iemand over willen praten maar niet 1 van mijn vrienden dat maakt het lastig.

Sinds mijn afgelopen bericht is het niet perse beter geworden; ik wordt nog steeds geslagen en krijg ook vaak de schuld van iets wat mijn broer doet ook al weten ze dat ik het niet was. Ik ben bang om een gesprek te voeren met mijn vader sinds hij me ook bedreigd, mijn moeder lijkt toe te kijken terwijl ik de angst van mijn leven krijg dat doet best zeer. Mijn vader is natuurlijk geen monster maar ik ben toch bang voor hem want hij vergeet zijn acties de volgende dag weer, en vraagt me of ik hem vergeef en ik moet ja zeggen anders kan het alleen maar erger worden. Ik weet niet precies wat ik met al dit aanmoet maar ik wil niet meer met dit probleem mijn vrienden storen.


Goed dat je initiatief nam tot een gesprek met de Kindertelefoon. Echter jammer dat de wachttijd zo lang was. Ik herinner je er graag aan dat ook Veilig Thuis voor je klaar staat. Alvast fijn dat je op moeilijke momenten bij een vriendin terecht kan. 

 

Ik stel voor dat je een vertrouwenspersoon opzoekt. Deze zou je eventueel kunnen treffen op school. Een vertrouwenspersoon zou aandachtig naar je verhaal kunnen luisteren, hiervoor werd deze ten slotte opgeleid, en daarnaast zou je nuttig advies mee kunnen krijgen. 

 

Zou je je mentor of een docent hier rond durven aanspreken? Je zou evenwel rechtstreeks een afspraak kunnen maken met een leerlingenbegeleider, de schoolpsycholoog of de vertrouwenspersoon die tot jullie dienst staat. 

 

Gr. Kenshin


Reageer